ادبیات انقلاب و بافت متعهدانه  آن

سعید تشکری  می گوید: مخاطبان ما تشنه  شنیدن از تاریخ و هویت شهر و دیارشان هستند.

 
سعید تشکری، نویسنده کتاب زندگی دو شهید از شهدای انقلاب در شهر مشهد که پاییز سال آینده از سوی انتشارات «بوی شهر بهشت» روانه بازار نشر خواهد شد، می گوید: متاسفانه ما در عرصه ادبیات انقلاب دچار ضعف فراوان هستیم. ادبیات انقلاب ادبیاتی است که شهید شده و به علت بروز جنگ تحمیلی و شکل گیری ادبیات دفاع مقدس کمتر به آن توجه شده است؛ این در حالی است که توجه به ادبیات انقلاب مقدمه و اصل ورود به ادبیات دفاع مقدس است و توجه به این دوره تاریخی روایت ما از دوران بعد از انقلاب را روشن تر و ملموس تر خواهد ساخت.

وی با اشاره به داستان زندگی سرباز شهید، محسن کاشانی گفت: شهید کاشانی در جریان سازی فرار سربازها از سربازخانه ها نقش موثری داشت. این شهید در حقیقت یک قهرمان جریان ساز بود که با کشتن فرمانده اش و پیوستنش به مردم انقلابی، روند فرار سربازان از سربازخانه ها را در مشهد به نحوی کلید زد یا شاید سرعت و شدت بخشید.

نویسنده کتاب «مفتون و فیروزه» درباره داستان زندگی شهید 12 ساله، ناهید اسدی نیز بیان کرد: زندگی این دختر 12 ساله مملو از شور و شعور است. این دختر بچه،  تنها النگوی طلای خود را به منزل مرجع تقلیدش می برد تا خرج انقلاب و تفکر انقلابی اش شود؛ باور چنین شعورمندی از یک دختربچه 12 ساله به ویژه در قیاس با شرایط امروز جامعه مایه   شگفتی است.

تشکری با اشاره به این که مشهد شهدای زیادی در جریان انقلاب اسلامی تقدیم کرده؛ افزود: مخاطبان ما تشنه  شنیدن از تاریخ و هویت شهر و دیارشان هستند و من این موضوع را پس از انتشار کتاب «مفتون و فیروزه» که کتابی است دو جلدی مربوط به انقلاب اسلامی در مشهد، درک کردم. استقبال خوبی از این کتاب شد. متاسفانه ما رمان های شهری کمی داریم؛ رمان هایی که بتوانند با هویت مردم یک شهر ارتباط برقرار کنند و در جای جایشان رد و نشان هویت شهری دیده شود، کم است، در حالی که این نیاز واقعا وجود دارد.

نویسنده کتاب «پاریس، پاریس» با اشاره به حمایت های معاون فرهنگی شهرداری مشهد و انتشارات شهرداری مشهد از رمان های مربوط به انقلاب در این شهر، ادامه داد: ادبیات انقلاب یک بافت تهییجی و متعهدانه در خود دارد که قابلیت تقویت داستان نویسی شهری را نیز دارا است. طیف افراد مشارکت کننده در انقلاب به ویژه انقلاب مشهد بسیار گسترده است. ادبیات داستانی باید به حوزه روایتگری این واقعه  مهم که از یک سو محلی محسوب شده و از سوی دیگر در پیوند با ساختار جامعه در کشور است، ورود پیدا کند و این نیاز به حمایت مسئولان دارد.

وی با بیان این که در رمان باید عناصر لذت بخشی، عشق، شور و شگفتی وجود داشته باشد، گفت: متاسفانه برخی از نویسندگان وقتی به سراغ موضوعاتی خاص می روند، چنان درگیر موضوع می شوند که از اصول رمان نویسی فاصله می گیرند؛ اینطور می شود که گاه رمان هایی نوشته می شود که فقط و فقط ویترین اداره جات و سازمان ها را پر می کند و مخاطب واقعی ندارد. خواندن رمان باید لذت بخش باشد و در کنار این لذت بخشی این حس را منتقل کند که نویسنده حقیقت را عرضه می کند؛ حقیقتی که می تواند حتی آمیخته به تخیل هم باشد، اما همین تخیل باید در مسیر داستان باورپذیر جلوه کند.

تشکری افزود: روایت هایی ماندگار می شوند که علاوه بر جذابیت های مربوط به شکل و فرم، برای مردم آشنا باشند، به طوری که مردم احساس کنند این روایت ها قهرمانانی از جنس خودشان دارند. چنین روایتی در هر قالبی که ارائه شود، مخاطب را جذب می کند. حال ممکن است قالب ارائه فیلم، داستان، رمان یا هر قالب دیگر باشد. رسیدن به چنین مقصودی میسر نخواهد شد، مگر این که خالق اثر از دل مردم بیرون بیاید و بتواند نگاه مردمی را در ارائه  هنری خود به شکل معرفتی جستجو کند.

برنده جایزه ادبی قلم زرین در پاسخ به سوالی درباره ارائه نسخه الکترونیکی کتاب ها برای افزایش شمار خوانندگان نیز عنوان کرد: این روزها به تکراراز آمار پایین کتابخوانی می شنویم و این در حالی است که تبلیغات در حوزه کتاب به قدری ناچیز است که تقریبا می توان گفت تبلیغاتی وجود ندارد. ناشران نیز هنوز دیدگاه های سنتی دارند و این نگاه وجود دارد که کتابی فاخر است که حجمی از صفحات را به خود اختصاص داده باشد یا به اصطلاح قطور باشد. از سوی دیگر قانون کپی رایت در کشور به هیچ عنوان رعایت نمی شود؛ بنابراین هنوز هم به اعتقاد من استقبال از کتاب های کاغذی به مراتب بیشتر است، اما معتقدم که باید از هر امکانی برای گسترش کتاب و کتابخوانی بهره گرفت.

منبع: ایبنا