تبیان، دستیار زندگی
با پایان مسابقات لیگ جهانی والیبال، موضوع ورود بانوان به ورزشگاه ها کم رنگ می شود اما به زودی و با انجام مسابقاتی جدید بازهم این پرونده بازخواهد شد.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

ورود گام به گام  بانوان به ورزشگاه‌ها

با پایان مسابقات لیگ جهانی والیبال، موضوع ورود بانوان به ورزشگاه‌ها کم‌رنگ می‌شود اما به زودی و با انجام مسابقاتی جدید بازهم این پرونده بازخواهد شد.

بهمن اسدی -بخش ورزش تبیان
ورود گام به گام  بانوان به ورزشگاه‌ها

مسابقات لیگ جهانی برای تیم ملی ایران به پایان رسید و این تیم از راهیابی به مرحله دوم بازماند. جدای از بحث های فنی این اتفاق موضوع مهم و حاشیه ای پیرامون این رقابت ها که پرونده اش بسته شد بحث ورود بانوان برای تماشای مسابقات مردان است. موضوعی که با اصرارو پافشاری فدراسیون جهانی والیبال مسئولان والیبال ما را تحت فشار قرارداده تا حتی به شکل نمایشی تن به این کار بدهند.

در حقیقت در چند نوبت جلوگیری از این کار فشارها و تهدیدات را جدی کرد تا جایی که امکان داشت تیم ایران از لیگ جهانی کنار گذاشته شود. پس از آن بود که در مرحله اول و به شکل گزینشی تعدادی از بانوان ایرانی راهی سالن مسابقات شدند. در این بین فدراسیون جهانی با این باور که این اتفاق باید گام به گام روی دهد خیلی در این خصوص ورود جدی تر نکرده است.جدای از ماجرای فشارهای بین المللی که اگر در آن حد و حدودها رعایت نشود با بازخورد منفی روبرو خواهد شد آنچه جالب توجه است نظرات متفاوت داخلی است. نظراتی که گاه در حد مطالبات سیاسی در زمان انتخابات به شدت بروز می کند.

در این باره بارها از زبان مردم، مسئولان و نیز موافقان و مخالفان نوشته شده است. اما به نظر می رسد این اتفاق گام به گام در حال رخ دادن است. اگر روزهایی به شدت با این ورود برخورد می شد در سالهای نه چندان دور شاهد بودیم که در برخی رشته مثل بسکتبال و تنیس و... پای بانوان به شکل محدود و گاه سربسته به ورزشگاه باز شد. کمی که جلو رفتیم با عادی شدن این ماجرا صدای مخالفان بالا رفت و درها بسته شد.اندکی بعد بازهم ورود به شکل مخفیانه و غیر رسمی شکل گرفت. در اوقاتی نیز شاهد ورود مردانه بانوان(!) به ورزشگاه ها بودیم.

در دوره ای ناچار شدیم پذیرای بانوان تیم های خارجی باشیم. به عبارتی بانوان به ورزشگاه آمدند اما ایرانی نبودند(!).

تناقض و نظرات در این خصوص بسیارند. همین شدت اختلاف نظرات باعث شده تا تصمیم گیری و عمل در این باره سخت تر از حد تصور شود.

چند سال قبل هم با اعلام رییس جمهور پیشین مسئولان ورزش موظف شدند با تعبیه راه های ورود و خروج جداگانه و نیز بخش بانوان در ورزشگاه ها تابلوی ورود بانوان ممنوع را بردارند. اما باز هم واکنش مخالفان سخت بود و کار بی سرانجام ماند.در دوره قبل لیگ جهانی نیز این کشمکش ها ادامه داشت. مجوز ورود گزینشی بانوان صادر شد و در کنار آن عکس و خبر حضور مخالفان سرسخت در وزارت ورزش منعکس شد.این بار در لیگ جهانی ابعاد حضور بانوان در سالن مسابقات شدت گرفت و متعاقب آن خبر نصب یک طومار به عنوان اعتراض منعکس شد. طوماری که در فضای مجازی مورد انتقاد هم قرار گرفت. همه این ها از حرکت گام به گام و گاهی یکی به جلو ویکی به عقب حکایت دارد.

قانون چه می گوید؟

نایب رییس فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی با بیان این‌که هیچ منع قانونی برای ورود زنان به ورزشگاه‌ها وجود ندارد، تاکید کرد که زنان تا همین ۳ سال پیش بدون هیچ مشکلی وارد ورزشگاه‌ها می‌شدند و با بیان این‌که نظرات همه نهادهای فرهنگی، مذهبی و سیاسی دریافت شده است، گفت: بنابر قانون ورود به ورزشگاه‌ها حق زنان است.

طیبه سیاوشی شاه‌عنایتی با اشاره به انتشار بیانیه شورای مرکزی حزب‌الله و جمع‌‌آوری امضای دانشجویان حزب‌اللهی برای جلوگیری از ورود زنان به ورزشگاه‌ها اعلام کرد: باتوجه به این‌که مجلس هم‌اکنون در تعطیلات به‌سر می‌برد و نمایندگان برای سرکشی به حوزه‌های انتخابیه به شهرستان‌ها رفته‌اند، کمیسیون فرهنگی در این رابطه موضع‌گیری یا تصمیم‌گیری خاصی انجام نداده است. جلسات متعددی به‌عنوان نایب رییس فراکسیون زنان و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با وزارت ورزش و جوانان برگزار کردیم و این درحالی است که هیچ منع قانونی برای ورود زنان به ورزشگاه‌ها وجود ندارد.

