گزارشی تکان دهنده از دختران پسرنما در ورزشگاه

هشتادوچهارمین دربی پایتخت هفته گذشته در ورزشگاه آزادی برگزار شد و در نهایت استقلال توانست به طلسم شکست ناپذیری سرخ ها پایان دهند اما حواشی این دیدار همچنان در صدر اخبار رسانه های ورزشی است.

بخش ورزشی تبیان - بهمن اسدی

موافقان و مخالفان ورود خانم ها به ورزشگاه

درهای ورزشگاه های در ایران همچنان بر روی بانوان بسته است و این موضوع واکنش های موافق و مخالف زیادی پیرامون خود دارد.

اگر در دهه شصت و هفتاد این موضوع آن چنان ایجاد کشمکش نمی کرد تا حدودی از ابتدای دهه هشتاد و به شدت امروز مورد نقد قرار دارد. ممنوعیت ورود خانم ها به ورزشگاه ها به گونه ای است که ابعاد گسترده ای به خود گرفته و علاوه بر واکنش های داخلی گاه مورد توجه سایر کشورها قرار می گیرد و متاسفانه هزینه هایی نیز برای کشورمان در بر دارد.

با کمال تاسف این مساله مهم هنوز مورد مناقشه قراردارد و به نظر می رسد مخالفان و موافقان آن تاکنون در تبیین دلایل خود ناموفق بوده اند. دلایل مورد نظر مخالفان ورود به شکل روشن و عامه پسند مطرح نمی شود و موافقان ورود نیز ادله لازم و قانع کننده بر لغو این قانون ارائه نکرده اند.

با مرور آنچه پیرامون این موضوع روی داده به نظر می رسد مهم ترین مشکل در این راه عدم وجود اراده قوی است.

در حالیکه مخالفان ورود ؛ عمده مشکل را فضای آلوده و دور از ادب در محیط های ورزش به خصوص در فوتبال ذکر می کنند موافقان معتقدند که با ورود بانوان به این محیط ما شاهد پاکسازی خواهیم بود. مخالفان همچنین از ضعف ساختاری ورزشگاه ها در رفت و آمد بانوان سخن می گویند و موافقان رفع این موانع را سهل و ساده می پندارند.

در سالهای اخیر آنچه موجب تعجب شده و باعث دغدغه می شود این که با سماجت در راه ورود بانوان به ورزشگاه ها پدیده ای تلخ شکل گرفته است.

تقریبا در هر مسابقه مهم به ویژه در فوتبال چند خانم با ظاهری مردانه وارد ورزشگاه می شوند و با تصویرسازی از این کار نوعی مخالفت مدنی را بروز می دهند. علاوه بر این کشور ما در راه کسب میزبانی مسابقات مهم با سخت گیری مجامع بین المللی روبروست.

در یکی از این دست مشکلات شاهد بودیم که تیم والیبال ایران تهدید به اخراج از لیگ جهانی شد. این تهدید به حدی جدی بود که ناچارا حکم حضور 200 خانم به شکل انتخابی فراهم شد تا قضایا به گونه ای فیصله یابد.

در لابلای فضای انتخاباتی ریاست جمهوری در یکی دو دوره گذشته وعده حل این مشکل به گوش رسید و امروز جمعی از موافقان این امر را مطالبه خود از دکتر روحانی تلقی می کنند اما هنوز در این باره اقدام جدی صورت نگرفته است.

فراموش نمی کنیم در دوره ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد حتی دستور مستقیم وی برای ایجاد شرایط مناسب و لازم در ورزشگاه ها برای حضور بانوان صادرشد اما خیلی زود این بخشنامه رنگ باخت.

در بحبوحه نگرانی هایی که در لیگ جهانی والیبال برای حضور بانوان پدید آمد حتی در خبرها خواندیم که طرح جامع حضور بانوان در ورزشگاه ها تدوین و تقدیم مراجع ذیصلاح شد اما آن طرح نیز مثل بسیاری از طرح ها اکنون در گنجه ای در حال خاک خوردن است.

