سرخابی ها باید قهرمان آسیا بشوند

در فصل پیش رو باید شاهد حضور تاثیرگذارتر تیم های باشگاهی در لیگ قهرمانان آسیا باشیم؛ چراکه تنزل ایران در رنکینگ باشگاهی می تواند به کاهش سهمیه ایران در لیگ قهرمانان آسیا منجر شود.

بخش ورزشی تبیان

این بار همان طور که پیش بینی می شود با توجه به اینکه عراقی ها لایسنس حضور در لیگ قهرمانان آسیا را دریافت نکردند، سهمیه مستقیم این کشور به ایران رسید و بار دیگر ایران با سهمیه 1+3 در بازی ها حضور پیدا خواهد کرد.

البته در چنین وضعیتی سهمیه ابتدا به کشوری که بالاترین جایگاه در رنکینگ را دارد، می رسد. یعنی امارات و عربستان و از آنجایی که سهمیه این کشورها تعیین شده بود و بالاتر از این تعداد مجاز نبودند، سهمیه عراقی ها در اختیار ایران قرار گرفت.   این جای خوشحالی است اما واقعیت این است اگر عراقی ها لایسنس حضور در بازی ها را دریافت می کردند هم اکنون سهمیه ایران 2+2 بود. همان طور که پیش تر هم نوشته بودیم در کمیته اجرایی بحث بر سر این است که در آینده سهمیه کشورها تنها بر اساس امتیازات باشگاهی تعیین شود!

در این صورت 30.000 امتیاز که به خاطر عملکرد تیم های ملی به کشورها تخصیص می یابد حذف می شود که اجرای این ایده به ضرر ایران تمام می شود. ایران هم اکنون تنها کشوری است که 30.000 امتیاز این بخش را دریافت کرده و به همین خاطر در رنکینگ نهایی در جایگاه چهارم قرار گرفته است. در حالی که اگر قرار بود فقط 70.000 امتیاز باشگاهی در سهمیه کشورها تعیین کننده باشد ایران با قرار گرفتن در رتبه هفتم بی شک به سهمیه کمتری دست می یافت.   آخرین قهرمانی ایران در فوتبال باشگاهی ایران به سال 1993 برمی گردد.

جایی که پاس تهران با مربیگری فیروز کریمی بر سکوی اول آسیا ایستاد. در آن برهه از زمان ایران پر افتخارترین کشور در فوتبال باشگاهی آسیا بود با سه قهرمانی اما از آن موقع به بعد ایران قهرمان نشده و طبیعی است که به راحتی این عنوان را از دست داده باشد.   اجرای این ایده که بحث تصویب آن در کمیته اجرایی محتمل است همان طور که اشاره شد نه تنها به کسر سهمیه ایران بلکه به کاهش انگیزه ها در لیگ برتر منجر می شود. به طور مثال اگر قرار باشد فقط یک تیم از لیگ برتر راهی لیگ قهرمانان آسیا شود خیلی از تیم  ها انگیزه خود را برای کسب عنوان نایب قهرمانی در لیگ برتر یا کسب عنوان سومی از دست خواهند داد.   این زنگ خطر برای فوتبال باشگاهی است. قرار گرفتن در رتبه هفتم رنکینگ باشگاهی بیانگر همه توانمندی های فوتبال ایران نیست. در سال های اخیر عملکرد تیم های باشگاهی در لیگ قهرمانان آسیا با اشاره به امکانات سخت افزاری و نرم افزاری باشگاه های خارجی و اینکه برای عقد قرارداد با بازیکنان خارجی پول های کلانی می پردازند توجیه شده است؛ در حالی که این دلیل منطقی نیست.

در حوزه ملی هم شاهد هستیم برخی از کشورها با پرداخت پول های کلان، بازیکنان دیگر کشورها را به خدمت می گیرند اما در برابر ایران شکست می خورند؛ نمونه اش قطر.

برای حفظ سهمیه و اعتبار فوتبال باشگاهی قهرمانی پاس در فوتبال آسیا باید تکرار شود. البته توسط دیگر تیم ها. چرا که امروز پاس تهران وجود خارجی ندارد.

منبع : اسپرت