تبیان، دستیار زندگی
تیش زدم به مالم. مامان دست پاچه شد و گفت: کی؟ کجا را اتش زدند؟ و دوید کنار پنجره. ..
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

آتیش زدم به مالم

آتیش زدم به مالم. مامان دست پاچه شد و گفت: کی؟ کجا را آتش زدند؟ و دوید کنار پنجره. پارچه فروش را دید که توی کوچه داد می زد خانه دار، بچه دار بدو بیا که پارچه هایم را حراج کردم.

آتیش زدم به مالم

آتیش زدم به مالم، مامان دلش آروم گرفت. تندی چادرش را سرش کرد. خواستم بگم مامان کیف پول یادت رفت که تلق و تولوق پله ها رو دو تا یکی کرد. بعد بدو بدو مثل جت رفت تو کوچه.

برای همین من کیف پول مامانم و برداشتم بدو بدو دنبالش رفتم تو کوچه. پارچه فروش دوره گرد کنار وانتش ایستاده بود. پشت وانتش یه عالمه پارچه بود. زن های همسایه و مامانم دور او جمع شده بودند.

پارچه فروش گفت: تورو به خدا پارچه ها را به هم نزنید، ببینید پارچه ها ضد آتیش هستند.حرارت هم به خودش نمی گیرد. بخرید که به این ارزانی گیرتان نمی آید.

همان موقع زن ها را هل دادم و رفتم جلو.

مامانم تا من را دید و گفت: آی آتیش پاره، مگه تو درس و مشق نداری؟ برای چی دنبال من آمدی؟ 

که یه هو یک چیزی افتاد رو سر پارچه فروش.  پارچه فروش دادش رفت هوا. بلند گفت: آهای بچه ها، مگر شما خونه و زندگی ندارید؟ چرا آتیش می سوزانید؟ خجالت نمی کشید این چیه انداختید رو سر من؟

و تا آمد دستی رو سرش بکشد که قار قار کلاغه از بالای سر پارچه فروش پر کشید. پارچه فروش تازه همه چیز را فهمید. کلاغه رو سر او خراب کار ی کرده بود.

خانم ها زیر چادر و شالشان می خندیدند. مادر یکی از آن بچه ها قبل از این که بفهمد موضوع از چه قرار است تندی رفت و یکی زد پس سر بچه اش، بعد هم گوشش را گرفت و گفت: باز آمدی تو کوچه آتیش به پا کردی و آبروی من و بردی؟

و همین طور که غرغر می کرد دست بچه اش را کشان کشان برد خانه.

من و مامانم هم پارچه هایمان را خریدیم و رفتیم خانه. کم کم دو رو بر پارچه فروش خلوت شد. پارچه فروش هم منتظر بود که باز برایش مشتری بیاید، اما هوا خیلی سرد شده بود. پارچه فروش سطل حلبی را از ماشینش در آورد.

آتیش زدم به مالم

داخل آن چند تکه چوب گذاشت و آن را آتیش زد. چه آتیش بلندی شد. بچه ها دور پارچه فروش جمع شدند و خودشون و گرم کردند. دوباره صدای پارچه فروش بلند شد.

- آهای آتیش زدم به مالم.

خانم همسایه این وری که خدا تازه بهشون بچه داده بود تا کمر از پنجره خم شد و داد زد: آهای چه خبر است که داد می کشی، سرم رفت. مردم بچه دارند، مریض دارند، حالا تو شدی آتیش بیار معرکه؟ زود بساطت را جمع کن و برو. آتیشت را هم خاموش کن دست و پای بچه ها را می سوزانی؟

پارچه فروش آتیشش را خاموش کرد.

مامان دلش سوخت و به من گفت: بیا این چای داغ را برایش ببر ، ثواب داره تو سرما یخ می زنه. پارچه فروش تندی چای داغ را هورت کشید من که نفهمیدم زبانش چند لایه دارد که توانسته بود یک ضرب چای داغ را بخورد.

پارچه فروش لیوان را داد به دست من و گفت: بیا پسر، پیر شی الهی. تو این سر ما خیلی چسبید. البته یک کم دهانش آتیش گرفت.

و  بعد قیژ قیز چرخ های وانت  را این ور و آن ور چرخاند  و راه افتاد و رفت. و دوباره مثل این که فراموش کرده بود که خانم همسایه چه گفته، پشت بلندگو داد کشید: آهای، آتیش زدم به مالم. خانه دار، بچه دار بدو بیا حراج کردم. و دوباره سر و صدا تو خونه پیچید.

koodak@tebyan.com

تهیه: شهرزاد فراهانی- نویسنده: طاهره خوردور

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.