در این طرح که زمان قابل توجهی برای تدوین آن صرف شده پیشنهاد رفع این محدودیت به شکل پایه ای و رفته رفته لحاظ شده است.

این که در قسمت های پایه ای برخی رشته ها آغاز شود. از برخی رشته ها با تعداد محدود بانوان اجازه پیدا کنند و...

قطعا آن هایی که با ورود خانم ها مخالفت می ورزند برای خود دلایل محکمی دارند. اما آنچه هویداست این که در طرح شفاف و عامه پسند چندان موفق نبوده اند. این ممنوعیت حتی در بین مجریانش موافق و مخالف دارد. گروهی به لحاظ اجرایی سیستم موجود را ضعیف و ناکارآمد می دانند و معتقدند که برای حل این مشکل باید نگاه و بودجه خاصی مدنظر باشد. اینان با این دلیل بهترین راه را پاک کردن صورت مساله عنوان می کنند. وقتی ورود بانوان ممنوع شد نیاز به هزینه و امکانات خاص نیست.

موافقان ورود اما این نگاه را با این عنوان که هزینه سنگینی در جوامع بین المللی برای ایران دارد رد می کنند.

یکی از مدیران ذیربط در این مساله اما مشکل اصلی را جای دیگری جستجو می کند. او در این باره گفت: من می دانم اغلب مسولان کشوری حضور بانوان در ورزشگاه ها را می پسندند و آن را عاری از مشکل می دانند اما هرگز اراده قوی برای پرداخت مستقیم به این کار را ندارند. او می گوید: بدون تردید در سیستم اداری موجود وقتی مدیران در صورت عملکرد موفقیت آمیز مورد تشویق قرار نمی گیرند و موقع بروز مشکل بازخواست می شوند کمتر کسی جسارت لازم برای ورود به چنین حیطه ای را پیدا می کنند. به عبارتی آنها حکایت سری که درد نمی کند دستمال نمی بندند را در ذهن دارند و از آن بهره لازم را می برند.  او معتقد است: ایجاد شرایط مناسب در ورزشگاه ها برای حضور بانوان خیلی سخت نیست. من در اعزام های خارجی و مسابقات بین المللی مشاهده کردم که برای مقابله با اوباش قوانین سختی وجود دارد. در آلمان دیدم که یکی از این اوباش را داخل قفسی در محیط می گرداندند تا بقیه حساب کار دستشان بیاید. هیچکس هم با این کار مخالفت نمی کرد.

در این باره می توان با استفاده از پلیس بانوان و تعبیه راه ورود و خروج و سرویس های بهداشتی مجزا گام های اولیه را برداشت. این مقام مسئول سابق گفت: این یک مطالبه شهروندی است و به نظرم دیر یا زود ما باید آن را شکل ببخشیم. ای کاش این مسیر به سرعت و از راه درست انجام شود تا ما شاهد ورود و خروج علاقه مندان زن از راه های خارج از عرف نباشیم.

در طرح جامع ورود بانوان به ورزشگاه ها این موارد کاملا مورد توجه قرار گرفته که می توان با بررسی آن و رفع اشکالات طرح با نظر خواهی از سوی آگاهان و مجریان در این مسیر گام برداریم.

قطعا اظهار نظر یک سویه در این باره از منطق به دور است. در مشکلات موجود در راه ورود صحیح بانوان به ورزشگاه ها برای تماشای مسابقات ورزشی شکی نیست. اما به نظر می رسد حتی این امر باعث نمی شود ما صورت مساله را پاک کنیم. به نظر می رسد طرف های درگیر در این مساله به جای قدرتنمایی و تحمیل نظرات خود بهتر است این توان را صرف حل منصفانه مشکل کنند.

امیدواریم با بررسی جدی این مساله و اراده قوی مسوولان ذیربط هرچه سرعت تر شاهد ایجاد فضای مناسب در این باره باشیم تا دست دشمنان ایران گزک ندهیم. به امید آن روز