تبیان؛ پیگیر مطالبه رهبر انقلاب
وب سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان همزمان با نخستین ماه از سال«اقتصاد مقاومتی،تولید و اشتغال» در مقاله ای تحلیلی «عمل گرایی» را مطالبه رهبر معظم نظام اسلامی(مدظله العالی) دانست.
هومن بهلولی- روابط عمومی
به گزارش روابط عمومی، بخش قرآنی موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مقاله را بر اساس ایات کلام الله مجید تهیه و منتشر کرده است.
حجت‌الاسلام والمسلمین معین شرافتی- کارشناس حوزه در این مقاله می نویسد:« خسارت ها و مشکلاتی که بر مردم جنوب کشور در اثر سیل و گرد و غبار وارد شده، دل همه ملت ایران، من جمله رهبر معظم انقلاب را به درد آورده چنانچه ایشان در بیان اخیرشان ابراز ناراحتی کرده و فرمودند: «این حوادث حقیقتاً دل انسان را می‌خراشد.» بر آن شدیم محور سخنان رهبری حول موضوع عمل گرایی، از بیان قرآن و اهل بیت علیهم السلام نکاتی را بیاموزیم. با ما همراه باشید... اهل لغت ایمان را اعتقاد و تصدیق قلبی دانسته اند. امّا آیا ایمان از منظر قرآن و روایات، منحصر در قلب است؟ نقش اعتقاد قلبی در ایمان تا چه حد بوده و احادیث، مؤمن را چگونه معرفی می‌کنند؟ آیا پاکی قلب برای آنکه فردی را با ایمان بدانیم؛ کافیست؟
پاسخ این سؤالات در حدیثی از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) نهفته است؛ حدیثی که امام هشتم، حضرت علی بن موسی الرضا از پدر بزرگوارشان امام کاظم و ایشان از پدرشان، امام صادق و ایشان به همین ترتیب از پدرانشان به نقل از امام علی از پیامبراکرم(صلوات الله علیه) روایت کردند که حضرت فرمودند: «الْإِیمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْکَانِ؛ ایمان، معرفتی در قلبی و اقراری بر زبان و عمل در جوارح است.» (الخصال، ج۱، ص۱۷۸) پس ایمان منحصر در تصدیق و معرفتی قلبی نیست و سه شرط دارد. حال این سؤال مطرح می‌شود که آیا این سه شرط در ارزش گذاری، امتیازی برابر دارند؟
ارزش عمل در تعریف ایمان. درست است که ایمان از سه شرط تشکیل شده، ولی ارزش عمل از دیگر شرطها بیشتر است. هیچ ترازویی نمی‌تواند پاکی یا ناپاکی دل را بسنجد؛ ولی آنگاه که فرد در میدان عمل عمرش را خرج کرد، دیگر نمی‌توان او را اهل ایمان ندانست. این مطلب از حدیث امام صادق (علیه‌السلام) به دست می‌آید که فرمودند: «الْإِیمَانُ عَمَلٌ کُلُّه؛ تمام ایمان، عمل و کار است.» (الکافی، ج۲، ص۳۴) پس باید بخش اقرار زبانی یا اعتقاد قلبی را به نوعی عمل بدانیم و می توان گفت: اسلام و ایمان دین عمل گرایی است. مطلبی که بارها در قرآن آمده: «وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى(نجم، ۴۰و۳۹) و اینکه براى انسان جز حاصل تلاش او نیست. و همانا تلاش و کوشش خود را به زودی خواهد دید.» در آیات آخر سوره زلزال می‌خوانیم: «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَهُ (زلزال، ۸و۷) پس هر کس به وزن ذره ای نیکی کند، آن نیکی را ببیند. و هر کس به وزن ذره ای بدی کند، آن بدی را ببیند.»
بنابراین ایمان، عمل است؛ قیامت، بهشت و دوزخ نیز انعکاس و ساخته ذره ذره اعمال ماست؛ کارهای سرنوشت سازی که چهره برزخی ما را می‌سازند. پس باید گفت: اسلام دین عملگرایی است. عمل گرایی اسلامی، رمز حفظ استقلال یک ملت مسلمان و دور شدن سایه تهدید از آنان است. عمل گرایی اسلامی در جامعه اسلامی چیزی جز آزادگی نیست. برای رسیدن به این مهم، خداوند از مسلمانان خواسته، عزت و اقتدار خود را حفظ کرده و با سلطه‌گری بیگانگان مقابله کنند.
همه ما اعتقادات بسیار کامل و خوبی داریم و بر زبان نیز آنها را به آسانی جاری می‌کنیم؛ امّا متأسفانه در میدان عمل به این خوبی‌ها حاضر نمی‌شویم. هر لغزش، ضعف، تزلزل و هر گناهی، نشانه کاستی‌های ما در عمل گرایی بوده و ناشی از خالی کردن میدان عمل است. امام صادق(علیه‌السلام) افرادی را که ایمان را بدون عمل صالح تعریف کنند؛ ملعون خواندند و فرمودند: «مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ قَالَ الْإِیمَانُ قَوْلٌ بِلَا عَمَل؛ ملعون است، ملعون است، کسی که بگوید ایمان قول بدون عمل است.» (وسائل الشیعه، ج۱۶، ص۲۸۰) آنقدر مسئله عمل گرایی اهمیت دارد که در احکام اسلامی برای ترک واجبات الهی، قضا، کفاره یا جریمه‌هایی تعیین شده است؛ مانند روزه خواری. در سوره عصر، خداوند تمام انسان‌ها و جوامع بشری را در خسران و هلاکت معرفی کرده مگر افرادی که اهل ایمان و عمل صالح باشند. از این مطلب می‌توان سعادت دنیا و آخرت را، در گروی عمل گرایی دانست؛ گمشده‌ای که باید بیشتر به آن توجه داشت.»
متن کامل این مقاله در اینجا قابل مشاهده است.
