مرا دریاب که به پای عشق آمده ام
یك جور طیر و پرواز برای رسیدن به سیمرغ با این تفاوت كه این بار همه به سرمنزل مقصود می رسند و هر چه می روند به جای قلت، به كثرت می رسند.
یك جور طیر و پرواز برای رسیدن به سیمرغ با این تفاوت كه این بار همه به سرمنزل مقصود می رسند و هر چه می روند به جای قلت، به كثرت می رسند. تماشای هزاران عاشق كه در مسیری واحد، جذب یك مغناطیس شده اند خودش حماسه ای بی تشبیه است. حس و حال زیارت اربعین امام شهیدان(ع) با آن مقیاس میلیونی برای آنهایی كه پای پیاده تجربه اش كرده اند انگار در همین روزها دوباره زنده می شود.
مثل آن می ماند كه یك بار به وصل رسیده ای و حالا نمی خواهی این ریسمان تازه تنیده میان خود و صاحب آن كعبه را بگسلی. اصلا آنهایی كه این تجربه را داشته اند و امسال بنا به دلیلی نتوانسته اند بار سفر ببندند این روزها یك بی قراری خاص دارند. حتی تماشای تصاویر راه پیمایی هم آنها را منقلب می كند و قطرات غلتان اشك را به سفره دلشان می نشاند. شوخی نیست كه ده ها كیلومتر را بی هیچ ادعایی بپیمایی و با آن پاهای ورم كرده و شانه های خسته خودت را مقابل سرسرا و آستان مقدسی ببینی كه یك عمر آرزوی دیدنش را داشته ای و این بار هم باز آورده ات برای مولا همان یك دل عاشق است.
این بار شلوغی كلافه ات نمی كند. گویا ذره ای شده ای میان هزار هزار همراه كه همصدای تو هستند. این بار شاید اصلا قرار نباشد و نشود كه دست ات به ضریح برسد. حتی آنقدر شلوغ كه نگاهت به آن شش گوشه كه شش دانگ عشق را به نام خود
زده هم نیفتد.
زیارت در شلوغی را خیلی ها نمی پسندند و می خواهند مبادی به آداب كامل زیارت باشند. اما حتی آنها هم در همین اربعین، جذب جاذبه آن شور می شوند؛ شوری كه تكرارنشدنی است و همتا ندارد. میزبان این ضیافت كریم است، آنقدر كریم كه میلیون ها نفر را با همان سرنخ عشق دعوت كند و در طول سفر شنوای حرف هایشان باشد. خاك كربلا كه بهترین خاك این زمین است به تربت و غبار قدوم زائران اربعین ارج و عزتی افزون می یابد. زمزمه عاشقان این روزها چه از دور و چه نزدیك یك عبارت است: «لبیك یا حسین(ع)».
منبع:همشهری انلاین
