جایزه جلال تا زمانی اهمیت دارد که ادبی و ملی بماند

محمد کشاورز می گوید اهمیت جایزه جلال تا زمانی باقی خواهد ماند که ادبی و ملی باقی بماند و سیاسی نشود، یعنی خودش را به اندیشه و سابقه ای خاص محدود نکند.

محمد کشاورز نویسنده تقدیر شده در نهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد با اشاره به اینکه این جایزه به اعتبار نام نویسنده ای که به آن منتسب است می تواند مهم باشد گفت: اهمیت جایزه جلال تا زمانی باقی خواهد ماند که ادبی و ملی باقی بماند و سیاسی نشود، یعنی خودش را به اندیشه و سابقه ای خاص محدود نکند.

وی ادامه داد: جلال آل احمد نویسنده ای آزاداندیش بود و به بسیاری از ارکان روزگار خود نقد داشت و این نقد کردن را نیز جزوی از کار نویسندگی خود می دانست. در واقع باید او را روشنفکری بدانیم که اگر امروز نیز حیات داشت به بسیاری از اتفاقات پیرامونش نقد داشت و آنها را دربست نمی پذیرفت.

کشاورز افزود: این جایزه به اعتبار نام او برای من جایزه مهمی است. اما من بر این باورم که این اهمیت زمانی قابل توجه خواهد بود که نگاه منتقدانه او را باور کرده، بپذیریم و  به آن ارج بنهیم.

این نویسنده با تاکید بر اینکه به باور وی هر سیستمی در کنار تاییداتی که انتظار دارد از او بشود نیاز به نقد سازنده نیز دارد، افزود: اگر جلال آل احمد را یک ادیب و منتقد ببینیم، آنگاه جایزه منتسب به او نیز اهمیت خود را پیدا می کند اما اگر تلاش ما این باشد که جلال را به سمت راه و سلیقه ای خاص هدایت کنیم که موید حرف های امروز ماست، اهمیت انتساب این جایزه به نام او نیز کم می شود. باید این جایزه را ملی دانست و در ملی ماندنش نیز کوشید و آن را به گرایش و یا دولت خاصی محدود نکرد.

کشاورز در ادامه در پاسخ به این سوال که چقدر این جایزه را در زندگی خود تاثیرگذار می داند گفت: اگر جایزه جلال را در 20 سالگی به من می دادند شاید در زندگی من تاثیر می گذاشت اما وقتی در 58 سالگی آن را به من می دهند دیگر نباید چنین انتظاری داشت. من در سنی هستم که اندیشه  من شکل گرفته و فرم نوشتنم را پیدا کرده ام. البته دریافت این جایزه خوشحالم کرد و باعث افتخارم شده و آرزویم این است که بتواند جایزه ای ملی باشد و باقی بماند.

این نویسنده همچنین با اشاره به وضعیت داستان کوتاه ایران در سال های اخیر عنوان کرد: داستان کوتاه همیشه خواننده کمتری نسبت به رمان داشته است و شاید بهتر و درست تر این است که بگوییم خواننده عام ادبیات کمتر به سراغش رفته اند اما همین خواننده غیرعام نیز اقبال زیادی به این نوع از داستان داشته است. ما از دهه شصت به بعد نسل خوب و تازه ای از داستان کوتاه نویسان در ایران را دیده ایم و این روزها نیز نسل جوان و پرنفسی که دغدغه های خاصی دارند و داستان هایی خوشخوان می نویسند. البته به نظر من در سال10 تا 15 مجموعه خوب داستان کوتاه بیشتر نمی شود پیدا کرد و از میان آنها نیز دو سه داستان خوب ماندگار می شود. البته اینها هیچکدام شاهکار نیستند اما می شود به آنها امیدوار بود.

منبع: مهر