بازی در کارهای ملودرام را دوست ندارم

«بازی‌کردن در کارهای ملودرام را دوست ندارم، آثاری که مردم با دیدن آن‌ها ناراحت شده و گریه کنند را نمی‌پسندم.»

مریم سعادت؛ بازیگر زن سینما و تلویزیون متولد ۱۳۳۷ در تهران است. او در رشته تئاتر عروسکی تحصیل کرده است؛ سعادت فعالیت خود را در عرصه هنر از سال ۶۴ آغاز کرد. اولین کارش در فیلم تلویزیونی «تک خوان» به کارگردانی حمید جبلی و اولین سریال او نیز مجموعه «آرایشگاه زیبا» به کارگردانی مرضیه برومند بود. آخرین کار مریم سعادت در تلویزیون، بازی در سریال «پنچری» به کارگردانی برزو نیک‌نژاد (در نقش خاله متانت) است.

او سریال‌های به‌یادماندنی را تا به امروز کار کرده است مانند «قصه‌های تا به تا»، «آرایشگاه زیبا»، «خوش رکاب»، «بدون شرح» و... به گفته خود مریم سعادت او کار در تئاتر را بیشتر از سریال و فیلم سینمایی دوست دارد. مریم سعادت، می‌گوید: خودم را بازیگر طنازی نمی‌دانم بلکه فقط خود را بازیگری شاد می‌دانم و دوست دارم در کارهای شاد بازی کنم و بازی‌کردن در کارهای غمگین را دوست ندارم. با مریم سعادت؛ بازیگر نقش متانت در سریال «پنچری» صحبت کرده‌ایم که شرح کامل این گفت‌و‌گو را می‌خوانید.

سریال «پنچری» دومین همکاری شما با برزو نیک نژاد است...

البته که اگر مجموعه «دردسرهای عظیم» ۱ و ۲ را دو کار جدا در نظر بگیریم، سریال «پنچری» سومین کار مشترک ماست.

باتوجه به واکنش‌هایی که از مخاطبان یا اطرافیان دریافت کردید کدامیک از نقش‌هایتان در این سه کار از استقبال بیش‌تری برخوردار شده است؟

هنوز زود است در مورد «پنچری» نظر قطعی‌ بدهیم، «دردسرهای عظیم» به‌خصوص سری دوم آن بسیار مورد توجه قرار گرفت. ما در «پنچری» به‌تازگی وارد قصه شده‌ایم و به‌همین خاطر قضاوت در مورد آن کمی زود است. البته من هیچ نظر بد یا منفی‌ای راجع به آن نشنیده‌ام و کسی هم این کارها را با هم مقایسه نکرده است.

بازی در کارهای طنز و حضور مداوم در این ژانر جزو علائق خودتان است یا پیشنهاداتی که تا حال داشته‌اید در این حوزه بوده است؟

بهتر است نگوییم کار طنز؛ بلکه این‌طور عنوان کنیم که مایلم در کارهای شاد حضور داشته باشم و نه الزاما طنز. به‌عبارتی بازی‌کردن در کارهای ملودرام را دوست ندارم، آثاری که مردم با دیدن آن‌ها ناراحت شده و گریه کنند را نمی‌پسندم. بنابراین ادعایی در زمینه فعالیت در کارهای طنز ندارم و فقط می‌گویم که در کارهای شاد بازی می‌کنم.

آیا با این نظر موافقید که در بیشتر کارهایی که از شما دیده‌ایم نقش‌هایی برون‌گرا را ایفا کرده‌اید، شخصیت‌هایی که اکثر مواقع با واکنش‌های آنی از خود عکس‌العمل نشان می‌دهند؛ آیا ایفای نقش این کاراکتر‌ها در راستای سلیقه و موافق با روحیات شماست؟

به‌هیچ وجه این‌طور نیست؛ صرف تماشای آخرین کار از یک بازیگر دلیلی بر این ادعا نیست. بله، نقش من در «پنچری» به‌همین صورت است، فردی که یک آن عصبانی می‌شود و در یک لحظه هم عصبانیتش فروکش می‌کند؛ مگر فیروزه در «دردسرهای عظیم» برون‌گرا بود؟ او یک آدم و یک مادر کاملا عادی از قشر زحمتکش بود که حتی علایق و سلیقه‌هایش هم بسیار بسیار عادی بودند اما نقشم در «پنچری» متفاوت است، شما زنی را می‌بینید که از ابتدا مدیر بوده، خودش زندگی را چرخانده و فرزندش را بزرگ کرده، بچه‌ای پرمشکل داشته که الان هم با مشکلاتی روبه‌رو است. بنابراین نباید گفت که چرا این نوع نقش را بازی می‌کنید و نقش‌های با مختصات دیگر از این نقش‌ها را بازی نمی‌کنید؛ جدای از این موارد مگر یک زن همسن و سال من در نقش یک مادر و در تلویزیون چقدر می‌تواند متفاوت بازی کند؛ تفاوت، مقداری در نوع کاراکتر است. همه مادران شهر در ظاهر شبیه به هم هستند بجزدر جزئیات، که تفاوت‌هایی با هم دارند. متانت سریال «پنچری» و فیروزه «دردسرهای عظیم» و نقش‌های دیگر در مادر بودن شبیه به یکدیگرند.

