بالارفتن ریسک سرطان در زنان به خاطر روابط جنسی بدون چهارچوب

مشکلات حوزه زنان، یک شبه حل نخواهد شد و بی شک همچون سایر حوزه های اجتماعی به قانون گذاری مناسب در مجلس و حمایت های دولتی نیازمند است و برای به وجودآمدن زمینه های حل مشکلات باید در مجلس قانون گذاری، افرادی حضور داشته باشند که دغدغه های زنان را به درستی درک کرده باشند.

به گزارش تبیان از خبرانلاین: مسائلی چون مشکلات زنان زندانی، زنان آسیب دیده اجتماعی و سیاست های افزایش جمعیت از جمله مسائلی کلی و همه شمول است اما به صورت طبیعی، انتظار می رود که نمایندگان زن مجالس مختلف، اهتمام جدی بر آن داشته باشند.
زنانی که خلأ حضور آنان در طول چند مجلس گذشته به وضوح قابل مشاهده بود اما یکی از دستاوردهای مهم مجلس دهم، حضور قابل ملاحظه نمایندگان زنی است که نه تنها این دغدغه ها را درک کرده اند بلکه برخی از آنها نسبت به آنها اهتمام جدی دارند و خودشان به نوعی جلودار این عرصه هستند.
مشکلات حوزه زنان، یک شبه حل نخواهد شد و بی شک همچون سایر حوزه های اجتماعی به قانون گذاری مناسب در مجلس و حمایت های دولتی نیازمند است و برای به وجودآمدن زمینه های حل مشکلات باید در مجلس قانون گذاری، افرادی حضور داشته باشند که دغدغه های زنان را به درستی درک کرده باشند.
مجلس دهم در چند ماه نخست شروع به کار خود، فراکسیون زنان پرکاری را به خود دیده و شاید با قطعیت بتوان عنوان فعال ترین فراکسیون مجلس را بر آن نهاد. پروانه سلحشوری را شاید در میان زنان مجلس دهم، نتوان چهره  مطرح و شناخته شده ای از قبل دانست اما عملکرد چندماهه او در مجلس، نام او را بسیار بیشتر از برخی نمایندگان زن مطرح مجلس، بر سر زبان ها انداخته است. در دفتر کار پروانه سلحشوری در ساختمان بهارستان با او به گفت وگو نشستیم؛ در اتاقی که از قاب پنجره آن، بخش وسیعی از شهر قابل تماشا بود؛ شهری که سلحشوری، نماینده مردم آن است اما خودش می گوید به عنوان یک بختیاری با مشکلات زنان سایر شهرها آشناست. از رنگ و بوی صحبت هایش می توان به راحتی فهمید که دردآشنا است. دکترای جامعه شناسی دارد و مانند بسیاری از جامعه شناسان معتقد است برای حل مشکلات زنان باید اقدامات فرهنگی انجام داد.

بخشی از برنامه ششم و ماده «31» آن در مورد مبحث زنان و موضوعات مربوط به آنان که تصویب آن، اکنون در دست نمایندگان مجلس است؛ تاکنون بررسی این برنامه، چگونه پیش رفته و چه مباحثی را بررسی کرده اید؟
یک لایحه احکام برنامه ششم داریم که از طرف دولت به مجلس فرستاده شده است. این لایحه احکام، کامل و جامع نیست و نتوانسته مجلس را راضی کند. نمایندگان مجلس گفتند که باید به دولت برگشت داده شود و یک لایحه احکامِ کامل و دقیق تر از جانب دولت ارائه شود و وقت بیشتری برای بررسی آن صرف شودکه در همان زمان، نامه مقام معظم رهبری درباره مسائل اجتماعی مطرح شد و قرار شد بندهایی که به نظر مغفول می رسد را اضافه کنیم.
