خورشید توفان هایش را به سمت زمین عطسه می کند
خورشید همواره درحال پرتاب فوران هایی عظیم و شدید به سمت زمین است که از توانایی نابود کردن کل فناوری های روی زمین برخوردارند، و مطالعه جدید نشان می دهد پیش بینی این فوران ها بسیار دشوارتر از آنی است که تاکنون تصور می شد.براساس گزارش ساینس، یافته های جدید نشان از آن دارند كه این فوران های كرونالی مانند یك عطسه شدید به سمت زمین پرتاب می شوند. این فوران های ابر مانند هم چنین به شدت تحت تاثیر بادهای خورشیدی هستند و همین باعث شده تا محققان مجبور به بازسازی تكنیك های پیش بینی آب و هوای فضایی شوند.
به گفته ماتیو اوئنز محقق ارشد این پروژه از دانشگاه ریدینگ، تا به امروز فرض بر این بود كه فوران های كرونالی مانند حباب در فضا حركت می كنند و نسبت به نیروها مانند اشیائی مجزا واكنش نشان می دهند. اما اكنون مشخص شده كه این فوران ها بیشتر شبیه به ابری از غبار یا عطسه هستند، كه از ذرات مجزای پلاسمایی تشكیل شده اند كه هریك متفاوت از دیگری عمل می كند.
فوران های توده كرونالی كه با سرعتی برابر 2000 كیلومتر بر ثانیه در فضا حركت می كنند، تركیبی قدرتمند از گدازه های مغناطیسی و ذرات گازداری هستند كه از نقاطی فعال در سطح خورشید فوران می كنند. این فوران ها در طول یك تا سه روز به زمین می رسند و ممكن است هر چند ساعت یكبار و در دوره اوج فعالیت های خورشیدی رخ دهند. این پدیده نیروی محرك شرایط بد آب و هوایی در فضا به شمار می رود و عامل ایجاد توفان های مغناطیسی هستند كه می توانند شبكه های برق و شبكه های ارتباطاتی را نابود كرده و فضانوردان را در معرض تشعشعات منجر به سرطان قرار دهند.
اگرچه این فوران ها دائما درحال وقوعند، دانشمندان هنور در پیش بینی وقوع آن ها دچار مشكلاتی هستند و بر اساس یافته های جدید، دانشمندان درباره چگونگی وقوع آن ها نیز اطلاعات درستی در اختیار ندارند زیرا برخلاف انتظار آن ها این فوران ها با نزدیك تر شدن به زمین آشفته تر و غیرقابل پیش بینی تر می شوند.
محققان برای اولین بار روند سفر این فوران ها در فضا و تعامل آن ها با بادهای خورشیدی را مورد بررسی قرار دادند و با مطالعه سطح مقطع یكی از این فوران ها كشف كردند كه بسته های پلاسمایی درون آن ها با سرعتی بالاتر از اطلاعات درون ساختار شعله حركت می كنند.
این به معنی آن است كه تنها بخشی از فوران كرونالی و نه تمامی آن از نیروهای خارجی كه با آن ها در تعامل است، تاثیر می گیرد. تضعیف این نیروهای مغناطیسی درحال انبساط باعث ایجاد ساختاری ابری و آشفته می شود كه به توده ذراتی كه هنگام عطسه از دهان خارج می شود شباهت دارد و از آن جایی كه تعامل شدیدی با بادهای خورشیدی دارد، ردیابی آن ها كار دشواری خواهد بود. با این همه با وجود داشتن اطلاعاتی واضح تر درباره چگونگی ایجاد و حركت این فوران ها، این امید وجود دارد شیوه ای بهتر برای پیش بینی این عطسه های خورشیدی یافته شود.
منبع: همشهری آنلاین
مرکز یادگیری سایت تبیان،تنظیم: زینب شاه مرادی