تبیان، دستیار زندگی
بالاخره بحران علنی شد. پرسپولیس در آستانه قهرمانی در فصلی که تمام حریفان را یکی بعد از دیگری از پیش رو برداشته و تخت گاز به سوی موفقیتی بزرگ پیش می رود با خطری بزرگ مواجه است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

فرمول نجات از جیب هوادار بیرون می‌آید

بالاخره بحران علنی شد. پرسپولیس در آستانه قهرمانی در فصلی که تمام حریفان را یکی بعد از دیگری از پیش‌رو برداشته و تخت گاز به سوی موفقیتی بزرگ پیش می‌رود با خطری بزرگ مواجه است.

بخش ورزشی تبیان

هواداران پرسپولیس

پرونده شکایت مانوئل ژوزه سرمربی سابق تیم تا پشت در باشگاه رسیده است و می‌رود تا به دردسری بزرگ برای این تیم تبدیل شود.حکمی که به واسطه دست خالی باشگاه در دفاع از پرونده حتی تا کسر امتیاز هم می‌تواند جدی باشد. آن وقت است که تمام اندوخته‌های پرسپولیس در لیگ در آستانه هدر رفتن قرار می‌گیرد و قهرمانی‌ای که با فاصله امتیازی امروز ساده و آسان به‌نظر می‌رسد هم با چالش روبه‌رو خواهد شد.

مدیریت باشگاه قبل از مصاف با استقلال خوزستان لیست بدهی‌ها را اعلام و با منتشر کردن شماره حساب رسما دست نیاز به سوی هوادارانش دراز کرد تا قبل از عملی شدن جریمه فیفا فکری به حال جمع‌آوری عدد بزرگ بدهی‌ها کرده باشد. بدهی‌هایی که حاصل جمع آن به 18 میلیارد تومان می‌رسد و یک لشکر از طلبکاران خارجی تیم در آن حضور دارند.

مدیرعامل باشگاه پرسپولیس اعلام کرد هواداران این تیم هرکدام مبلغ 5 هزار تومان به باشگاه کمک کنند تا مشکل مالی سرخپوشان حل شود. در ورزشگاه درفشی‌فر هم تراکت‌هایی پخش شد که از تشکیل «کمپین بزرگ کانون هواداران باشگاه پرسپولیس» خبر داده شد و زیر آن هم شعار «هر هوادار = یک اسپانسر» نوشته شد. در ادامه هم شماره حسابی اعلام شد تا هواداران پرسپولیس بتوانند کمک‌های مالی خود را به این حساب واریز کنند.

اسطوره‌ها به کمک آمدند

اقدام باشگاه پرسپولیس با واکنش‌های بسیاری مواجه شد. با وجود اینکه هم اکنون هم بیشتر مخارج این باشگاه از طریق سامانه هواداری این باشگاه و در واقع از جیب هوادارانش پرداخت می‌شود اما بسیاری از بزرگ‌ترهای این تیم هم به کمپین باشگاه پیوستند تا هواداران را برای حضور فعال و موثر دراین کمپین ترغیب کنند. حتی علی کریمی اسطوره باشگاه عکس فیش پرداختی خود به این حساب را با عدد یک میلیون تومان منتشر کرد و دیگر بزرگانی مثل علی پروین و مهدی مهدوی‌کیا هم تمام قد از آن حمایت کردند به این امید که دیگران هم به کمک باشگاه بیایند.

حتی مهدوی‌کیا با ذکر خاطره‌ای از اتفاق مشابه در هامبورگ از کمک هواداران این باشگاه برای تکمیل استادیوم این تیم گفت تا مشخص شود درهمه جا این هواداران هستند که باید برای حفظ و بقای تیم خود تلاش ‌کنند.

جالب اینکه بازیکنان این تیم هم که حالا در آستانه رقم زدن یکی از تاریخی‌ترین قهرمانی‌ها برای باشگاه هستند هم همین‌گونه رفتار کردند و به گفته کاپیتان خود هرکدام نفری یک درصد از قرارداد خود را به باشگاه بخشیدند. گرشاسبی عضو هیات‌مدیره باشگاه هم از استقبال هواداران از این طرح می‌گوید: «طرح کمک‌های هواداری در این چند روز به شدت جواب داده است.

این نشان می‌دهد که هواداران به مدیریت باشگاه اعتماد کردند و اگر این‌طور نبود، یک ریال هم واریز نمی‌کردند. وقتی مردم راضی هستند، ما هم خستگی‌مان در می‌رود. این طرح هیچ ایرادی ندارد چون باشگاه مردمی است. حالا یک نفر می‌تواند 4/ 5 میلیارد کمک کند و یک نفر هم کمک مالی‌اش ناچیز اما با ارزش است. مطمئنا این کمک‌ها منع قانونی ندارد.

