مهمان پدر بررگ و مادر بزرگ

بابک دانش آموز کلاس چهارم دبستان بود. او خواهر و برادر نداشت و با پدر و مادرش در یک آپارتمان کوچک زندگی می کرد. یک روز پدر و مادرش به یک سفر ده روزه رفتند و او را به خانه ی پدربزرگ و مادربزرگ فرستادند.

برای بابک زندگی با آن ها خیلی جالب بود. مادربزرگ مهربان برای بابک غذاهای خوشمزه ای می پخت و به او در انجام تکالیفش کمک می کرد. پدربزرگ هم، هر روز همراه او تا دم در مدرسه  می آمد، وقتی هم مدرسه تعطیل می شد می آمد و بابک را با خود به خانه می برد.

هرچه بابک می گفت:«پدربزرگ،لازم نیست شما زحمت بکشید و با من بیایید؛ خودم بلدم با اتوبوس به مدرسه بروم و بر گردم.» پدربزرگ قبول نمی کرد و می گفت:« نوه ی عزیزم،پدر و مادرت تو را به من سپرده اند، من باید از تو به خوبی مواظبت کنم.»

بابک که  پسر باادبی بود، به حرف های آنها گوش می داد و سعی می کرد پسر خوبی باشد.

مادربزرگ قصه ها و ضرب المثل های زیادی بلد بود و هرشب بعد از شام یکی از آنها را برای بابک تعریف می کرد. پدربزرگ هم هرشب بعد از شام می نشست و کتاب می خواند یا  رادیو گوش می داد.

یک  شب رادیو برنامه ای در مورد محیط زیست و عواملی که باعث خرابی آن می شوند داشت. مجری برنامه از شنوندگان می خواست به  رادیو تلفن بزنند و بگویند چه باید کرد تا محیط زیست خراب نشود و از بین  نرود. شنونده ها به  رادیو زنگ می زدند و پیشنهادهای خود را بیان می کردند.

مادربزرگ به پدربزرگ گفت:«خوب است ما هم به رادیو زنگ بزنیم و در این مورد صحبت کنیم.» پدربزرگ گوشی تلفن  را برداشت  و به رادیو زنگ زد.او به مجری برنامه سلام کرد و گفت:« من یک پیرمردم و دلم برای کره ی زمین و برای سرزمینم می سوزد. وقتی برای چند ساعتی به خارج از این شهر شلوغ و به دشت و صحرا می رویم، چشممان به ظرف ها و کیسه های پلاستیکی می افتد که توی دشت و صحرا پراکنده شده اند. نمی دانم آیا کسانی که این پلاستیک ها را در دامن طبیعت رها می کنند و می روند نمی دانند چه کار خلافی می کنند؟ این پلاستیک ها به این آسانی از بین نمی روند و سال ها در آب و خاک باقی می ماند و آنها را آلوده می کنند.

من از هموطنانم می خواهم کمتر از این ظرف ها استفاده کنند. پس از مصرف هم آنها را دور نریزند، بلکه  به مراکزی که این جور چیزها را بازیافت می کنند بدهند تا بازهم  از آنها استفاده شود. مغازه دارها هم به جای پاکت نایلونی از پاکت های کاغذی استفاده کنند تا ضایعات پلاستیکی کمتر تولید شود.»

حرف پدربزرگ که به این جا رسید، مادربزرگ به او اشاره کرد تا گوشی را به او بدهد. پدربزرگ به مجری گفت:«حالا همسرم می خواهد با شما صحبت کند.» و گوشی را به مادربزرگ داد. مادربزرگ هم به مجری رادیو سلام کرد و گفت:« من یک مادربزرگ خانه دارم و از خانم ها خواهش می کنم که تا جایی که امکان دارد ظرف های پلاستیکی نخرند و به جای آنها از ظرف های فلزی استفاده کنند. مثلاً برای آبکش کردن برنج از سبد استیل استفاده کنند که بادوام است و هیچ وقت خراب نمی شود. از ظرف های یک بارمصرف تا مجبور نشده اید، استفاده نکنید.

 هروقت  برای گردش به دشت و صحرا می روید، زباله هایتان را در آنجا رهانکنید. آنها را جمع کنید و در سطل های مخصوص بریزید تا طبیعت پاکیزه بماند. » مجری برنامه از مادربزرگ تشکر کرد و پرسید:«کس دیگری در خانه نیست که بخواهد در این مورد صحبت کند؟»