تضعیف پرسپولیس؛خیانت یا ناآگاهی؟
تضعیف پرسپولیس؛خیانت یا ناآگاهی؟
تیم فوتبال پرسپولیس قهرمان لیگ برتر ایران فصل تازه را با خوشحالی آغاز کرد.
بدون هیچ شک و تردیدی قرمزها با فتح سوپرجام فوتبال باشگاه های ایران می توانند امیدوارانه به بازی های پیش رو بنگرند. برای پرسپولیس که شرایط خوبی نسبت به گذشته نه چندان دور دارد پیروزی مقابل تیم درب و داغان نفت هم خوشایند است تا با گذر از دوران سخت آماده سازی با روحیه خوب به فصل تازه لیگ برتر جام خلیج فارس قدم بگذارد.
قرمزها اگرچه کار سخت دفاع از قهرمانی فصل گذشته را پیش روی خود می بینند اما از آن مهم تر می توان به حکایت لیگ قهرمانان اشاره کرد. جامی که مدت هاست فتح آن برای باشگاه های ایرانی چیزی در حد رویا و خواب و خیال دست نیافتنی است.
تسلیم شدن زودهنگام با این توجیه که حریفان ما سرمایه گذاری هنگفت می کنند و چند دلیل دیگر تابوی بزرگ فوتبال ما نام گرفته است و گویا قرار نیست این تابو شکسته شود.
در نگاه اول دلایل ارائه شده کاملا منطقی و قابل قبول است اما نیم نگاهی به برنامه های داخلی و ضربه از درون ما را با این واقعیت روبرو می کند که ما قبل از مقابله با حریفان به دست خود ضربه فنی می شویم.
نگاهی به آنچه تاکنون بر تیم های باشگاهی ما گذشته و امروز در پرسپولیس عینیت می یابد ما را با این واقعیت تلخ بیش از پیش روبرو می کند.
بدون تردید قهرمانی پرسپولیس پرطرفدارترین باشگاه ایران و آسیا باعث شادی خیلی ها می شود.
اگر روزگاری تیم هایی مثل سپاهان در اوج قدرت و امید به فتح جام در شرایطی که تا فینال آن پیش رفته بودن به دست داخلی ها قلع و قمع شدن امروز همین سناریو برای پرسپولیس نوشته شده است.
پرسپولیس کمتر از یک ماه دیگر با انجام سه بازی می تواند فاتح لیگ قهرمانان آسیا شود اما اوضاع و احوالش را چنان پریشان می کنند که آدمی شک می کند که عربستانی ها و اماراتی حریف ما هستند یا...؟
در حالیکه در فصل نقل و انتقالات قرمزها بد یارگیری نکردند تا شاید برخی نقاط ضعفشان پوشیده شود ابتدا جدایی سروش رفیعی ضربه ای مهلک براندام پرسپولیس شد.
هافبک تکنیکی و کارگشایی که قطعا در برابر بازی قدرتی عربستانی ها و اماراتی می توانست وزنه ای موثر باشد. شما گمان نکنید تحت این شرایط رقبای پرسپولیس تن به جدایی بازیکنی مثل سروش می دادند.
پرسپولیس که باید با رفع کدورت ها پس از جریمه قابل قبول حتی رامین رضاییان را جذب می کردند ناگهان زمزمه جدایی طارمی را شنیدند. او چند بار رفت و آمد و سرو صدا کرد تا با گروکشی در پرسپولیس ماند. رضاییان با همین مشکل یک فصل "جوجه اردک زشت" پرسپولیس شد و عاقبت از تیم کنارگذاشته شد اما مهدی طارمی فعلا نقش عزیزکرده را دارد. یک بام و دو هوای پروفسور اگر امروز منتقد زیاد ندارد دیرنیست زمانی که شهر را شلوغ کند.
جدای از این حکایت های داخلی پرسپولیس طی روزهای اخیر با ماجرای لغو شهرآورد خارج از ایران دچار حاشیه بود.
ضربه نهایی و کارساز بر پیکر قرمزها از جایی خورده شد که باورش سخت بود.
