سرَک نکشید !!

این روزها قطعه فیلم و تعدادی عکس از بی حجابی یکی از بانوان کشورمان در خارج از ایران، فضاهای مجازی را به خود مشغول کرده است. فیلم و عکس هایی که در آن حجاب رعایت نشده و متأسفانه عده ای از ما آدم ها هم به دلایل مختلف، به شکل عمد و غیر عمد از شرایط به وجود آمده بستری را برای بی آبرو کردن افراد، آن هم بیشتر و عمدتاً به جهت منافع شخصی خود و اینکه سلیقه و نظر این فرد با ما در یک راستا نبوده و نیست، فراهم کرده ایم... به راستی به کجا می رویم؟!!

ما چگونه خود را مسلمان دانسته و محب اهل بیت می خوانیم اما بویی از منش و رفتار آنان در رفتار و سکنات خود ایجاد نکرده ایم!! مسلمانی را هم اگر کنار بگذاریم، چگونه خود را انسان می دانیم در حالی که با نابودی آبروی یک انسان، آزادگی و مردانگیمان را لگدمال می کنیم و بنده ی هوا و هوس های شیطانیمان می شویم!!

آیا اگر من منتظر ضعف یا رفتاری از دیگران باشم تا به وسیله ی آن با آبروی فرد بازی کرده، یا به دلایل واهی و شخصی در موقعیت های مختلف زبان به نیش و کنایه و تمسخر افراد باز کنم و از زمین خوردن دیگران بخندم و با داستان سرایی و اشاعه زندگی شخصی ادم های دیگر همه را به خنده وا دارم، جز نشانه آسیب و مرگ انسانیت چیزی دیگری است؟؟!!

سَرَک نکشید

یادمان باشد که هر کار و عملی که باعث ناراحتی کسی شود یا سبب ضرری باشد؛ حق الناس است. یکی از آن گناهان تجسس در امور دیگران بیان شده است. گناهی که خداوند به صراحت از آن نهی کرده و فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا(حجرات/12) ای كسانی كه ایمان آورده‏ اید! از بسیاری از گمان‌ها بپرهیزید، چرا كه بعضی از گمان‌ها گناه است، و هرگز(در كار دیگران) تجسس نكنید، و هیچیك از شما دیگری را غیبت نكند.» همچنانکه می‌بینیم سوء ظن و غیبت از یک طرف و تجسس در امور دیگران از طرف دیگر حرام و ممنوع شمرده شده که اگر کسی اهل ایمان باشد؛ باید دامان خود را از این گناهان پاک کند. عکس گرفتن بدون اجازه یا انتشار عمومی آن، حتی اگر افشاگری نباشد؛ مصداق بارز حق الناس است و مورد رضایت خداوند نبوده و در منطق الهی جایی ندارد.

حتی اگر می‌ دانید نگویید!

همه ما خود را از پیروان امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می‌ دانیم؛ ولی در عمل نوع دیگری رفتار می‌ کنیم. مثلاً آن چیزی را که به آن علم نداریم می‌گوییم؛ در حالیکه حضرت فرمودند: «لاَ تَقُلْ مَا لاَ تَعْلَمُ بَلْ لاَ تَقُلْ كُلَّ مَا تَعْلَمُ، آنچه را که نمى دانى مگو؛ بلكه هر چه را هم میدانى مگو.» (نهج البلاغه، حکمت374)

همچنانکه حرف زدن از روی حدس و گمان غلط است، بازگو کردن هر مطلب درستی نیز ناشایست است؛ چرا که ممکن است آثار بدی در جامعه به دنبال داشته باشد. مثلاً سبب بازی با آبروی افراد و خانواده آنها، شکسته شدن زشتی گناه یا گسترش کارهای غلط می‌شود. به این دلیل است که حتی فرد گناهکار حق بازگو کردن گناهانش را برای دیگران ندارد و این کار خود گناه محسوب می‌ شود.(کتاب الفقه، گلپایگانی، ج 7،ص229)

