تبیان، دستیار زندگی
سروده های عبدالمجید فرایی از کاربران تبیان
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

صبر مادر، عشق برتر

سروده های عبدالمجید فرایی از کاربران تبیان

بخش ادبیات تبیان
صبر مادر، عشق برتر

عبدالمجید فرایی، از کاربران تبیان، دو سروده خود را برای گروه ادبیات تبیان ارسال کرده است، که در ادامه منتشر می شود.

«عشق برتر»

مگومادر،بگو:یک عشق برتر
تمام عشق،درچنگش مسخر
اگرخاری رود ،برپای کودک
دل مادر، رود زان خار خنجر
به پای طفل می سوزدشکیبا
تو مادر را کنی ، با که برابر
همان که ذره ذره،ذوب گردد
تمام روز و شب ، دائم مکرر
ند ا ر د انتظا ر اجر و مزدی
کند خود را ، برای طفل پرپر
به سن رشد ، کودک پاگذارد
شود در خواستنهایش شناور
جوانی شور وحالی تازه دارد
گز یند از برای خویش همسر
دل مادر ،به او پیوسته باشد
دل فر ز ند باشد ، جای دیگر
" فرائی " با زبان شعر گوید:
صبوری پیشه کن،بیچاره مادر

«الهام»


چیزی ز عمق جان من ، آواز می دهد
نیر و ی جا و د ا نه ی پروازمی دهد
درحیرتم،چه دیده دراین جسم بی فروغ
افکار ناب و عالی  و  ممتاز می دهد
گاهی زفطرتم ، به من الهام می کند
طبعی لطیف ، در صدف راز می دهد
این رابطه میان من و اونگفتنی است
او جر ا ت و جسارت ا بر ا ز می دهد
گاهی به گفته های دلم،گوش می دهم
احساس پا ک و جالب و طناز می دهد
من که اسیر جا ذ به ی خاک گشته ام
ازهرطرف ،به گوش دل آوازمی دهد
دل بیگمان،به کوی کسی،متصل شده
آن شوخ چشم، هدیه به اعجازمی دهد
آن بی  بد یل ، دلبر نا م  آشنا ی  من
هرآن چه می دهد،همه با نازمی دهد
برباد می دهم ، همه ی عمربی دریغ
آن آشنا ، دوباره به من ، باز می دهد
در یافتی "فرائی" اگر سر د و ستی
صاحب کمال ، شوکت واعزازمی دهد