به همین دلیل، بررسی آن به شدت آهسته پیش می رود تا بتوان همه موارد آن را بررسی کرد. بیشتر از یک ماه است که با نمایندگان جلسه داریم ولی هنوز به مباحث مربوط به زنان نرسیده ایم چون در لایحه ای که دولت فرستاده بود، فقط ماده «31» را داشتیم. در این ماده، بحث عدالت جنسیتی و رسانه ها برای دولت مهم بود که از کمیته تلفیق گذشته و امیدواریم که از کمیسیون تلفیق نیز بگذرد و در کمیسیون و کمیته تلفیق برنامه ششم بررسی بشود. کمیته تلفیق، ترکیبی از کمیسیون های فرهنگی، اجتماعی، بهداشت، آموزش و سه نفر از دیگر کمیسیون هاست. در کمیته تلفیق، مواد و بندهای قانون به وسیله کمیسیون هایی که نام بردم، تصویب می  شود و پس از بررسی، آنها را به کمیسیون تلفیق ارجاع می دهیم؛ اکنون ماده «31» برنامه ششم توسعه که مربوط به زنان است، به طور کامل بسته شده و موردهایی که نیاز بود، لحاظ کردیم و می توانیم به عنوان پیشنهاد مطرح کنیم. در فراکسیون زنان، این مسائل چندین وقت پیش بررسی شد و درحال حاضر کاملا بسته شده است. دو ماه بر آن وقت گذاشتیم و درحال حاضر در کمیسیون تلفیق در نوبت بررسی است.
در جلسات فراکسیون زنان چه مواردی از برنامه ششم توسعه را بررسی کردید؟
از موضوعات کلانِ فرابخشی که از طرف دولت مطرح شده بود، یکی از موضوعات رسیدگی به محرومین و نیازمندان بود و مفهومی را به آن اضافه کردیم که زمان و انرژی خیلی زیادی برای آن صرف شد؛ این عنوان، زنان سرپرست خانوار بود. زنان سرپرست خانوار کشور ما جزء اولویت های اصلی هستند و باید به آنها رسیدگی شود. یک جامعه دو و نیم میلیون تا سه میلیونی زنان سرپرست خانوار در کشور داریم. درواقع علاوه براین زنان، سرپرست فرزندان و خانواده هم هستند که باید به آنها رسیدگی کنند؛ الان هم در تلاش هستیم که ماده «31» را اجرائی کنیم. یکی، دو پیشنهاد هم داشتیم که در تلاش هستیم آنها هم اجرائی شود.
گفتید که اضافه کردن زنان سرپرست خانوار با مشکلات فراوانی همراه بود. موارد دیگری هم از این دست در مرحله بررسی داشتید که برای اصلاح آن به مشکل بربخورید؟
موارد دیگری هم بود که فراکسیون زنان برای اصلاح آن تلاش بسیاری کرد. اجازه بدهید اگر به نتیجه رسید درباره آن صحبت کنیم.
بحثی که چند وقت است در کشور بسیار پررنگ شده، افزایش جمعیت است که جامعه هدف اصلی در سیاست های افزایش جمعیت، زنان هستند. موضع فراکسیون زنان مجلس درباره سیاست های افزایش جمعیت چیست؟
در  این زمینه، دو بحث جدی وجود دارد؛ مورد اول، سیاست های کلی یک کشور است. جامعه ما دارد رو به پیری می رود و این مسئله واقعیتی است که باید آن را بپذیریم. در مقابل، سیاست گذاری هایی از طرف نظام برای تغییر این شرایء در پیش گرفته می شود که کارکردهای خاص خود را دارد. منطقی است که جامعه ما نیاز به نیروی جوان برای بقای خود دارد اما بحث دیگر، حوزه خصوصی افراد است که تصمیم می گیرند بچه دار شوند یا نه؟ من به عنوان مجری قانون و عضوی از نظام کشور، آیا می توانم به مردم بگویم که حتما تصمیم بگیرند بچه دار شوند یا خیر؟ من می توانم به عنوان یک سیاست، این امر را ابلاغ کنم و ضرورت نیاز جامعه به نیروی جوان را متذکر شوم ولی در آخر، تصمیم گیرنده مردم جامعه خواهند بود.
