عقاید یك آكتور
اكران فیلم «ماحی» بهانه ای شد تا با آنا نعمتی درباره فیلم و دغدغه های این روزهایش حرف بزنیم. او از دلیل اصرار بر بازی در فیلم های خاص، همكاری با كارگردان های تازه كار ، چرایی نپذیرفتن سریال و چند نكته دیگر گفته است.
*«ماحی» نقاط ضعف و قوت هایی دارد اما شما به عنوان بازیگر همه تلاش تان را برای ترسیم شمایل باورپذیر یك زن كه گرفتار سودجویی یك عده آدم شده كرده اید و موفقید. مواجهه خودتان با سوژه فیلم چطور بود؟
«ماحی» یك بحران تاریخی را به یاد می آورد. برای من اولویت این است كه بتوانم نقشی را بازی كنم كه حرفی برای گفتن داشته باشد و «ماحی» فقط به اختلاس و بحث مالی نمی پردازد و بخش دیگر آن بی هویتی است كه برخی خانم های جامعه ما به آن گرفتار شده اند و فكر می كنند زیبایی ملاك هویتی و شخصیتی شان است. ما به ازای این زن ها را را در جامعه می بینم و همین كار من به عنوان بازیگر را سخت تر می كرد چون تو باید یك جمعیت كلی را بازی كنی كه نقش شباهت هایی به آن ها داشته باشد. از آن طرف بحث سیاسی فیلم هم باید به گونه ای بیان می شد كه حال جامعه را منتقل كند و برای مخاطبان ملموس و باوپذیر باشد.
*طبعا موقع پذیرش نقش دورنمایی برایش داشتید؛«ماحی» كجای كارنامه تای قرار می گیرد؟
من كلا در فیلم هایی بازی می كنم كه قابل دفاع باشند، برای همین در چند سال اخیر نقش هایم پررنگ هستند و تقریبا ن نود در صد فیلم ها را به دوش می كشد (مثل یكی می خواد باهات حرف بزنه،انارهای نارس و همین ماحی) ولی كلا دیده نمی شوند. البته یك عده ظاهرا دوست ندارند تو دیده شوی ولی برایم مهم نیست و كاری كه از نظر روحی تسكینم بدهد را می پذیرم و دوست دارم به نقطه ای برسم تا نقشی را كامل و درست اجرا كنم و فكر می كنم از «پارك وی» به این طرف رخ داده.
قبل از این كه به كلاس های استاد سمندیریان بروم می شنیدم می گفتند فلانی خوشكل است و بازی بلد نیست، آن یكی بخاطر هیكلش بازی می كند و... آن موقع 18 سالم بود و می گفتند تئاتری ها نباید خوشكل باشند و ... بازیگر زیبایی آن موقع بود می گفتند چون خوشكل است بازیگر شده. این ها درست نیست و بنظر من هر كسی كه توانسته چند فیلم بازی كند قابلیتی هایی داشته كه ادامه داده است
چون نقش هایی كه بازی كرده ام هم متفاوت بوده و هم تقریبا حرفی برای گفتن داشته اند. من خیلی نقش هایی كه چالش ندارند و به نوعی چند وجهی نباشد و نخواهد كلامی را بیان كند دوست ندارم. خوشبختانه نقش هایی كه در این سال ها بازی كرده ام برای خودم هیجان انگیز بوده از جمله «ماحی». اول از همه نقش كاملا متفاوتی بود شاید از عكس های فیلم،برخی تصور زن فم فتال داشته باشند(كه البته با ویژگی های ظاهری من این برداشت غلط نیست) ولی در فیلم می بینید كه نقش چند وجهی و سختی است. چون همزمان باید چندین حس را باید القا می كرد.
*شما با كارگردان های اول زیاد كار می كنید چه فلسفه ای پشت این اتفاق هست؟
تقریبا شش سال است كه این اتفاق در كارنامه من می افتد و با كارگردان های اول و دوم زیاد همكاری كرده ام شاید بعضی از آن ها اتفاقی بوده ولی راستش انگیزه نسلی كه در چند سال اخیر وارد سینما شده اند برایم خیلی مهم است. انگیزه های آن ها خنثی نیست و بازتاب دغدغه های روز جامعه است. خوشبختانه مزد اعتمادم را هم گرفته ام. جالب این كه فیلمنامه هایی كه این دوستان پیشنهاد می دهند شاید كارگردان های قدیمی تر كه بخوبی من را می شناسند پیشنهاد ندهند. من 15 سال پیش فیلم «هیوا»ی آقای ملاقلی پور را بازی كرده بودم كارگردان های آن نسل جرات و اعتماد نكرده اند كه فیلمنامه ای مثل «انارهای نارس» را به من پیشنهاد دهند. پس احترام به كارگردان نسل جدید متقابل است و واقعا خوشحالم كه در چند سال اخیر این اتفاق رخ داده و با كارگردان های جوان كار كرده ام.
*مسیر كارنامه تان از جایی به بعد عوض می شود. فیلم هایی بازی می كنید كه خاص پسند تر هستند. شما می توانید به كارنامه تان افتخار كنید كه فیلم خوب بازی كرده ام اما از آن طرف خطر دیده وجود دارد و طبیعی است كه مخاطب گسترده را از دست بدهید.
