خانه‌ای بدون پلاک
دغدغه مشترک خیلی‌هاشان، وجود یک مرکز برای افراد آسیب‌دیده است، افراد آسیب دیده‌ای که 98 درصدشان زن هستند. می‌گویند: «ای کاش جایی وجود داشت، جایی که با به وجود آمدن این مشکل به آن پناه ببریم و ما را یاری و راهنمایی کند.
به گزارش تبیان به نقل از هفته‌نامه شهرامید، اولین نشریه تخصصی خیریه‌های کشور، در چهل و هفتمین شماره‌اش در گزارش اصلی، از اسیدپاشی و پیامدهای اجتماعی آن می‌گوید. در این گزارش، پای حرف‌های دو تن از قربانیان می‌نشینیم که از زندگی خود، قبل و بعد از اسیدپاشی و سرانجام پرونده‌شان با فرد ضارب می‌گویند، همچنین مدیرعامل انجمن از اهداف و برنامه‌های انجمن می‌گوید و از نیازها و کاستی‌ها. دکتر روانشناس تبعات روانی اسیدپاشی را بر می‌شمارد و دکتر صبوری، از وکلای داوطلب انجمن، در مورد بحث حقوقی این آسیب و نقص قانون در مساله اسیدپاشی می‌گوید.
وقتی فردی دچار آسیب می‌شود، بداند مرکزی وجود دارد که به همه شکل از او حمایت می‌کند. مرکزی که علاوه بر بحث درمان و مشاوره، در بحث حقوقی هم وارد شود.» حالا این مرکز به همت خودشان به ثبت رسیده. انجمنی برای حمایت از آسیب‌دیدگان و قربانیان اسیدپاشی. انجمنی که هنوز محلی برای اسکان و فعالیت ندارد.
«چرا دیگر خبرى از دیوار مهربانی نیست؟» پاسخ این سوال را از زبان سعید چنگیزیان، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در صفحه فرهنگ و هنر این شماره بخوانید.
در صفحه کتاب خبری با عنوان «شارجه پایتخت جهانی کتاب شد» می‌بینم، دلایل انتخاب این شهر و اینکه چرا شهرهایی مثل نیشابور و یزد در این انتخاب نگنجیدند در این صفحه مورد بررسی قرار گرفته است.
«تلخی‌ها مرا قوی تر کرد» عنوان گفت‌و‌گویی است در صفحه خیرین با دبیر انجمن «پویندگان سلامت» که برای تغییر وضع موجود در سلامت افراد جامعه و آگاهی‌های مرتبط با آن تلاش می‌کنند و در صفحه کارآفرینی، گفت‌و گو با موسس مدرسه «اینورس» که در حوزه تربیت نسلی هدفمند و معرفی نیروهای متخصص به بازار کار فعالیت می‌کند، از مطالب خواندنی این شماره است.
منبع: هفته نامه شهر امید
