تبیان، دستیار زندگی
وزارت ورزش از معدود وزارتخانه هایی بود که در میانه راه دولت فعلی دست به جابه جایی وزیرش زد. با رفتن محمود گودرزی و آمدن سلطانی فر چند ماه گذشته دست به عصا سپری شد اما کیست که نداند از همان روز همه به خود می گفتند باید منتظر ماند تا بعد از انتخابات برنامه
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

سرنوشت ورزش پس از انتخابات

وزارت ورزش از معدود وزارتخانه هایی بود که در میانه راه دولت فعلی دست به جابه جایی وزیرش زد. با رفتن محمود گودرزی و آمدن سلطانی فر چند ماه گذشته دست به عصا سپری شد اما کیست که نداند از همان روز همه به خود می گفتند باید منتظر ماند تا بعد از انتخابات برنامه ریزی اساسی را شاهد باشیم.

بهمن اسدی -بخش ورزش تبیان

سرنوشت ورزش پس از انتخابات

یک هفته پیش یعنی روز 29 اردیبهشت ماه باردیگر فرصتی شد تا مردم پای صندوق های رای بروند و با حضور پرشور خود ضمن گزینش رییس جمهوری خط مشی آینده مورد نظررا به تصویر بکشند.

در این باره ورزشی ها همچون اغلب اوقات نقشی ارزشمند داشتند. اکنون جامعه ورزش چشم انتظار است تا با پایان التهاب انتخابات و ایجاد آرامش لازم مسیر پیشرفت را طی کند.

وزارت ورزش از معدود وزارتخانه هایی بود که در میانه راه دولت فعلی دست به جابه جایی وزیرش زد. با رفتن محمود گودرزی و آمدن سلطانی فر چند ماه گذشته دست به عصا سپری شد. با وجود جدیت هایی که به خرج داده می شد کیست که نداند از همان روز همه به خود می گفتند باید منتظر ماند تا بعد از انتخابات برنامه ریزی اساسی را شاهد باشیم.

ناگفته پیداست حتی وزیر تازه نیز خواه و ناخواه نیم نگاهی به این واقعیت داشت. اکنون انتخابات به پایان رسیده و پس از معرفی کابینه و رای اعتماد مجلس باید به سرعت کارهای اساسی در ورزش صورت پذیرد.

وزیر ورزش را می شناسیم

بدون تردید در راه انتصاب سلطانی فر و کسب رای اعتماد به او مشکل چندانی وجود ندارد و او با آشنایی نسبی که در این چند ماهه با فضای کار در وزارت ورزش پیدا کرده می تواند بهترین بهره را از شرایط موجود ببرد.

اگر در دوره گودرزی استفاده از ارتباط نزدیک با رییس جمهوری ممکن نبود و از این راه ورزش لطمه خورد اکنون با نزدیکی قابل توجه سلطانی فر به دکتر روحانی این امید وجود دارد که مشکلات اساسی وزرش با حمایت بیشتر حل و فصل شود.

اگر در دوره قبل عدم رای اعتماد به سه وزیر پیشنهادی مدت ها وقت ورزش را گرفت و همه را خسته و ناامید کرد این بار شرایط کاملا متفاوت است. به عبارتی جامعه ورزش و به ویژه مدیران این بخش رییس بعدی را می شناسند و این امر باید به پیشرفت کمک شایان توجهی کند.

فراموش نکنیم که ورزشی های شورا از پشتوانه اقتصادی هم بهره مند شده اند که در روزهای نداری فدراسیون ها می تواند در بحث انتخابات روسای فدراسیون ها و رای صاحبان رای به شدت تاثیر گذار باشد.

ورزش ما در بخش سخت افزاری و برنامه ریزی با مشکلات اساسی روبروست. درد های کهنه و درمان نشده فراوان دارد. در زمینه نظام باشگاهداری به شدت عقب مانده است.