باید نقش خوب باشد حتی اگر فیلم گیشه ای باشد. شاید «درامتداد شهر» را خیلی ها گیشه ای بدانند اما من آن دوست داشتم و برایم نقشی متفاوت بود. ترجیح من این است نقشی را بازی كنم كه برایم دغدغه باشد و برایم بماند نه این كه شش ماه بعد یادم نیاید كه نقش چی بود و چه می گفت! در چند فیلم آخر نقش هایی كه بازی كرده ام طولانی بوده و درام بر پایه شخصیت من استوار بوده و خیلی هم سخت تر و دیرتر از آن ها جدا می شوم. این فرق می كند با فیلم هایی كه پربازیگر هستند و تو نقشی كوتاه داری. وقتی نقش یك را بازی می كنی درگیر كل فیلم هستی. شاید بخاطر همین است كه دغدغه من نسبت به این فیلم ها بیشتر است و تا بعد از اكران پای آن هستم و سعی می كنم از آن ها دفاع كنم.
*و ترس از دیده نشده ندارید؟
ترس از دیده نشده؟نه. بالاخره این فیلم ها یك روزی دیده می شود. بعد هم یك سری فیلم ها كست های خودشان را دارند و شاید پیش نیامده به من پیشنهاد داده شود. خب شما می بینید این تركیب در فیلم های مختلف تكرار می شود و من هم سعی می كنم در پیشنهادهایی كه دارم بهترین و متفاوت ترین را انتخاب كنم. چند وقت پیش پیشنهادی داشتم كه دقیقا كپی «انارهای نارس» بود و فكر می كردی باید در تیراژ بزنی «انارهای نارس 2»! دقیقا ادامه زندگی انسی بود ولی من دوست ندارم آن را تكرار كنم. برای همین انتخاب ها كمتر و سخت تر می شود.
*در كارنامه شما هم نقش زن شیك هم زن شكسته و متعلق به طبقه فرودست وجود دارد . مطلوب خودتان چه نوع نقشی است؟اگر بخواهید خودتان طرحی بنویسید كدام مدل را برای خودتان كنار می گذارید؟
تقریبا شش سال است كه با كارگردان های اول و دوم زیاد همكاری كرده ام شاید بعضی از آن ها اتفاقی ولی راستش انگیزه نسلی كه در چند سال اخیر وارد سینما شده اند برایم خیلی مهم است. انگیزه های آن هاخنثی نیست و بازتاب دغدغه های روز جامعه است
نمی دانم ؛به آن فكر نكردم. مهم این است كه نقش پخته باشد. مثلا ما نقش معتاد در سینما زیاد داشته ایم اما یك معتاد باید این قدر پخته و كامل باشد كه اگر قرار است یك بار آن را بازی كنی همان یك بار باشد. البته برای زن ها در سینمای ایران محدودیت زیاد است و زن ها نمی توانند تصمیم گیرنده باشند. همین نقش معتاد معضلات و مشكلاتی دارد كه یك زن نمی تواند از خطوط قرمز عبور كند و سخت است نقشی را كامل به معرض دید تماشچی گذاشت. در حالی كه نقش باید عمق داشته باشد تا باورپذیر شود.
*به محمد رضا فروتن بعد از این كه در «وقتی همه خوابیم»، «نشانی» و «دعوت» بازی كرد انتقاد شد كه نقش روستایی نمی تواند بازی كند و باید نقش هایش شهری و شیك باشد. از آن طرف مهتاب كرامتی وقتی خودش را شكست جایزه گرفت یا خود شما در «انارهای نارس» بیشتر به چشم آمدید. واقعا بازیگر باید چه بكند كه تحسین شود ؟
متاسفانه این اصلا درست نیست اگر بازیگری صورتی دارد آن را باید بشكند. نمی گویم خوشكل چون زیبایی تعریف های مختلف دارد اما به بازیگری كه صورت زیبایی دارد می گویند بازیگر نیست و بخاطر خوشگلی بازیگر شده! درباره پسرها می گویند خوشگل یا مانكن یا مدل است اما خیلی ها ممكن است این مشخصات را نداشته باشند و بازی می كنند . این متاسفانه فرهنگ ماست و نمی دانیم چرا این اتفاق رخ می دهد. قبل از این كه به كلاس های استاد سمندیریان بروم می شنیدم كه می گفتند فلانی خوشكل است و بازی بلد نیست، آن یكی بخاطر هیكلش بازی می كند و... آن موقع 18 سالم بود و می گفتند تئاتری ها نباید خوشكل باشند و ... بازیگر زیبایی آن موقع بود می گفتند چون خوشكل است بازیگر شده. این ها درست نیست و بنظر من هر كسی كه توانسته چند فیلم بازی كند قابلیتی هایی داشته كه ادامه داده است و این انگ ها پایه و اساس ندارند. همه جای دنیا این حرف ها هست در در ایران بیشتر است. خود من می خواستم ثابت كنم یك بازیگر وقتی بازیگر شده و می تواند ادامه دهد هر نقشی را هم می تواند ایفاكند و شماها هستید كه این اجازه را به او نمی دهید. خیلی ها الان كار نمی كنند كه بخشی از آن بخاطر این حرف ها است.
* چرا در سال های اخیر عدد نقش هایی كه بازی كرده كم شده است؟
من ترجیح می دهم نقشی را بازی كنم كه در كارنامه ام بماند.خدا را شكر كه در پنج ،شش سال اخیر سعی كردم نقش هایی را بازی كنم كه حرف برای گفتن داشته باشد و چالش برانگیز باشد و این اتفاق افتاده است و سعی می كنم همین رویه را ادامه دهم.
* اگر سریال خوبی پیشنهاد شود همچنان مصر هستید كه بازی نكنید؟
این مدیوم را دیگر دوست ندارم و به آن فكر نمی كنم.
منبع: هفت صبح / احمد رنجبر