پیشنهاداتی که این‌روزها برای بازیگری دارید آیا نسبت به گذشته تغییری داشته است؟ میزان پیشنهادات کمتر یا بیشتر شده؟ آیا الان وسواس بیشتری برای انتخاب نقش‌ها به خرج می‌دهید؟

توجه داشته باشید شرایط و زمان در این موضوع بسیار موثر است. زمانی که مشغول بازی در سریال «پنچری» بودم پیشنهادات کاری خیلی زیادی داشتم، تعدادی را به‌دلیل کار‌کردن در «پنچری» نپذیرفتم چراکه کارم در این سریال زیاد بود و امکان همکاری با پروژه دیگری را نداشتم؛ تعدادی را هم دوست نداشتم.

چه عواملی را برای انتخاب یک نقش در اولویت قرار می‌دهید؟

در انتخاب نقش بیشتر گروه کاری، کارگردان و متن برایم مهم هستند. زمانی که متن را می‌خوانم و به‌نظرم نقش زنده می‌آید دوستش دارم اما وقتی یک نقش به اصطلاح خودم پایش روی زمین نیست، را نمی‌پسندم؛ با بعضی از نقش‌ها هم از ابتدا نمی‌توانم ارتباط برقرار کنم.

الان و باتوجه به اتمام کارتان در «پنچری» مشغول چه کاری هستید؟

درباره یک کار تلویزیونی صحبت‌هایی داشته‌ام اما جزییات آن را بازگو نمی‌کنم زیرا هنوز به قطعیت نرسیده‌ایم و چون دو هفته بیشتر از پایان کارم در «پنچری» نمی‌گذرد با شدت خستگی زیاد در حال استراحت هستم.

چقدر درگیر تلویزیون و برنامه‌های آن هستید؟

بیننده چند قسمتی از سریال «در جست‌وجوی آرامش» بودم، اکثر برنامه‌های «دورهمی» و «خندوانه» را می‌بینم، در کل برنامه‌های خاصی را تماشا و دنبال می‌کنم اما به‌علت مشغله کاری نمی‌توانم همیشه پای تلویزیون باشم.

از اتمام جشنواره فیلم کودک و نوجوان خیلی فاصله نگرفته‌ایم، شما در ژانر کودک هم فعالیت داشتید و کارهای ماندگاری در این زمینه دارید؛ چرا مانند سال‌های گذشته در حوزه کودک کارهای خیلی خوب و به‌یاد ماندنی ساخته نمی‌شوند؟

به‌نظرم برنامه‌سازها (منظورم کارگردان یا ‌سازنده کار کودک نیست) بلکه روی صحبتم با کسانی است که برای ساخت کار کودک تصمیم‌گیرنده هستند که خیلی دغدغه ساخت کارهای خوب کودک را ندارند و بیشتر مایل هستند همین کارهایی که هم‌اکنون ساخته می‌شوند را داشته باشیم؛ کارهایی در یک پلاتوی کوچک، با یک مجری، تعدادی عروسک و بچه. سال‌هاست که دیگر سریال کودک نداریم، نمی‌گویم سریال خوب، چراکه اصلا برای کودکان سریال یا حتی تله‌فیلم هم ساخته نمی‌شود.

آیا شما تا به‌حال برای ساختن اثری در حوزه کودک تلاش کرده‌اید؟

بله؛ تا به امروز چندین طرح به شبکه‌هایی که کار کودک می‌کنند داده‌ام که هنوز اتفاقی برای آن‌ها نیفتاده است.

علت این موضوع چیست؟

دلایل مختلفی وجود دارد؛ مانند فقدان بودجه کافی. بسیاری مواقع طرح‌هایم مورد موافقت قرار گرفته‌اند اما وقتی بحث اسپانسر به‌میان می‌آید، نمی‌دانم از کجا باید اسپانسر بیاورم. بنابراین با بودجه محدود تلویزیون، مجبوریم باز در استودیویی کوچک با یک مجری، تعدادی عروسک و... برنامه بسازیم که در این شرایط شاهد اتفاق جدیدی نخواهیم بود مگر این‌که واقعا به این موضوع توجه شود. کودکان و نوجوانان بسیار مهم هستند باید برای آن‌ها برنامه‌ریزی‌های خوبی شود و بودجه‌های مناسبی را به آن‌ها اختصاص دهند. مثل همان دوره‌های گذشته، زمانی که تعداد زیادی از دوستان به‌علت کمبود کارهای بزرگسال در ژانر کودک فعال بودند و آثاری را ارائه دادند که هنوز هم به‌یاد ماندنی‌اند. من هنوز «محله برو بیا» را دوست دارم؛ کاری که خودم در آن بازی نکردم.

اگر بازی در کار کودک به شما پیشنهاد شود، آن را می‌پذیرید؟

منبع: خبرگزاری صبا