عدم ثبات در بخش مدیریت و نظارت لازم در این حوزه سرمایه های فراوانی را از ما هدر می دهد. بی توجهی به تعهدات در ورزش صدای همه را در آورده است. در بعد قهرمانی فدراسیون ها بیشتر شکل یک باشگاه دولتی را دارند. آنها با استفاده از قوانین بین المللی در حالی به دنبال استقلال عمل هستند که بودجه لازم برای اداره امور را ندارند.

ایجاد اشتغال در ورزش

توان بسیاری در بخش اقتصادی ورزش وجود دارد که بدون استفاده باقی مانده است. این امر می تواند در ایجاد اشتغال کمک فراوانی کند. الان دو سه تیم مطرح ورزش ایران تنها از سوی یک حامی مالی حمایت می شوند که این خود به خود از ضعف فراوان در این زمینه حکایت دارد.

علاوه بر این ورزش در استان ها فاصله فراوانی تا رسیدن به شرایط مطلوب دارد. ادارات کل و هیات های ورزشی اغلب مجبورند در نقش یک تیم دار ظاهر شوند. برای اداره امور اغلب تیم های حاضر در لیگ های مختلف باید استاندار و شهردار و مسئولان مختلف دست به دامان مراکز اقتصادی شوند که رغبت چندانی به این امر ندارند.

استمرار نتایج درخشان

بدون شک ورزشی که طی دوره های اخیر بازی های آسیایی، پاراآسیایی، المپیک و پارالمپیک و حتی مسابقات اخیر همبستگی کشورهای اسلامی نتایج خوبی گرفته نشان می دهد با سرو سامان یافتن نظام باشگاهداری می تواند نظر جهانیان را به سمت ایران جلب کند.

از این نظر ضمن ایجاد شور و شوق و سلامتی در جامعه می توانیم تبلیغات قابل توجهی برای کشورمان داشته باشیم.

ورزش ایران پس از انتخابات اخیر دوره حساسی در پیش دارد. این بخش که پس از مدت ها ثبات لازم را در اخذ جایگاه خوب در سطح آسیا و جهان به دست آورده با گذر از این مرحله می تواند خود را در میان بهترین ها جهان ببیند. در این راه ارزش هر هزینه ای وجود دارد.

کشمکش کمیته المپیک و وزارت ورزش

در ورزش ایران یک دغدغه بزرگ وجود دارد. وجود دو متولی اصلی در ورزش (وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک) از دیرباز دردسرهای جدی را پدید آورده است. تضاد و درگیری بین این دو ارگان در دوره های مختلف توان بسیاری را از مسئولان امر گرفته است. اگرچه مدتی است از این اختلاف فاصله گرفته ایم کیست که نداند این آتش زیر خاکستر است.

با موضع گیری های اخیر رییس کمیته ملی المپیک در بحث انتخابات هیچ بعید نیست که این نظرات متفاوت زمینه ساز یک جدال سخت باشد. دیر نیست زمانی که لشکرکشی برای فتح کمیته ملی المپیک آغاز شود. مقاومت آنهایی که در کمیته ملی المپیک حضور دارند باردیگر سایه شوم تعلیق و دخالت های بین المللی را پیش می کشد و روز از نو و روزی از نو...

ورزشی های شورا بر می گردند!

ورزش یک مشکل جدی دیگر هم دارد. بازماندن ورزشی های شورای شهر از حضور در این شورا و نظر آنها به سوی پست های ورزشی نشان از کشمکش های پیدا و پنهان دارد. فراموش نکنیم که ورزشی های شورا از پشتوانه اقتصادی هم بهره مند شده اند که در روزهای نداری فدراسیون ها می تواند در بحث انتخابات روسای فدراسیون ها و رای صاحبان رای به شدت تاثیر گذار باشد.

همه این ها تنها بخشی از مشکلات ورزش در برهه کنونی است. مشکلاتی که اگر سلطانی فر و همکارانش برای آن برنامه نداشته باشند قطعا این بخش به روزهای سخت نظر خواهد کرد.