تصویری از آخرین آرایش انتخاباتی اردوگاه اصولگرایان

مناظره‌هایی که اصولگرایان ائتلافی برایش لحظه شماری می‌کردند، برگزار شد؛ اما آن گونه که از ظاهر امر برمی‌آید، نخستین بحث و جدل انتخاباتی بر تردیدهای این گروه افزوده است؛ چه یک سو محمدباقر قالیباف قرار دارد که با تمسک به شیوه‌های آزموده شده محمود احمدی‌نژاد، کوشید میدانداری کند و یک سو سیدابراهیم رئیسی ایستاده است که اکثریت معیارهای اصولگرایان ائتلافی برای «گزینه مطلوب»، او را نشان می‌دهد.

به گزارش تبیان به نقل از روزنامه ایران ، مناظره‌هایی که اصولگرایان ائتلافی برایش لحظه شماری می‌کردند، برگزار شد؛ اما آن گونه که از ظاهر امر برمی‌آید، نخستین بحث و جدل انتخاباتی بر تردیدهای این گروه افزوده است؛ چه یک سو محمدباقر قالیباف قرار دارد که با تمسک به شیوه‌های آزموده شده محمود احمدی‌نژاد، کوشید میدانداری کند و یک سو سیدابراهیم رئیسی ایستاده است که اکثریت معیارهای اصولگرایان ائتلافی برای «گزینه مطلوب»، او را نشان می‌دهد.دو نامزدی که علاوه بر مشهدی بودن، در یک اردوگاه فکری و سیاسی ریشه دارند و پشتیبانی می‌شوند؛ با این تبصره که حمایت‌های اصولگرایان ائتلافی از دو نامزدشان حداقل تا پیش از مناظره‌ها، برابر نبود.

هر چند که کارگزاران «جبهه مردمی نیروهای انقلاب» تأکید  ‌کرده اند بعد از پایان فرصت تبلیغات بویژه مناظره‌ها به قضاوت میان قالیباف و رئیسی خواهند نشست، اما شبکه رسانه‌ای منتسب به این گروه، با ایما و اشاره قالیباف را  میهمان  میدان رقابت معرفی کرده و نامزد اصلی را  ابراهیم رئیسی عنوان می‌کردند؛ گزینه‌ای که در هر دو رأی‌گیری داخلی اصولگرایان ائتلافی بالاترین رأی را کسب کرد.

اصولگرایان ائتلافی پیش از ورود به مصادیق، بهترین گزینه برای پیروزی بر حسن روحانی را چهره‌ای می‌دانستند که اولاً در کارنامه اجرایی‌اش ‌نکته قابل نقد چندانی دیده نشود؛ با دولت قبلی علقه و پیوندی نداشته باشد؛ در عین داشتن گرایش‌های اصولگرایی، خارج از دسته بندی‌های رایج این طیف تعریف شود تا برای افراد خارج از اردوگاه اصولگرایی هم جاذبه داشته باشد و در مناظره‌ها لحن آرامش را حفظ کرده و آرای خاکستری را به نفع حسن روحانی تحریک نکند. سنجه‌هایی که بیش از آنکه آدرس قالیباف را بدهد،نشانی ابراهیم رئیسی را می‌داد. در این میان اصولگرایانی چون سعید جلیلی، سعید مرتضوی و محمد مهدی زاهدی و طیفی از وزرا و مدیران ارشد دولت محمود احمدی‌نژاد چون علی نیکزاد و مسعود میرکاظمی منتظر تصمیم «جمنا» نماندند و ضمن اعلام پشتیبانی از رئیسی، هم و غم خود را بر پیروزی وی گذاشتند. مجموعه رویدادهایی که قالیباف را در اردوگاه خود، دست خالی‌تر نشان می‌داد؛ بویژه که او دوبار در رقابت‌هایی مشابه شکست خورده بود و مدیریت 12 ساله‌اش در پایتخت نکات مبهم و تاریک و روشن متعددی از جمله «املاک نجومی» و حادثه پلاسکو دارد؛ او در دومین رأی گیری درون گروهی «جمنا» از مهرداد بذرپاش و علیرضا زاکانی هم کمتر رأی آورد و همین نتیجه بود که رئیسی را به نسبت قالیباف گزینه قابل تأمل تری برای اصولگرایان ائتلافی نشان می‌داد. گروهی که به پشتوانه تجربه انتخابات ریاست جمهوری سال 92، معتقدند تکثر نامزدها قطعاً به پیروزی رقیب منجر خواهد شد و از ماه‌ها پیش هم و غم خود را بر سر انتخاب و معرفی نامزد واحد گذاشته اند.