پرسپولیس در اوج و در بهترین شرایط نتیجه گیری قرار دارد و زمزمه تغییر مدیریت در آن از وزارت ورزش به گوش رسید. شوک بزرگی بود. اگرچه خیلی سریع معاون وزیر ورزش که از سوی او این تغییر نقل قول شده بود موضوع را تکذیب کرد اما کیست که نداند ضربه کاری وارد شده است؟
مدیری که زیر پایش بلغزد چگونه می تواند پرسپولیس را در این روزهای حساس اداره کند؟
آیا سخت است پیدا کردن کسی که این خبر بد را رسانه ای کرد؟ آیا وزارت ورزش در این باره مسئولیت ندارد؟
وقتی به دلیل نتیجه گیری تیم ملی با کی روش اتفاق تلخی در حد برکناری دبیر فدراسیون رخ می دهد چگونه است که با وجود نتیجه گرفتن پرسپولیس نسخه براندازی مدیریت این باشگاه نوشته می شود؟
عجیب ترین نکته اینجاست که در عزل دبیر فدراسیون و تغییر مدیریت در پرسپولیس نام یک نفر در میان است. مهدی محمد نبی یک روز با حمایت مستقیم کارلوس کی روش بر علیرضا اسدی ارجح می شود و این بار توسط محمد رضا داورزنی برای نشستن بر صندلی ریاست پرسپولیس مطرح می شود تا باور کنیم هر دو موضوع از یک نقطه شروع شده است.
هنوز زمزمه ها جدی نشده و داورزنی آن را تکذیب می کند اما به ناگاه بحث مشکلات مالی و پزشکی و امکانات و "آپشن" قراردادها هم از سوی بازیکنان مطرح می شود تا یقین کنیم با آرامش قبل از توفان مواجه هستیم.
گویا گروهی که در تیم ملی ریشه دوانده اند این بار در صدد فتح قله قرمز هستند. همان هایی که گویا قبلا بلندی های آبی را پشت سر گذاشته اند.
این گروه نامریی با سیطره بر تیم ملی، سپاهان، استقلال و اکنون پرسپولیس از چنان قدرتی برخوردار خواهند شد که تیم های دیگر خواه و ناخواه باید با آنها کنار بیایند.
همه این اتفاقات تلخ در شرایطی رخ می دهد که پرسپولیس ماموریت بزرگی در پیش دارد. فتح لیگ آسیا برای ایران اعتبار بزرگی است اما به نظر می رسد که چنین اتفاقی می تواند جلوس "گروه نامریی" بر پرسپولیس را ناممکن کند.
بدون تردید پرسپولیس طاهری بعد از فتح لیگ برتر، سوپرجام و لیگ قهرمانان آسیا همان پرسپولیس زلزله دوستدارانش است و سیطره بر چنین تیمی کار آسانی نخواهد بود.
بنابر این پرسپولیس نباید قهرمان آسیا شود. این اتفاق بهر صورت ممکن باید ناممکن شود. اگر گروهی آگاهانه چنین برنامه ای دارند جای تاسف است که عده ای ندانسته و ناآگاهانه در این مسیر حرکت می کنند.
آیا فوتبال ما موضوعی حساس تر از قهرمانی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا در پیش دارد؟ آیا چنین اتفاقی نمی تواند ضربه ای محکم به عربستان و امارات به عنوان دشمنان امروزی فوتبال ما باشد؟
آیا در این مسیر همه نباید دست به دست دهیم؟ آیا بزرگترها در این هنگام نباید بزرگتری کنند؟ رفع مشکلات اندک موجود و تقویت همه جانبه مالی و غیر مالی پرسپولیس نباید اولویت فرض شود؟
بدون تردید قهرمانی پرسپولیس پرطرفدارترین باشگاه ایران و آسیا باعث شادی خیلی ها می شود. این قهرمانی با وجود کری های رایج رنگ ها در ایران قطعا خوشحالی جمع کثیری از طرفداران سایر رنگ ها را هم در بر خواهد داشت. فراموش نکنیم در روز رقابت با رقبای خارجی به ویژه عربستان و امارات ایرانی ها با هر رنگی که باشند یکرنگ می شوند.
با همین مختصر توضیح امیدواریم مسئولان امر به اهمیت موضوع پی ببرند و آستین همت بالا بزنند. اگر مددکار نیستند حداقل با طرح موضوعات حاشیه ای مثل تغییر مدیریت چوب لای چرخ نگذارند.
فرستادن پرسپولیس ضعیف شده به مسلخ تیم های عربستانی و اماراتی اگر نامش خیانت نباشد قطعا یک نا آگاهی بزرگ است که این امر از سوی متولیان ورزش هرگز پذیرفتنی نخواهد بود.
