پای قصه و قصه‌گویی باید دوباره به مدارس باز شود
اگر پای قصه و قصه‌گویی دوباره به مدارس باز شود،تکرار تجربه آموزش و پرورشی، کارآتر و منسجم‌تر، چندان دور از دسترس نیست.
علیرضا حاجیان‌زاده در جمع برترین قصه‌گویان ایرانی و خارجی شرکت‌کننده در جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی «پیوند میان هنر قصه‌گویی و آموزش و پرورش» و «اهمیت هنر قصه‌گویی از منظر مبانی اعتقادی» را دو وجه مهم این هنر عنوان کرد و یادآور شد: در کنار این، مشاهده‌ی کمبودها، نیازها و الزام‌های امروز جامعه، ما را به این نقطه می‌رساند که این گردهمایی و نوزدهمین جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی را نه تنها امری مبارک و دلگرم کننده بدانیم، بلکه می‌تواند انگیزه‌ای باشد که در سال‌های پیش رو، این مسیر را با گام‌هایی استوارتر ادامه دهیم، و جشنواره را به جایگاهی والاتر در جهان هدایت کنیم.
وی در تشریح وجه نخست تحلیل خود یعنی پیوند میان هنر قصه‌گویی و آموزش و پرورش تاکید کرد: درفرهنگ ملت‌ها، داستان و قصه‌گویی همواره یکی از ابزارهای مهم برای انتقال دانش، و مهارت‌های زندگی، به نسل جدید بوده است و جادوی قصه‌گویی می‌تواند بسیاری از گزاره‌های آموزشی که جز، توصیف و انباشت دانش در ذهن فراگیران، کارکرد دیگری ندارند را، به جملات و عباراتی تبدیل کند، که بر جان مخاطب می‌نشیند، او را به خلاقیت و پرورش ذوق و اندیشه وا می‌دارد و در شکل‌گیری شخصیت کودک و نوجوان کمک می‌کند.
به اعتقاد مدیرعامل کانون، هنر قصه‌گویی می‌تواند، محیط یادگیری را با نشاط و لذت بخش کند و میان برنامه آموزشی و بهتر زیستن انسان، پیوند و همبستگی ایجاد کند.
حاجیان‌زاده برای کامل کردن این دیدگاه خود در عین حال به چند نکته دیگر هم اشاره کرد و یادآور شد: قصه‌گویی می‌تواند رویه‌های آموزشی را به فرآیندهای جذاب و دوست داشتنی برای مخاطب تبدیل کند و ضریب نفوذ مفاهیم آموزشی و پرورشی را در مخاطب افزایش دهد و در نهایت تجربیات، دانش و مهارت‌های زندگی را، با لذت‌بخش‌ترین و اثربخش‌ترین فرآیندها، به نسل آینده منتقل کند.
به گفته حاجیان زاده جشنواره‌ها و رخدادهایی که به امر قصه‌گویی می پردازند، باید به دنبال تقویت این پیوند و همبستگی میان هنر قصه‌گویی و فرآیندهای آموزشی و پرورشی باشند چراکه قصه‌گویی می‌تواند بسیاری از نارسایی‌های نظام آموزش رسمی را جبران کند و این هنر، در خود ظرفیت انتقال معانی و پیامهایی را دارد که چه بسا در نظام متعارف آموزشی، و در سامان ارتباطی مبتنی بر آموزگار، کتاب درسی و دانش‌آموز، با دشواری انجام میشود.
مدیرعامل کانون ادامه داد: شاید اگر پای قصه و قصه‌گویی دوباره به مدارس باز شود، و اگر همچون پیشینه و سابقه فرهنگی و تمدنی، بار دیگر این هنر به کمک آموزگاران و نظام آموزشی بیاید، تکرار تجربه آموزش و پرورشی، کارآتر و منسجم‌تر، چندان دور از دسترس نباشد.
مدیرعامل کانون در جمع قصه‌گویان ایرانی و خارجی شرکت‌کننده در جشنواره که از روز ۲۷ بهمن در تهران آغاز شده بود، تصریح کرد: کلام وحی به غایت گویای این نکته است که هنر قصه‌گویی، مبنایی اعتقادی دارد زیرا حضرت حق، خود را «قصه‌گو» دانسته و به صراحت قصه‌گویی با مضامین پر محتوا، زیبا و سازنده را، هنری الهی دانسته است.
وی درباره اهمیت جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی نیز گفت: امروز، و در این فرصت، گردهم آمده‌ایم تا آیین پایانی مهم‌ترین و تاثیرگذارترین رویداد برجسته و ارزشمند ادبیات عامه را با عنوان «نوزدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی» برگزار کنیم، نیک می‌دانیم که این اقدام، رخدادی است واجد اهمیت فراوان، و نشانه‌ای است از توجه به هنری که شاید برخلاف برخی هنرها، بهره‌مند از چهره‌های سرشناس یا قراردادهای کلان اقتصادی نباشد، اما از نخستین روزهای کودکی، در زندگی بسیاری از انسان‌ها حضور داشته و بخش قابل توجهی از ساختار و سازمان ذهنی آنها را شکل داده است.
وی با تقدیم مهربانی‌های قصه‌گویان این جشنواره به همه کودکان جهان، این رویداد فرهنگی را به مثابه تجلی و نمایش ابعاد این هنر در سطوح بالای افکار عمومی، و جمع نخبگان حوزه‌ی هنر و ادبیات کودک و نوجوان دانست.
منبع: مهر