نماینده اصلاح‌طلب مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با اشاره به استناد مخالفان ورود زنان به ورزشگاه به وصیت‌نامه حضرت امام خمینی (ره) اعلام کرد: کسانی که این بیانیه را امضاء کرده‌اند، در واقع گروهی از مردم هستند که با ورود زنان به ورزشگاه‌ها مخالف هستند و برای تایید ادعایشان به وصیت‌نامه حضرت امام استناد کرده‌اند. حال آن‌که بسیاری از شهروندان نیز با این مسئله موافق بوده و طبیعتاً می‌توانند به‌نوعی دیگر به وصیت‌نامه حضرت امام (ره) استناد کنند. عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این سوالی درباره روال طی شده در راستای تحقق مسئله ورود زنان به ورزشگاه‌ها گفت: معمولاً مراجع قانونی تلاش می‌کنند، ابتدا نظرات را هم از قطب‌های دولتی و غیردولتی و هم از نهادهای مذهبی دریافت کنند و پس از آن‌که مطمئن شدند که مشکلی نیست، اقدام می‌کنند و خوشبختانه در این مورد تمامی این مراحل طی شده و هیچ نهاد قانونی و مذهبی نبوده که نادیده گرفته شود و نظرات همه قطب‌های فرهنگی، مذهبی و سیاسی دریافت شده است. قطعاً باید در آینده بیش از این، به نظرات نهادهای سیاسی و مذهبی توجه کنیم.

واکنش تند مخالفان

نکته قابل توجه و تأمل درباره مخالفت‌ها، انتشار اطلاعیه‌ای مبنی بر مخالفت جدی در ورزشگاه 12هزارنفری در اولین دیدار تیم ملی کشورمان در تهران بود که این امر نشان از آن دارد که مسئولان مربوطه هنوز نتوانسته‌اند این مسأله را به خوبی برای مراجع توضیح داده و آن‌ها را قانع کنند. مسلم است چنین واکنش‌های تندی از سوی برخی از گروه‌ها نه تنها به حل مسأله کمک نمی‌کند بلکه ماجرا را برای تصمیم‌گیرندگان نهایی هم وارونه جلوه داده و دید آن‌ها را نسبت به موضوعی که به سادگی قابل حل و بررسی است تیره و تار خواهد کرد. به قول معروف چرا باید گره‌ای را که با دست باز می‌شود با دندان باز کرد.

اشکال به حق مخالفان

اگرچه نوع اعتراض مخالفان گاه تند و جهت دار مطرح می شود اما با کمی انصاف می توان به این واقعیت تلخ اشاره کرد که در بسیاری از ورزشگاه های ما شرایط برای حضور بانوان مهیا نیست. وقتی در ورزشگاه ها شاهد به کار بردن الفاظ ناپسند هستیم به حدی که مردها از آن شرم می کنند قطعا شان بانوان بالاتر از این است که در چنین مکان هایی ورود کنند.

عده ای معتقدند با حضور بانوان، آقایان حرمت را بیشتر حفظ خواهند کرد. غیرت و تعصب ایرانی با فرهنگ اجازه نمی دهد در محیط هایی که بانوان حضور دارند حرف رکیک ردوبدل شود.

متاسفانه متولیان امور فرهنگی و انضباطی ورزش در این باره ورود لازم را نداشته اند. گاه فحش های رکیک آن هم به شکل دسته جمعی عرق شرم بر پیشانی ها می نشاند. در این مواقع پدران ناچارند دستشان را روی گوش فرزندان خردسال بگذارند . در چنین مواقعی حضور بانوان در ورزشگاه چه احساسی را پدید خواهد آورد؟ آن هم برای پدر و یا برادری که اقوام زن آنها در ورزشگاه حضور دارد.

بیراهه نرویم تقصیر را گردن این و آن نیندازیم. از مخالفان برای خود دیو نسازیم. متاسفانه بسیاری از آنها که در این باره مسئولیت دارند به آن عمل نمی کنند. از نیروی انتظامی تا مسئولان انضباطی گرفته تا تماشاگران عادی و حتی بانوانی که مراعات لازم را ندارند. پس باید باور داشت که این حضور نیاز به تلاشی همگانی و همکاری عمومی دارد.

تابو باید بشکند

اما سرانجام باید این تابو بشکند. اکنون و در حالی که در اغلب اماکن عمومی زنان و مردان در کنار هم حضور دارند بی گمان می شود شرایطی را پدید آورد که این امر به عرصه ورزشگاه ها هم کشیده شود. در این راستاست که عده ای معتقدند با حضور بانوان، آقایان حرمت را بیشتر حفظ خواهند کرد. غیرت و تعصب ایرانی با فرهنگ اجازه نمی دهد در محیط هایی که بانوان حضور دارند حرف رکیک ردوبدل شود.

تناقض و نظرات در این خصوص بسیارند. همین شدت اختلاف نظرات باعث شده تا تصمیم گیری و عمل در این باره سخت تر از حد تصور شود. قطعا عوامل انتظامی و انضباطی نیز برای تحقق فضای مناسب برای حضور در ورزشگاه ها نیاز به تجهیزات و ضمانت اجرایی لازم دارند. امکاناتی که امیدواریم در اختیار آنان قرار گیرد تا این پرونده به شکل شایسته برای همیشه بسته شود.