تبیان، دستیار زندگی
محققان موسسه فیزیك زمین در فرانسه برای بررسی درستی این نظریه این رویداد را مدل سازی كردند و دریافتند درصورتی كه تكه های بزرگ یك قمر از این برخورد جان به در می بردند، با چنان سرعتی به قمر تبدیل می شدند كه دیگر فرصتی برای تشكیل حلقه ها به دست نمی آوردند..
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

کشف ویژگی عجیب در قمرهای سیاره زحل

کشف ویژگی عجیب در قمرهای سیاره زحل

قمرهای سیاره زحل شبیه به هیوهالای فیلم‌ های ترسناک هستند، اگر با یکدیگر برخورد کرده و به تکه‌ های کوچک تبدیل شوند، دوباره خود را سرهم کرده و نسخه‌ ای جدید از خود را ایجاد می ‌کنند، یافته ‌ای که با فرضیه تشکیل حلقه‌ های سیاره زحل به واسطه برخورد قمرها با یکدیگر در تقابل است.

براساس گزارش نیوساینتیست، هرچهار سیاره غول‌ پیكر سامانه خورشیدی از حلقه برخوردارند اما حلقه‌ های زحل درخشانت رین و متراكم‌ ترین آن ها هستند و هنوز مشخص نیست مواد تشكیل دهنده این حلقه‌ ها از كجا تامین شده ‌اند.

سال گذشته مطالعه روی حلقه ‌های این سیاره توجه دانشمندان را به برخوردی به عنوان عامل تشكیل حلقه‌ های زحل جلب كرد. محققان موسسه ستی دریافتند مدار قمرهای ستی و دیون طی چهار میلیارد سال گذشته كه سامانه خورشیدی شكل گرفته ‌است، تغییر چندانی نداشته‌ اند.

از این رو محققان پیشنهاد دادند تعاملات شدید میان نسل‌ های اولیه قمرهای این سیاره درحدود 100 میلیون سال پیش منجر به ایجاد برخورد‌های شدیدی شد كه در نتیجه آن ذرات و غبار كافی برای ایجاد حلقه‌ ها به وجود آمدند.

نظریه آن ها بر این اساس است كه بزرگترین تكه‌ ها از این ذرات بعد‌ ها قمر تتین،‌ دیون و رآ را تشكیل داده ‌اند و ذرات كوچك تر حلقه‌ ها را شكل داده ‌اند. این قمرهای متوسط در فضای میان حلقه‌ ها در مدار زحل به گردش در آمدند و با گذشت زمان هرچه در مسیر آن ها قرار داشت را به سمت حلقه‌ ها كشیدند و حلقه ‌های امروزی را تشكیل دادند.

محققان موسسه فیزیك زمین در فرانسه برای بررسی درستی این نظریه این رویداد را مدل سازی كردند و دریافتند درصورتی كه تكه‌ های بزرگ یك قمر از این برخورد جان به در می ‌بردند، با چنان سرعتی به قمر تبدیل می ‌شدند كه دیگر فرصتی برای تشكیل حلقه‌ ها به دست نمی ‌آوردند.

به بیانی دیگر درصورتی كه برخورد اولیه هر دو قمر را به كلی منهدم كرده ‌باشد، ذرات به جا مانده از آن ها دو یا چند قمر جدید دیگر تشكیل می ‌دادند و ذرات در عرض چند ده میلیون سال از پراكنده شدن دست می‌ كشیدند و فرصت كافی برای رسیدن به محدوده تشكیل حلقه‌ ها را به دست نمی ‌آوردند.  به گفته محققان این فرایند به اندازه ‌ای كارآمد بوده كه می‌ توانسته به تشكیل 20 تا 30 نسل از قمرهای جدید منجر شود.

منبع: همشهری آنلاین

مرکز یادگیری سایت تبیان، تنظیم: زینب شاه مرادی