همیشه از طبیعت انتظار داریم فکری به حالمان کند!!!

طبیعت چونان موجود نجیبی است که سال های بسیار برای تغییر رفتار بشر به او فرصت می دهد، اما زمانی که صبر و طاقتش لبریز شد، قهر و خشمی از خود نشان می دهد که هیچ کس را یارای مقابله با آن نیست.

فاطمه ناظم زاده-بخش اجتماعی/محیط زیست

هوای هیچ منطقه ای در تهران اکنون پاک نیست. فقط دو منطقه در محدوده سالم قرار دارند؛ مسعودیه و منطقه 16.
 هوای ناسالم و در آستانه هشدار برای تهران درحالی ثبت می شود که این هفته دو روز تعطیل بوده و عملا بسیاری از پایتخت نشینان، به مسافرت رفته اند.
سازمان هواشناسی وعده بارندگی داده است. شاید آسمان فرجی کند....تین ها عباراتی هستند که هفته گذشته در پی وضعیت خطرناک آلودگی ها در خبرگزاری ها بیان شده اند. مثل همیشه در این اوضاع بحرانی، چشم ها رو به آسمان است تا شاید از نزول رحمت و برکت اسمانی، بتوان به راحتی تنفس کرد.

وقتی اوایل مهر خبر پیش بینی شروع دیرهنگام بارش پاییزه از خبرگزاری سازمان هواشناسی اعلام شد، شاید  تا این حد به عمق فاجعه پی نبرده بودیم.
اینکه مردم در تعدادی از شهرهایمان،ناچارند تا هوای آلوده سربی را قورت دهند و دم برنمی آورند.
اینکه نگاه ها به آسمان است...

این قصه کم بارشی، قصه امروز و دیروز و قصه این ماه و ماه قبل نیست، چند سالی است که ایران از این وضعیت رنج می برد اما چون تغییرات طبیعت با سرعت بسیار کم اتفاق می افتد، ما انسان ها متوجه آن نمی شویم.
در حقیقت همین تغییرات تدریجی مانع این می شود که عمق فاجعه را درک کنیم. عمق فاجعه اینجاست که در آستانه اتمام ماه آخر پاییز قرار داریم و تنها یک بار باران را دیدیم، و بوی خاک باران زده را در این پاییز، نتوانستیم به خوبی بشنویم...و  اینها همه برای ما عادی است چون تغییرات طبیعت ناگهانی و انتحاری نیست که متوجه آن شویم.
واقعیت این است که دمای دو ماه ابتدای پاییز، دمایی نبود که برای پاییز طبیعی باشد اما ما به همه این "غیر طبیعی ها" و همه این "غیر نرمال ها" و همه "عدد و رقم های بالاتر از متوسط بلندمدت" عادت کرده ایم غافل از اینکه تغییرات محیط زیست، تدریجی و آرام است و در سکوت مطلق اتفاق می افتد. طبیعت چونان موجود نجیبی است که سال های بسیار برای تغییر رفتار بشر به او فرصت می دهد، اما زمانی که صبر و طاقتش لبریز شد، قهر و خشمی از خود نشان می دهد که هیچ کس را یارای مقابله با آن نیست

محیط زیست، عامل مشترک بین دولت ها

در قدر قدرتی محیط زیست، همین بس که بدانیم در طول تاریخ بشری، مهمترین موضوعات سیاسی و اقتصادی جهان نتوانسته اند این تعداد دولت و سران ارشد کشورها را در یک جا گرد هم آورند ولی محیط زیست توانست دولت ها را فارغ از منافع، کنار یکدیگر قرار دهد، این بار برخلاف تمام تعهدات بشری یک یا چند کشور طرفین توافق نیستند بلکه محیط زیست و طبیعت جهان در یک طرف تعهد قرار دارد و در طرف دیگر کل جهان بشری. این بار همه انسان ها باید با هم به نفع خود متحد شوند ماجرا، ماجرای حذف یکی به نفع دیگری نیست، اینجا همه ذی نفع اند. غرق شدن یکی، غرق شدن بقیه را به دنبال دارد.

جهان تبدیل به صدای واحد شده تا سرودی را در گوش طبیعت نجوا کند و دل آن را به دست آورد تا شاید طبیعت یک بار دیگر به آوای بشر دل بسپارد، رحمی کند و از خشم و قهر خود دست بردارد. شاید دوباره بتوانیم در روزهای پاییزی صدای شر شر باران را از ایوان بشنویم، نوازش باد سرد پاییزی را با پوست و استخوان حس کنیم و در چنین روزهایی با اطمینان به فرزندانمان وعده زمستان برفی بدهیم وعده تعطیل شدن مدارسشان نه بخاطر آلودگی هوا، بلکه بخاطر بارش سنگین برف، وعده قدم زدن روی برف ها و درست کردن آدم برفی.
طبیعت از دست ما به خشم آمده با چه زبانی جز کم کردن باران و قطع کردن برف خشم خود را اعلام کند. منتظر فریادی بالاتر از این از طبیعت هستیم؟

منبع: ایسنا-خبر آنلاین