بدهی ژوزه را در هر صورت باید بدهیم. نمایندگان خود را برای اعتراض به دادگاه CAS فرستادیم اما به هر حال این بدهی گریبانمان را می‌گیرد. بدهی به ژوزه حدود 6 میلیارد است و ما قصد داریم با کمک‌های هواداری بعد از اعلام رای نهایی به یک‌باره شوکه نشویم. نه‌تنها ژوزه بلکه 10، 11 پرونده دیگر هم وجود دارد.»

ماجرا سیاسی شد

اما این طرح باشگاه پرسپولیس منتقدان جدی هم دارد. کارشناسانی که می‌گویند این دوباشگاه دو نهاد دولتی هستند وکمک بخش خصوصی و مردم به آنها خلاف قانون است. تفسیرها هم این‌گونه است که وقتی دولت مدیری به نام رویانیان را بالای سر این تیم و او این بدهی را روی دست باشگاه گذاشته، چرا باید تاوان آن را مردم و هواداران بپردازند؟  دولت حاضر به واگذاری این دوباشگاه نیست اما به آنها برای رفع مشکلات هم کمک نمی‌کند. ظلمی که با عدم پرداخت حق پخش از سوی تلویزیون دوچندان شده است. برخی هم فرصت را برای تصفیه حساب سیاسی مناسب دیده و سراغ حمله به دولت روحانی به این بهانه رفته‌اند. خبرگزاری فارس درتحلیل خود این‌گونه می‌نویسد: «درخواست کمک مالی سرپرست باشگاه پرسپولیس از هواداران این تیم در آستانه سال نو شمسی آن‌قدر تعجب‌آور و حیرت‌انگیز بود که بعد از گذشت دو روز از این درخواست سرپرست باشگاه از هواداران هنوز نمی‌توان آن را هضم کرد که چرا باشگاهی به بزرگی پرسپولیس که قیمت برند آن در جریان خصوصی‌سازی حدود 300 میلیارد تومان اعلام شده بود حالا باید برای رسیدگی به امور جاری خود دست نیاز به سوی هواداران دراز کرده و اقدامی انجام دهد که شاید در فوتبال ما نه بی‌سابقه اما کم‌سابقه بوده است.

چه اینکه اکثر علاقه‌مندان به فوتبال در خرج و مخارج زندگی شخصی خود و زیر بار فشار اقتصادی کمر خم کرده‌اند و حالا در این شرایط نمی‌دانند با این دست نیاز باشگاه محبوب‌شان باید چه کنند؛ هرچند در این دو روز برخی از پیشکسوتان و هواداران‌ پرسپولیس به یاری تیم محبوب‌شان آمده‌اند.» بعد از آن سراغ عدم شفافیت این طرح رفته و می‌نویسد: «... مشخص نیست در دولت تدبیر و امید که متولیان آن همواره دم از شفاف‌سازی می‌زنند چرا مسوولان باشگاه پرسپولیس این سیاست را اجرایی نمی‌کنند.»

خودکفایی ممکن است

اما شاید بتوان با قطعیت گفت اتفاقات دو فصل اخیر باشگاه پرسپولیس و اتکا به روش‌های ابتکاری در کشاندن هوادارانش به حمایت برند باشگاه نشان داده است این تیم و البته استقلال این توان را دارند تا با کمک هواداران خود اداره شوند. اتفاقی که واگذاری آنها به صورت سهامی عام را تقویت می‌کند.

بی‌شک این دو تیم اگر حالا درآسیا و البته بالای جدول حضور نداشتند هوادارانشان هم رغبتی برای کمک به ایشان از خود نشان نمی‌دادند اما تجربه این دوفصل ثابت کرد نمایش چشم‌نواز از سوی این دو تیم اگر با نتیجه هم همراه شود حضور هواداران آنها را دراستادیوم و حتی درصف کمک به آنها پررنگ‌تر خواهد کرد.

دفاع رویانیان

اما برای پایان قصه خواندن چند جمله از رویانیان، متهم اصلی پرونده ژوزه و کسی که آن قرارداد سنگین را به پرسپولیس تحمیل کرد هم خالی از لطف نیست. او به سایت کاپ گفته: «من که بیش از 3 سال است از آنجا رفته‌ام. الان چطور بدهی مرا حساب می‌کنند؟ ما هم به خارجی‌های قبل از خودمان پول‌ها را داده‌ایم، مثل وینگادا. من که ادعایی ندارم.

بدهی‌های مدیران فعلی هم در دوره مدیران بعدی درمی‌آید. همه می‌دانند که بدهی به خارجی‌ها در تمام باشگاه‌ها وجود دارد. ما هم به خارجی‌هایی که علیه باشگاه حکم گرفته بودند، در دوره خودمان پول دادیم.» او مدعی است می‌توانسته در پرونده ژوزه برنده باشد: «ژوزه باید به ما پول می‌داد و نباید ما را محکوم می‌کرد. 3 سال کسی دفاع نکرد و این مشکل به‌وجود آمد. الان هم می‌شود دفاع کرد و این مشکل را حل کرد. همیشه یک بهانه‌ای باید باشد که ما وظیفه خود را گردن دیگری بیندازیم.»


منبع: دنیای اقتصاد