آیا پاداش ده برابر، براى انجام هر كار نیك است؟

قرآن مى‏فرماید: «مَن جاءَ بالحَسنَة فلهُ عَشر أمثالها» (سوره انعام، آیه 160) هر كس كار شایسته‏اى بیاورد، ده برابر پاداش دارد. آنچه مهم است آوردن كار شایسته به قیامت است، نه انجام آن در دنیا.

پلان 1:

در همایشی مرتبط با رشته ی دانشگاهی ام ثبت نام کردم تا موعد مقرر مقاله ای را که به عنوان یکی از بهترین نوشته هایم که قبلا انتخاب شده بود، را به این مراسم برسانم ... اما متاسفانه در بین راه، دزدی  ناجوانمردانه کیفم را دزدید و  زمان رسیدن به مراسم به تأخیر افتاد و من نتوانستم مقاله را به همایش برسانم و نتیجه آنکه از دریافت جایزه محروم شدم ...

پلان 2:

دوستی داشتم کار تهیه کنندگی و فیلمسازی انجام می داد ... همیشه سوژه های جذابی انتخاب می کند و همیشه هم در جشنواره های مختلف که حضور پیدا می کند، غیر ممکن است که جایزه ای دریافت نکند ... امسال هم اتفاقاً سوژه بسیار خوبی انتخاب کرده  و روند کارش به خوبی در حال طی شدن بود، به طوری که به اذعان متخصصین فیلمسازی بهترین جایزه را از آن خود می کرد اما متأسفانه کار تا شروع جشنواره تمام نشد ... با اینکه خودش و همه دست اندرکاران همگی در محل جشنواره حضور داشتند، و عمده کارهای فیلمش هم انجام شده بود اما چون کار نیمه تمام بود و به جشنواره نرسیده بود از گرفتن جایزه محروم ماند.

بله عزیزان... رفتار و اعمال بسیاری از ما بندگان در دنیا و انعکاسش در قیامت مشابه مواردی است که خدمتتان عرض کردم؛ خیلی از کارهایی که در دنیا به نیت آخرت انجام می دهیم معلوم نیست که آن جا به درد ما بخورد و برای آن ها پاداشی حساب شود چرا که طبق آیه قرآن کریم مهم این است که بتوانیم کارهای نیک، کارهایی که مستحق پاداش و جزای خیر هستند را تا روز قیامت حفظ کنیم و تمام و کمال بدون ایجاد حواشی از بین برنده، آن را به مقصد برسانیم.

به عبارت دیگر خیلی‎ هایمان کار خوب و عمل صالح و در خور پاداش خوب و عظیم انجام می دهیم، اما نمی‎ توانیم آن ها را به مقصد نهایی که همان قیامت است برسانیم؛ میانه راه در این دنیا از بینش می بریم به طرق مختلفی چون؛ منت گذاشتن، نداشتن اخلاص و ...

رساندن جنس به مقصد ارزش دارد

«جاءَ» یعنی بردار و بیاور؛ رساندن جنس به مقصد ارزش دارد، ولى اگر جنسى را در وسط راه از بین بردیم، ارزشى ندارد. بسیارى از كارهاى به ظاهر نیك دچار آفاتى مى‏شود كه به مقصد نمى‏رسد:  یا در آغاز، كار را با ریا و خودنمایى شروع مى ‏كنیم و هدف الهى نداریم، یا در وسط كار گرفتار غرور و عُجب و خودخواهى مى‏شویم و یا بعد از انجام كار، گناهى مى‏كنیم و آثار آن را محو مى‏كنیم.

گرچه در این سه مورد كار شایسته انجام گرفته، ولى سالم به مقصد نرسیده است. لذا قرآن نمى ‏فرماید: هر كس كار شایسته انجام دهد ده برابر پاداش دارد، بلكه مى‏فرماید: هر كس كار شایسته خود را تا قیامت بیاورد، ده پاداش دارد. «مَن جاء بالحسنة»

منابع:

پرسش و پاسخ؛ حجت الاسلام قرائتی

سایت پرسمان