تبیان، دستیار زندگی
لنفوسیت هایی که از سلول های بنیادی منشا گرفته اند، در ابتدا نابالغ می باشند، به این معنی که نمی توانند سلول های خودی را از غیر خودی تشخیص دهند و با آنها مبارزه کنند. آنان این توانایی ها را در مغز استخوان یا تیموس کسب می کنند و به این ترتیب بالغ می شوند...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

پاسخ ایمنی

وقتی بدن در معرض یک عامل بیگانه قرار می گیرد ابتدا دفاع غیر اختصاصی وارد عمل می شود و سپس  دفاع اختصاصی فعال می شود.

پاسخ ایمنی

در مطلب قبل دانستید که دو نوع دفاع در برابر نفوذ میکروب ها در بدن ما وجودارد که دفاع ذاتی یا غیر اختصاصی و دفاع اکتسابی یا اختصاصی می نامند. حال با توجه به سیستم ایمنی اکتسابی مطرح شده، در ادامه به توضیحات بیشتری برای فهم بهتر این موضوع می پردازیم

می دانید که اگر میکروبی از دفاع غیر اختصاصی در امام بماند، با دفاع اختصاصی رو به رو خواهد شد. در دفاع اختصاصی، لنفوسیت ها فعالیت دارند.

دفاع اختصاصی به دو صورت است:

 ایمنی هومورال که طی آن لنفوسیت ها آنتی بادی (پادتن) می سازند و آن را به خون ترشح می کنند. آنتی بادی ها به وسیله جریان خون در بدن منتشر می شوند و هر جا که به آنتی ژن برخورد کنند، آن را نابود می سازند.

ایمنی سلولی که طی آن لنفوسیت ها مستقیما به سلول آلوده به ویروس یا سلول سرطانی حمله می کنند و آن را نابود می سازند.

ایمنی سلولی که طی آن لنفوسیت ها مستقیما به سلول آلوده به ویروس یا سلول سرطانی حمله می کنند و آن را نابود می سازند.

انواع لنفوسیت ها

همه سلول های خونی از سلول های مخصوصی به نام سلول های بنیادی در مغز استخوان منشا می گیرند.

لنفوسیت هایی که از سلول های بنیادی منشا گرفته اند، در ابتدا نابالغ می باشند، به این معنی که نمی توانند سلول های خودی را از غیر خودی تشخیص دهند و با آنها مبارزه کنند. آنان این توانایی ها را در مغز استخوان یا تیموس کسب می کنند و به این ترتیب بالغ می شوند.

بر اساس محل بالغ شدن لنفوسیت ها، آنها را می توان به دو دسته تقسیم کرد:

- لنفوسیت های B که در مغز استخوان بالغ می شوند.

- لنفوسیت های T که در تیموس بالغ می شوند.

خروج لنفوسیت های نابالغ از مغز استخوان و ورود آنها به تیموس، از طریق جریان خون صورت می گیرد.

لنفوسیت های بالغ را به دو صورت می توان در بدن دید:

لنفوسیت های در گردش که در خون و لنف دیده می شوند.

لنفوسیت های ثابت که در بافت های لنفی مثل گره های لنفی، طحال، لوزه ها و آپاندیس مستقرند.

لنفوسیت ها (شناسایی آنتی ژن ها)

هر ماده ای که سبب بروز پاسخ ایمنی شود، آنتی ژن نام دارد. منظور از پاسخ ایمنی، ترشح آنتی بادی می باشد.

آنتی ژن ها اغلب از جنس پروتئین یا پلی ساکارید می باشند.

آنتی ژن ها در سطح ویروس ها و سلول ها (باکتری ها، آغازیان، قارچ ها و سلول های سرطانی) یافت می شوند. همچنین دانه های گرده و سم باکتری ها نیز آنتی ژن هستند.

لنفوسیت ها، آنتی ژن ها را در بدن شناسایی می کنند و باعث خنثی شدن یا از بین رفتن آنها می شوند.

پاسخ ایمنیحال این سوال که چگونه لنفوسیت آنتی ژن را شناسایی می کند؟ در سطح لنفوسیت، پروتئین هایی به نام گیرنده های آنتی ژنی وجود دارد. شکل هر گیرنده آنتی ژنی، مکمل شکل آنتی ژن خاصی است و می تواند به آن آنتی ژن، و نه دیگر آنتی ژن ها متصل شود. اتصال گیرنده آنتی ژنی لنفوسیت به آنتی ژن به منزله شناسایی آنتی ژن است.

پاسخ ایمنی

ایمنی هومورال

در ایمنی هومورال، لنفوسیت B داریم. هنگامی که لنفوسیت B برای نخستین بار به آنتی ژن متصل می شود، رشد می کند، تقسیم می شود و تغییر می کند در نتیجه دو گروه سلول پدید می آورد:

پلاسموسیت ها که تعدادشان بیشتر می باشد و پادتن ترشح می کنند.

سلول های B خاطره که تعدادشان کمتر است اما به مدت طولانی در بدن می مانند.

سلول های B خاطره، در حالت آماده باش می باشند و اگر دوباره همان انتی ژن وارد بدن شود، این بار به سرعت تقسیم می شوند و تعداد بیشتری پلاسموسیت و تعداد کمتری سلول خاطره تولید می کنند. وجود سلول های خاطره سبب می شود که در برخورد دوم با آنتی ژن، شناسایی آنتی ژن سریع تر صورت گیرد و شدت مبارزه با آن نیز بیشتر باشد.

پاسخ ایمنی

پادتن ها، اختصاصی عمل می کنند. یعنی هر نوع پادتن فقط به یک نوع آنتی ژن متصل می شود.

پادتن ها به دو روش آنتی ژن ها را غیر فعال می کنند:

پادتن ها با اتصال به آنتی ژن های سطح میکروب ها، مانع اتصال آنها به سلول های میزبان می شوند.

پادتن ها با اتصال به آنتی ژن ها موجب می شوند تا ماکروفاژ ها راحت تر آنتی ژن را ببلعند.

ادامه دارد ...

منبع:http://zistestan.persianblog.ir

مرکز یادگیری سایت تبیان، مرجان سلیمانیان