ریشه شعارهای انقلابی در قرآن

یکی از مباحث و مسائلی که گاهی در بعضی محافل و مجالس شنیده می شود، محتوی بعضی از شعارهای انقلابی است! چرا بعد از سه دهه از سپری شدن انقلاب، هنوز عده ای اصرار دارند که مرگ بر آمریکا و اسرائیل در جامعه پا برجا باشد؟ آیا اصلاً این شعارهای انقلابی با مبانی دینی و قرآنی سازگاری دارد؟ چرا ما باید برای یک کشوری آرزوی مرگ و نابودی کنیم؟ این نوشتار در پی جواب این پرسش است.

معنا و مفهوم شناسی شعارهای انقلابی

قبل از هر چیز لازم به ذکر است شعارهای انقلابی همچون شعار مرگ بر آمریکا، آرزو و شعار مرگ برای یک سری مردم مظلوم و بی گناه که در یک سرزمین زندگی می کنند نیست؟ تا اینکه این خرده بر کسی گرفته شود که چرا شما آرزوی مرگ انسان های مظلوم و بی گناه را دارید؟ در واقع این شعار، در خود دارای معنا و مفهومی دقیق است که بر گرفته از یک نوع ایدئولوژی اسلامی و توحیدی است. این فریادها، ندای بشر دوستانه ی انسان هایی است که از ظلم، استعمار و استبداد کشورهای استکباری به ستوه آمده اند و آرزوی خشکیدن و نابودی این سیاست های ددمنشانه را دارند، آرزویی که خواست هر انسان مصلح و بشر دوست است.

ریشه شعارهای انقلابی در قرآن

1-مبارزه با ظالمان و ستمگران:

ایدئولوژی و آموزه های توحیدی مکتب اسلام بر اصول و مبانی بشر دوستانه ای بنا شده  و در پی سعادت و خوشبختی همه انسان های روی زمین است، به همین جهت به هیچ شخص و گروهی اجازه نمی دهد که سعادت و خوشبختی انسان ها را مورد تهدید و مخاطره قرار دهد. از طرفی برهمگان روشن است که گسترش ظلم و استبداد و استکبار در تضاد جدی با این سعادت و خوشبختی قرار دارد.

بعد از بیان این مقدمه لازم به ذکر است که در قرآن کریم خدای متعال خود را در صف مقدم مبارزه با ظالمان و ستمگران قرار می دهد و ندای مرگ بر آنها را سر می دهد و ظالمان را به شدید ترین عذاب ها تهدید می کند: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ وَ السَّماءِ ذاتِ الْبُرُوجِ، وَ الْیَوْمِ الْمَوْعُودِ وَ شاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ، قُتِلَ أَصْحابُ الْأُخْدُودِ النَّارِ ذاتِ الْوَقُودِ إِذْ هُمْ عَلَیْها قُعُودٌ وَ هُمْ عَلى‏ ما یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنینَ شُهُودٌ [بروج، آیات1-7] به نام خداوند بخشنده بخشایشگر  سوگند به آسمان كه داراى برج هاى بسیار است، و سوگند به آن روز موعود، و سوگند به «شاهد» و «مشهود»! [«شاهد»: پیامبر و گواهان اعمال، و «مشهود»: اعمال امّت است‏] مرگ بر شكنجه گران صاحب گودال (آتش)، آتشى عظیم و شعله ‏ور! هنگامى كه در كنار آن نشسته بودند،و آنچه را با مؤمنان انجام مى ‏دادند (با خونسردى و قساوت) تماشا مى‏ كردند!»

بیان مفسران قرآن:

علامه طباطبایی در ذیل این آیات زیبا در معرفی «أَصْحابُ الْأُخْدُودِ» و معنای مرگ بر آنان این چنین بیان می دارد: «"اخدود" به معناى شكاف بزرگ زمین است، و" اصحاب اخدود" جباران ستمگرى بودند كه زمین را می ‏شكافتند و آن را پر از آتش نموده، مؤمنین را به جرم این كه ایمان دارند در آن می ‏انداختند، و تا آخرین نفرشان را می سوزاندند. پس جمله "قتل ..." نفرین بر آنان است، نه این كه خواسته باشد خبر دهد، و منظور از "قتل"، لعنت و طرد از درگاه خداى تعالى است.[1]

2-ابراز برائت از مروجان سازمان های تروریستی

با کمی دقت و تأمل در حافظه تاریخی خود، به خوبی می توان به ماهیت استکباری آمریکا پی برد. اصحاب اخدود زمان کنونی ما کشوری است که در رأس تمام برنامه های استکباری و تروریستی قرار دارد، کشوری که خود مروج و مؤسس سازمان های آدم کشی است. ایدئولوژی و فرهنگ قرآن به همه پیروان خود دستور می دهد که از این چنین رویکرد و نظام ظالمانه ای برائت و دوری جویند،[2] و شعارهای انقلابی به نوعی خود گویای انزجار از این نظام سلطه گر است.

