تکنینک های تبیانی برای تقویت حافظه
وب سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان در روزهای پایانی جشنواره پروژه های دانش آموزی، به بررسی «تکنیکهای تقویت حافظه» پرداخت.
هومن بهلولی- روابط عمومی
به گزارش روابط عمومی، مرکز یادگیری موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان در مقاله ای علمی به بررسی «تکنیکهای تقویت حافظه» پرداخت.
زهرا سعیدی در این مقاله می نویسد:« چند بار برای شما اتفاق افتاده که دانشجویان همزمان با تدریس شما مشغول چک کردن تلفن همراه خود هستند و وقتی از آنها سوال می‌کنید پاسخ می دهند که آنها به راحتی می توانند همزمان چند کار را به هم انجام دهند؟ به دانشجویان خود خاطر نشان کنید بسیاری از ضعف های حافظه نه مشکل در بازخوانی اطلاعات و یادآوری است بلکه در اثر اختلال در سیستم کدگذاری و ذخیره روی می دهد. بسیاری از اوقات آنچه نمی توانیم به خاطر آوریم، دقیقاً مطلبی است که هرگز به خاطر نسپرده ایم!
برای آزمایش این عامل می توانید از یک آزمایش ساده که زمانی توسط نیکلسون و آدامز (1979) انجام گرفت، استفاده کنید به دانشجویان خود یک سکه بدهید و بعد از یک دقیقه از آنها بخواهید عکس روی آن را بکشند. آنها به زودی درمیابند که قادر به کشیدن درست تصویر روی سکه نیستند مثلا نمی دانند تصویر مورد نظر به سمت چپ متمایل بود یا راست یا چه جزئیاتی داشت. سپس به آنها یادآوری کنید که مشکل این نیست که آنها عکس روی سکه را فراموش کرده اند بلکه نکته دقیقا این است که آنها هرگز عکس روی آن را به خاطر نسپرده بودند! برای به یادآوردن یک مطلب، فرد باید درگیر یک فرایند آگاهینه و کنترل شده باشد. تمام عوامل بازدارنده و مخل را حذف کرده و تنها به یک نقطه متمرکز شوند.پردازش عمیق شامل فکر کردن در مورد معنی اطلاعات دریافتی و ارتباط دادن آنها با تجارب شخصی است. برای انجام عملی این فرایند نتایج تحقیق کریک و تالوینگ (1975) می تواند مفید باشد. به دانشجویان فهرستی از صفت ها داده می‌شود مثل "خلاق"، "روشمند" یا "جدی" سپس از آنها سوال می‌شود که تلفظ و املای این کلمات چگونه است و آیا مثلا شامل حرف "د" هستند یا خیر؟ در مرحله بعد از آنها خواسته می‌شود در مورد هر یک از صفت ها بگویند که کدام بیانگر خود آنهاست؟ در مرحله آخر، از دانشجویان خواسته می‌شود که هر تعداد ممکن است کلمات را که به خاطر می آورند، بیان کنند. دانشجویان به طور کاملا محسوسی تعداد بیشتری از لغاتی را به یاد می آروند که در لیست "بیانگر خودشان" قرار داشت.
تنها گوش دادن عادی به یک سخنرانی یا خواندن ساده یک متن نمی تواند یادگیری عمیق و به خاطر آوردن مطلب را تضمین کند بلکه احساس یا فکری که فرد هنگام مطالعه یا گوش دادن به یک سخنرانی داشته، نقش موثری در میزان به یاد آوردن آن مطلب در آینده دارد. به عبارت دیگر، درگیری عاطفی با یک موضوع در میزان به یاد آوردن آن موثر است. وقتی به‌عنوان معلم مشغول تدریس مبحثی هستید، معمولا دانش آموزان/ دانشجویان از شما می خواهند که مثال هایی برای روشن شدن مطلب بزنید. گرچه مثال آوردن و توضیح دادن مصادیق یکی از مهم ترین روش های درک مطلب و یادگیری است اما بهتر است شاگردان را تشویق کنید که به جای اتکا به معلم، خودشان فکر کنند و مثال بسازند. بر اساس تحقیقات مانتیلا (1986)، هر چه دانش آموزان/ دانشجویان، مثال های بیشتری به ذهنشان بیاید و مصادیق عملی بیشتری را بیابند، یادگیری عمیق تری را تجربه می‌کنند.»
متن کامل این مقاله در اینجا قابل مشاهده است.
