کودک و دبستان

از سنین 6 یا 7 سالگی به بعد در کودکان تغییرات قابل ملاحظه ای پدید می آید. این تغییرات از لحاظ جسمی و روانی حائز اهمیت است، بدین معنی که کودک از لحاظ جسمی مرتبا رشد کرده و کم کم قدرت لازم را برای رفع احتیاجاتش کسب می کند حرکات و رفتارش از پختگی خاصی برخوردار می شود

از سنین 6 یا 7 سالگی به بعد در کودکان تغییرات قابل ملاحظه ای پدید می آید. این تغییرات از لحاظ جسمی و روانی حائز اهمیت است، بدین معنی که کودک از لحاظ جسمی مرتبا رشد کرده و کم کم قدرت لازم را برای رفع احتیاجاتش کسب می کند حرکات و رفتارش از پختگی خاصی برخوردار می شود و از لحاظ عاطفی، روانی و ذهنی هم رشد می کند خوبیها، بدی ها، زشتی ها و زیبایی ها را می فهمد، ولی در انتخاب راه زندگی و هدف های معقول از پختگی لازم برخوردار نیست، امروزه ثابت شده که کودکان در سنین 7 تا 14 سالگی به علت درک و فهمی که از ناتوانی های جسمی و روانی خویش در مقابل بزرگسالان دارند، دارای یک حالت و روحیه ی اطاعت و پذیرفتن دستورات بزرگسالان مخصوصا والدینشان هستند، شاید روی این اصل پیامبر گرامی (صلی الله علیه واله وسلم) این مرحله از عمر را دوره ی  اطاعت نامیده اند و به همین  خاطر تعلیم و تربیت رسمی از سن 6 یا 7 سالگی آغاز می شود.

آمادگی

امروزه ثابت شده که قبل از شروع هر فعالیتی، فرد باید قبلا خود را برای آن کار آماده کرده باشد تا در اجرای آن موفقیت بهتری نصیبش گردد. مثلاً وقتی قصد داریم به میهمانی برویم قبل از میهمانی رفتن خود را از هر لحاظ باید آماده کنیم. قبل از رفتن به دبستان اگر مقدمات رفتن به دبستان خوب فراهم شده باشد و به عبارت دیگر کودک قبلاً آماده شده باشد، امکانات لازم موجود باشد، رفتن به مدرسه موفقیت آمیز خواهد بود.

1- کودکانی که دوره دبستان و آمادگی را ندیده اند و به عبارت دیگر از خانه و خانواده و آغوش مادر جدا نشده اند نمی توانند به مدرسه بروند و ساعت ها دوری از محیط خانواده را به خوبی تحمل کنند لذا والدین این قبیل کودکان باید قبل از ورود به مدرسه بچه ها را با محیط مدرسه و مقررات آن آشنا کنند و در صورت امکان با گذاشتن کودکان در دوره های آمادگی آنان را برای رفتن به مدرسه آماده کنند

2- وابستگی کودک را به والدین و خانه به روش های مقتضی کم کنند.

3- والدین باید با تعریف از مدرسه و تمجید از محاسن معلمان و امثال آن کودکان را در زمینه پذیرش و ورود به دبستان تحریض و تشویق کنند، به قسمی که آنان شیفته رفتن به دبستان شوند.

4- کودکان در این سن احتیاج به 10 تا 11 ساعت خواب دارند و والدین باید ترتیبی بدهند که کودکان در این مرحله یک خواب 8 تا 9 ساعت در شب و یک خواب 2 ساعت در روز داشته باشند تا بتوانند با آرامش خاطر و اعصابی راحت صبح روز بعد از خواب بیدار شده و به مدرسه بروند.

5- شک نیست که به موازات اقدامات والدین، دبستان ها باید شرایط مناسبی در زمینه پذیرش کودکان بوجود آورند، تا کودک از محیط جدید دبستان که تفاوت زیادی با محیط خانه دارد دچار اضطراب ترس و دلسردی نشوند.

6- متاسفانه عدم رعایت بعضی از موارد فوق موجبات اضطراب و دلسردی در بعضی از کودکان را فراهم می کند حتی در بعضی موارد کودکان پس از رفتن به مدرسه در اندک مدتی دچار ترس، بی اشتهایی، بهانه گیری و سرانجام به ترس از مدرسه دچار می شوند.

7- برای رفع این مشکل باید اولیا و مربیان به صورت جدی با یکدیگر همکاری و تفاهم داشته باشند مخصوصاً معلمان کلاس های اول باید جلسات متعدد و زیادی با بعضی از والدین کودکان داشته باشند. محیط مدرسه باید برای پذیرفتن بعضی از اولیا و به خصوص مادران دانش آموز کلاس اول آماده باشد. این قبیل مادران باید مجاز باشند تا ساعت ها به همراه کودکان خود در دبستان به سر برند تا تفاهم لازم بین کودک، محیط دبستان و معلمش بوجود آید. خوشبختانه در سال‌های اخیر کلاس‌های اول دبستان دو، سه، روز زودتر آغاز می شوند و این دوسه روز که شاگردان دیگر کلاس ها حضور ندارند معلمان کلاس اول فرصت دارند تا با آرامش بیشتری کودکان را با دبستان آشنا کنند و کودکان در نخستین روزها شاهد ازدحام و شلوغی مدرسه نباشند.

منبع: ماهنامه کودک ، شماره 125، نعیمه طاهری مقدم کارشناس ارشد روانشناسی