اما علی‌الظاهر اوضاع، آن گونه که اصولگرایان ائتلافی پیش‌بینی کرده‌اند، پیش نرفت. اصلاح‌طلبان و حامیان دولت از مدت‌ها پیش مطرح می‌کردند، قالیباف که حال شهرداری تهران را هم از دست رفته می‌بیند، برای جبران مافات آنچه در مناظره‌های سال 92 بر وی گذشت، با هر آنچه که دارد و ندارد وارد مناظره می‌شود که چنین نیز شد؛ اما به اعتقاد ناظران شیوه میدانداری او علاوه بر اینکه آرای خفته حسن روحانی را بیدار کرد، تلاش برای جلب نگاه اصولگرایان ائتلافی و هدایت پایگاه رأی محمود احمدی‌نژاد به سمت سبد خود بود.

بعد از اتمام مناظره‌ها، قالیباف که تنها اندکی بیش از مصطفی میرسلیم از رسانه‌های منتسب به ائتلاف اصولگرایان بهره داشت، به متن بازگشت؛ چنانکه خبرگزاری تسنیم به استناد نظرسنجی‌های جدید از رشد آرای قالیباف و توقف آرای رئیسی خبر داد. این در حالی بود که به اعتقاد ناظران جلب «توجه» با جلب «آرا» تفاوت دارد. مؤلفه ای که با انتشار خبر اعلام حمایت جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از ابراهیم رئیسی، آن هم تنها چند ساعت پس از پایان مناظره‌ها، پررنگ‌تر شد. صبح دیروز بود که آیت‌الله محسن فقیهی به تسنیم خبر داد: «امروز (شنبه) جلسه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم برگزار شد و اکثریت اعضا بر حمایت از حجت‌الاسلام ‌والمسلمین رئیسی در انتخابات ریاست جمهوری تأکید کردند.» تحولاتی که چند سؤال را به صورت جدی مطرح می‌کند؛ نخست اینکه آیا محمدباقر قالیباف به حمایت تشکیلاتی اصولگرایان چشمداشتی دارد یا نه؟

تنها خود قالیباف جواب درست این سؤال را می‌داند اما مروری بر چند خبر می‌تواند نشانه‌هایی از پاسخ احتمالی او باشد. شهردار اصولگرای تهران ماه‌ها پیش از آنکه نام ابراهیم رئیسی مطرح شود، شرط کرده بود تنها در صورتی نامزد می‌شود که جمیع اصولگرایان بر حمایت از او همپیمان باشند. نقل قولی که هیچ گاه از سوی او تکذیب نشد اما باوجود تشکیل نشدن چنین وفاقی، او نامزد انتخابات شد. مروری بر سرخط اخبار بعد از اعلام نتیجه بررسی صلاحیت نامزدهای ریاست جمهوری، حاکی از این است که وی در یارگیری از اردوگاه اصولگرایان، از رئیسی عقب‌تر است؛ اما بنا به ادعای حامیان ستادی او، در نظرسنجی‌ها وضعیتی بهتر از رقیب اصولگرای خود دارد.

نظرسنجی‌هایی که نتیجه‌اش با نظرسنجی درون گروهی «جمنا» تفاوت چشمگیر و معناداری دارد و این گمانه را به ذهن متبادر می‌کند که قالیباف، بنا دارد به تأسی از احمدی نژاد در نحوه عمل و طرح شعارها و ساختن دوقطبی غنی و فقیر یا ظالم و مظلوم، با بدنه رأی اصولگرایان به صورت مستقیم ارتباط برقرار کند؛ هدفی که در صورت تحقق اصولگرایان را لابد ناگزیر از حمایت او می‌کند و اگر هم چنین نشد، عدم پشتیبانی ائتلافی‌ها تغییری در سبد رأی وی نخواهد داشت. سؤال دیگر اینجاست که آیا پایگاه رأی محمود احمدی نژاد که در سال 84 و 88، متعاقب شعارها و وعده‌هایی در حوزه معیشت و دوقطبی غنی و فقیر، پشت او ایستاد، سیمای جدید قالیباف را باور خواهد کرد؟ چهره ای که سال 84 با بیرون آوردن لباس نظامی و تن کردن کت و شلواری شیک و مدرن ،تلاش داشت خود را به عنوان یک مدیر تکنوکرات معرفی کند.

اگر سیمای جدید قالیباف بتواند برخلاف گذشته، او را به بدنه اجتماعی اصولگرایان پیوند دهد، تصمیم ابراهیم رئیسی برای ادامه روند رقابت برای اصولگرایان تعیین کننده است. البته همان گونه که مناظره اول، فضای حاکم بر اردوگاه اصولگرایان را تغییر داد، دو مناظره بعدی نیز می‌تواند چنین اثری داشته باشد. اگر ابراهیم رئیسی آن گونه که خود تأکید کرده قصد دارد تا آخر کار در میدان بماند، یا باید محمدباقر قالیباف را به حاشیه براند، یا اینکه همه چیز را به شانس و اقبال و کشیده شدن انتخابات به دور دوم بسپارد. هر چه هست قالیباف روز جمعه در قامت نامزدی ظاهر نشد که قصد دارد به نفع دیگری کنار بکشد.