تبیان، دستیار زندگی
سینما و تلویزیون ما تلاش هایی برای محور قرار دادن دختران کرده است اما در سال های اخیر پرداختن به دغدغه های دخترانه کمرنگ شده.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : منیژه خسروی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

جای خالی دغدغه های دخترانه در سینما

سینما و تلویزیون ما تلاش هایی برای محور قرار دادن دختران کرده است اما در سال های اخیر پرداختن به دغدغه های دخترانه کمرنگ شده.

منیژه خسروی – بخش سینما و تلویزیون تبیان
دختر

فیلم «دختر» آخرین فیلمی است که با تمرکز بر دل مشغولی های یک دختر ساخته شد و سال پیش به نمایش عمومی در آمد. شاید برای تان جالب باشد که سید رضا میرکریمی خودش دختری دارد که حالا پا به سن جوانی گذاشته و پدر به فکر فرو رفته که چه خوب که بتواند کاری برای او و همسالانش بسازد.

پس از آن دختران در فیلم ها غایب بودند یا آن ها را در حاشیه دیده ایم. «تیک آف» ، «مادر قلب اتمی» و «آباجان» فیلم های اکران شده سال جدید هستند که دختران بخشی از قصه را برعهده دارند. اولی روایت بلندپروازی یک دختر است و خب گزاف است اگر بگوییم می تواند دغدغه همه را نمایندگی کند. مهم تر این که داستان شخصی می شود و ابتلائات دخترانه را در بر نمی گیرد.

دومی سعی کرده به شرایط دو دختر در تهران امروز نزدیک شود؛ منتها «مادر قلب اتمی» مسیرش را به قصه ای دیگر کج می کند و البته به خاطر نوع قصه نمی تواند فیلم های دخترانه را نمایندگی کند. داستان «آباجان» هم در دهه شصت می گذرد و دغدغه های دختر خانم فیلم برای روزگار امروز نسخه ای مطلوب نیست. در این میان «پرسه در حوالی من» که در گروه هنر و تجربه اکران شده توانسته بخشی از مشکلات دختران امروز را به نمایش بگذارد. دخترانی که با بالا رفتن سن و عدم مهیا شدن شرایط ازدواج، حسرت مادر شدن دارند. این روایت یادآور «شماره 17 سهیلا» است که هنوز اکران عمومی نشده.

به عقب برگردیم ؛ رسول صدر عاملی در دهه هشتاد سه گانه ای درباره دختران ساخت که هم قصه گو هستند و هم متاثر از شرایط جامعه. فضای جامعه عوض شده بود و فیلمساز باید هشدار می داد که مواظب باشید. «دختری با کفش های کتانی» ،«من ترانه 15 سال دارم » و «دیشب باباتو دیدم آیدا» همچنان کارآیی دارند. پوران درخشنده چند سال پیش «هیس!دخترها فریاد نمی زنند» را ساخت و هشداری جدی درباره آزارجنسی دختربچه ها داد.

حالا هم شرایط جامعه تغییر کرده. گسترش پیام رسان های اینترنتی ، تنگناهای خانواده ها، بالا رفتن بزه های اجتماعی، شکاف طبقاتی و ... تغییر الگوی زیستی دختران را باعث شده و باید الگوی های سینمایی نیز عوض شود. سینما و تلویزیون چه کرده؟ متاسفانه هیچ. اصلا فیلمسازان از دغدغه های دخترانه اطلاع دارند؟ حتما فیلم هایی که می سازند باید سویه اش واکاوی مشکلات اجتماعی و شخصی دختران باشد؟ نمی توان دختر را جور دیگر دید؟ فیلمساز ما از تفاوت شرایط زیست محیطی و اخلاقی دختر خانم های این سرزمین آگاه است؟