هیچکس نمی تواند عیبی در من بیابد!!

امام علی علیه السلام، به خدای سبحان عرض می كند: پروردگارا اوّلین منیب من بودم؛ یعنی اولین كسی كه نوبت گرفت یا اوّلین كسی كه از دیگران گسست و به تو پیوست من بودم. خدایا جز پیامبر صلی الله علیه و آله احدی پیش از من نماز نخواند.

اولین تصدیق کننده حق!

نخستین افتخار حضرت علی علیه السلام، پیشگام بودن وی در پذیرفتن اسلام، و یا به عبارت صحیح تر، ابراز و اظهار اسلام دیرینه خویش است زیرا آن حضرت، از کوچکی یکتاپرست بود و هرگز آلوده به بت پرستی نبود. اصبغ بن نباته می گوید: روزی حارث همدانی با گروهی از شیعیان بر امیرمومنان علیه السلام، وارد شدند. امام پس از سخنانی فرمود: «ای حارث... آگاه باش كه من بنده خدا و برادر رسولش و اولین تصدیق كننده او هستم. در حالی پیامبر را تصدیق كردم كه هنوز آدم بین روح و جسد بود. پس من در میان امت، اولین تصدیق كننده حق هستم.»

هم در این عالم هم در آن عالم اولین بود!

هنوز آدم علیه السلام، بین دو نشئه ملك و ملكوت بود و نصاب هستی وی كامل نشده بود كه علی علیه السلام، به پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله، ایمان آورد. این فضیلت برای همه خاندان پیامبر است، ولی وجود مبارك امیر مومنان علی علیه السلام، حساب ویژه ای دارد، چون او هم در آن عالم اوّلین كسی بود كه به پیامبر خاتم، ایمان آورد و هم در این عالم؛ «اللّهمّ إنّی أوّلُ من أناب وسمع وأجاب ولم یسبقنی إلاّ رسول اللّه صلی الله علیه و آله، بالصّلاة» علی علیه السلام، به خدای سبحان عرض می  كند: پروردگارا اوّلین منیب من بودم؛ یعنی اولین كسی كه نوبت گرفت یا اوّلین كسی كه از دیگران گسست و به تو پیوست من بودم. خدایا جز پیامبر صلی الله علیه و آله احدی پیش از من نماز نخواند.

گر چه بر حسب تاریخ مسأله ایمان خدیجه مطرح است، امّا چون نیكو بنگری امام علی علیه السلام، پیش از خدیجه اسلام آورد.علی علیه السلام، كه در آن نشئه اوّلین مومن بود، در این نشئه خود را اوّلین مسلمان به ما معرّفی می كند.

من هفت سال پیش از مردم نماز گزاردم

پیش از همه، خود پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم، به پیشقدم بودن علی علیه السلام تصریح کرده و در میان جمعی از یاران خود فرمود: «نخستین کسی که در روز رستاخیز با من در کنار حوض کوثر ملاقات می کند، پیشقدمترین شما در اسلام، علی بن ابی طالب است.»

خود حضرت امیرالمومنین علیه السلام در خطبه «قاصعه» می فرماید: «آن روز اسلام جز به خانه پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و خدیجه  علیها السلام راه نیافته بود و من سوّمین نفر آنها بودم. نور وحی و رسالت را می دیدم و بوی نبوّت را می شنیدم.»

امام علی علیه السلام در جای دیگر از سبقت خود در اسلام چنین یاد می کند: «خدایا من نخستین کسی هستم که به سوی تو بازگشت، و پیام تو را شنید و به دعوت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم پاسخ گفت و پیش از من جز پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم کسی نماز نگزارد.»

همچنین می فرمود: «من بنده خدا و برادر پیامبر و صدّیق اکبرم، این سخن را پس از من جز دروغگوی افتراء ساز نمی گوید، من هفت سال پیش از مردم با رسول خدا نماز گزاردم.»

وقتی همه لب فرو بستند، من سخن گفتم

آن حضرت پیرامون ویژگی های خویش فرموده اند: «آن گاه که همه از ترس سست شده کنار کشیدند، من قیام کردم، و آن هنگام که همه خود را پنهان کردند من آشکارا به میدان آمدم، و آن زمان که همه لب فرو بستند، من سخن گفتم و آن وقت که همه باز ایستادند من با راهنمائی نور خدا به راه افتادم، در مقام حرف و شعار صدایم از همه آهسته تر بود اما در عمل برتر و پیشتاز بودم، زمام امور را به دست گرفتم، و جلوتر از همه پرواز کردم، و جائزه سبقت در فضیلت ها را بردم.

همانند کوهی که تندبادها آن را به حرکت در نمی آورد، و طوفان ها آن را از جای بر نمی کند. هیچکس نمی توانست عیبی در من بیابد، و هیچ سخن چینی جای عیب جوئی در من نمی یافت».

کلام آخر

مولای متقیان، در خطبه 131 نهج البلاغه با خدای خویش شکوه می کند و نجواگونه به سوابق درخشان خویش اشاره می فرماید که: «خدایا تو میدانی که جنگ و درگیری ما برای به دست آوردن قدرت و حکومت، و دنیا و ثروت نبود، بلکه می خواستیم نشانه های حق و دین تو را در جایگاه خویش بازگردانیم، و در سرزمین های تو اصلاح را ظاهر کنیم، تا بندگان ستمدیده ات در أمن و أمان زندگی کنند، و قوانین و مقرراّت فراموش شده تو بار دیگر اجراء گردد. خدایا من نخستین کسی هستم که بتو روی آورده، و دعوت تو را شنیده و اجابت کرد، در نماز کسی از من جز رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم پیشی نگرفت».