بر فرض که یک انسان مهم یا مشهور مرتکب کاری ناشایست شد؛ اگر دیگران بیایند و کار او را بازگو کنند؛ چه فایده ‌ای دارد؟ چه بسا زشتی گناه در بین مردم شکسته شده یا دیگران را نیز ترغیب به انجام آن کار کند. از این روست که اسلام برای پوشاندن گناه و اشتباهات دیگران تا این حد اهمیت قائل شده و انتشار گناهان دیگران را رد کرده است. امام رضا (علیه السلام) در بیانات خویش این سخن رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) را یادآور شدند که حضرت فرمودند: «الْمُذِیعُ بِالسَّیِّئَةِ مَخْذُولٌ؛ فاش کننده گناه خوار و پست است.» (الکافی،ج4،ص24)

اشاعه فحشا ممنوع امّا...

بله اشاعه و گسترش فحشا خود گناه بزرگی است، گناهی که در انتشار این نوع فیلم ‌ها و تصاویر بسیار اتفاق می ‌افتد و درباره آن در قرآن آمده است: « إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ  وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ(نور/19) همانا براى كسانى كه دوست دارند زشتی ‌ها در میان اهل ‌ایمان شایع گردد، در دنیا و آخرت عذاب دردناكى است، و خداوند می ‌داند و شما نمی‌‌ دانید.»

با این حرف ها به هیچ وجه در مقام توجیه منکرها و رفتارهای زشت و دست کم گرفتن خلاف ها نیستیم و می دانیم که در برابر منکرها نباید بی تفاوت بود، اما این را هم بدانیم که باید مراقب بود که با منکرهای دست ساخته  که به دست  گروهی برای فرد یا افرادی بنا به دلایل مختلف ساخته می شود، باعث ایجاد منکر دیگری نشویم که هتک آبروی مسلمان از بدترین منکر ها است.

هر انسان مشهور یا غیر مشهوری، مذهبی یا غیر مذهبی که منجر به خلافی اثبات شده شود باید از سوی دستگاه قضایی با وی بر خورد شود. عمده حرف ما این است که ما فضای مجازی و تمایلات شخصی خود را دادگاه برای این قضاوت ها نکنیم

انحراف و انحرافی بزرگتر

روزگار با اتفاقات و امتحانات گوناگون پیش روی همه ماست. بودند افراد بسیار بزرگی که با وجود خدمات بسیار زیاد به اسلام و مسلمین، دست به ارتکاب گناهان بزرگی هم زدند. طلحه و زبیر مثال ‌های روشن این مسئله است. کسانی که جایگاهی ویژه داشتند ولی در ادامه مسیر به انحراف کشیده شده و با امام زمان خویش جنگیدند. این دو فرد بسیار بزرگتر از ییک فرد معمولی یا یک مجری ساده صدا و سیما و یک بازیگر و یا حتی رجال سیاسی امروزی ما است. یادمان نرود که هیچ کدام از ما از انحرافات در امان نبوده و نخواهیم بود و همیشه باید در زندگی برای رسیدن در راه درست از خدا مدد بگیریم.

سخن پایانی

این روزها باید خیلی مراقب بود، مراقب زبان های تند و گزنده ای که همچون تیر در صدد نابودی انسانیت، دین، حیا، معرفت و آزادمردی انسان ها است ... مراقب باشیم که با یک لایک کردن نابجا، جابجایی کلمات و استیکرهای مجازی اگر منتهی به آبرو و حیثیت کسی شود، دیر یا زود آتشش دامن خود و حتی اهلمان را خواهد گرفت...

بی حجابی و زیر پا گذاشتن دستورات اسلام اشتباهی بزرگ است؛ ولی بزرگتر و بدتر از آن، دامن زدن به این اشتباه برای ضربه به اسلام، حجاب و عفاف است؛ کاری که بازار آن پس از انتشار آن قطعه ویدئویی و عکس ها داغ شده و فایده‌ای جز اشاعه و گسترش فحشا ندارد.