ابراز برائت از کشور سلطه گری که با داشتن نعمت های فراوان بیشترین ظلم و ستم را در حق خدای متعال و بندگان او در سرتاسر جهان انجام داده است: «وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهیداً ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزیدَ كَلاَّ إِنَّهُ كانَ لِآیاتِنا عَنیداً سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ فَقُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ثُمَّ نَظَرَ ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ[مدثر، آیات14-23]و وسایل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم! باز هم طمع دارد كه بر او بیفزایم! هرگز چنین نخواهد شد؛ چرا كه او نسبت به آیات ما دشمنى مى ‏ورزد! و بزودى او را مجبور مى ‏كنم كه از قلّه زندگى بالا رود (سپس او را به زیر مى ‏افكنم)! او (براى مبارزه با قرآن) اندیشه كرد و مطلب را آماده ساخت! مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد! باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانى خود را) آماده نمود! سپس نگاهى افكند، بعد چهره درهم كشید و عجولانه دست به كار شد سپس پشت (به حقّ) كرد و تكبّر ورزید.»

مرگ برسیاست استکباری آمریکا

حافظه تاریخی مردم درد کشیده و مظلوم ایران، هیچ گاه ظلم و ستمی که سیاستگذاران و سردمداران امریکایی بر علیه ایران عزیز روا داشتند را فراموش نمی کنند. سیاست ارعاب و تهدیدی که سایه شوم آن هیچ گاه بر سر این مرز و بوم برداشته نشده است. بدیهی است که مردم بصیر و هوشیار ایران اسلامی ندای بصیرت سرداده و از این چنین دشمنی ابراز نارضایتی کنند.

مرگ بر صداقت آمریکایی: صداقت آمریکایی در طول انقلاب اسلامی چیزی جز دروغ، خدعه، و نیرنگ، و ارعاب و تهدید نبوده است. شعار مرگ بر آمریکا ندای مردمی است که حافظه تاریخی آنان پاک نشده است.

لطف و عنایت آمریکا به ایران

1-تهدید با گزینه‌ های روی میز: عنایت و لطف آمریکایی سیاستمداران آمریکا، هیچ گاه از حافظه تاریخی مردم بصیر ایران پاک نمی شود، عنایت های که بوی خون و قتل شکنجه می دهد. ارعاب و تهدید که می توان مشابه آن را در داستان حضرت موسی و فرعون مشاهده کرد: «لَأُقَطِّعَنَّ أَیْدِیَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعینَ؛ [اعراف/124] هر آینه دست ها و پاهاى شما را به خلاف یكدیگر- یكى از راست و یكى از چپ- ببُرم، سپس همه شما را بر دار كشم».

2-محاصره اقتصادی، سیاسی و تحریم کالاهای اساسی: از همان ابتدای انقلاب،  برنامه های براندازی آمریکای جنایت کار علیه ایران، تنها به تهدید نظامی ختم نشد، بلکه با فشار سیاسی و اقتصادی نیز توأم بوده است. برنامه ای که ستمکاران تاریخ نیز از آن استفاده کرده اند: ‌«هُمُ الَّذینَ یَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَلى‏ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنَّ الْمُنافِقینَ لا یَفْقَهُونَ؛ [منافقون/7] اینان همان كسانند كه مى‏‌گویند: بر آنان كه نزد پیامبر خدایند هزینه مكنید- به آنها چیزى ندهید- تا [از نزد وى‏] پراكنده شوند و حال آنكه خداى راست گنجینه‏‌هاى آسمانها و زمین، و لیكن منافقان درنمى‏‌یابند».

سخن آخر

اگر پرسیده شود چرا فقط آمریکا و چرا کشورهای دیگر علیه آنها شعار سرداده نمی شود؟ در پاسخ خواهیم گفت آنچه در حال حاضر بیشترین نمود خارجی علیه ایران دارد، سیاست های آمریکایی است. این آمریکا است که در رأس همه جنایت ها قرار دارد، در ثانی این کشور است که از ابتدا ساز مخالفت و براندازی علیه انقلاب اسلامی سرداده است، هر چند سیاست های کلی انقلاب اسلامی همواره گویای انزاجار از رفتارهای ظالمانه همه کشورهای استبکاری است.

پی نوشت ها:

[1]. ترجمه المیزان، ج‏20، ص416