رتبه ایران در آخرین گزارش های مربوط به عدالت جنسیتی و شاخص رقابت  پذیری جهانی درباره دسترسی زنان به بازار کار و شرایط اقتصادی عادلانه در وضعیت بدی قرار دارد. در چنین شرایطی، مجلس دهم لایحه کاهش ساعت کاری زنان با شرایط خاص را تصویب می کند. این مورد، نشان می دهد که مجلس در تصویب قوانین، آن چنان که باید به گزارش های جهانی توجه نمی کند. عملکرد مجلس را تا چه حد قابل دفاع  می دانید؟
قانون کاهش ساعات کاری زنان مربوط به مجلس نهم بود که از طرف شورای نگهبان در اختیار مجلس دهم قرار گرفت. در دوره دهم، بحث بر سر این است که واقعا زنانی که شرایط خاص دارند، ساعت کاریشان کاهش پیدا کند و به نظر نمی رسد این مورد، شکاف عدالت جنسیتی را بالا ببرد. در روند تصویب این قانون، مجلس دهم یکسری مشوق ها برای کارفرمایان قرار داد. شرایط کار را به گونه ای تعریف کردیم که کارفرما نخواهد نیروی خود را اخراج کند و آن قدر جذابیت داشته باشد که افراد را به کار گیرد. وقتی ما این کار را تصویب کردیم، حواسمان بوده که از آن طرف، به دست کارفرما بهانه ندهیم؛ به همین خاطر، مشوق هایی برای کارفرما تعیین کردیم که در ازای آن تخفیف می گیرند و خود دولت، هزینه ها را پرداخت می کند اما خود من به شخصه از مخالفان این طرح بودم چون حتی با وجود مشوق هم تعداد خاصی از کارفرمایان هستند که ممکن است بگویند این زن برای من دردسر دارد پس استخدام نکنم. برای بخش خصوصی و دولتی، مشوق گذاشتیم که در ازای کاری که انجام می دهند، تخفیف می گیرند.
اکنون سیاست های بسیاری در این راستا اجرا می شود و بسیاری معتقد هستند که حتی در صورت افزایش جمعیت، جامعه ما زیرساخت های مناسب برای آن را ندارد.
دقیقا؛ بحث بسیار مهم این است که ما با این سیاست ها چه جمعیتی از کشور را افزایش می دهیم؟ افرادی که وسایل پیشگیری در اختیارشان هست و می توانند پیشگیری کنند، از نظر طبقاتی، مردم مرفه، طبقه متوسط و تحصیلکرده جامعه هستند. اگر این افراد نخواهند بچه دار شوند، ما جامعه ای را پرورش خواهیم داد که توان اینکه خودشان را در آینده نگهداری کنند، ندارند. آیا سیاست گذارانی که هدف افزایش جمعیت دارند، می توانند برای این افراد شغل فراهم کنند؟ می توانیم مسکن و بهداشت آنها را فراهم کنیم؟ افزایش جمعیت، بدون شک امر مهمی است ولی مهم تر این است که این جمعیت در آینده برای ما تبدیل به معضل نشود. این خیلی مهم است؛ پس در راستای سیاست های افزایش جمعیت، سیاست های ایجاد اشتغال، مسکن و بهداشت برای مردم باید پیگیری شود.
از جمله مشکلاتی که درباره زنان آسیب دیده در جامعه وجود دارد، زنان زندانی هستند که خبرهای بعضا ناخوشایندی از آنها به صورت جسته گریخته منتشر می شود؛ برای مثال، گفته می شود در زندان قرچک ورامین، زنان شرایط مناسبی ندارند. برای بررسی زندانیان زن برنامه ای دارید؟ آیا آماری درباره تعداد زندان های آنها هست؟
آماری در این باره نداریم ولی پیگیر بحث زندان زنان هستیم. در دو ماه اخیر، از طرف فراکسیون زنان، پیگیر ملاقات با زندانیان زن بوده ایم که مشکلاتشان را از زبان خودشان بشنویم و اگر کاری از دست ما برمی آید، به آنها کمک کنیم. این زن ها معمولا خانواده های بی ثباتی دارند و در اغلب موارد به همین دلیل، به این وضعیت دچار شده اند. فراکسیون زنان با جدیت این مسئله را پیگیری می کند. آقای دکتر لاریجانی هم بسیار دغدغه زنان زندانی را دارند و به دنبال بازدید آنها هستیم تا با مشکلاتشان به صورت ملموس آشنا شویم. در ابتدا، کار کارشناسی می کنیم و بعد وارد حوزه قانون گذاری می شویم.
چندی پیش، از طرف نمایندگان مجلس که اکثریت آن را زنان مجلس تشکیل می دادند، برای بررسی دوباره پرونده نرگس محمدی تعدادی امضا جمع آوری شد که بسیار اقدام مثبتی بود اما در حالت کلی از طرف نمایندگان مجلس باید برای اصلاح قوانین اقداماتی صورت گیرد. آیا تاکنون در این باره تصمیمی گرفته اید؟
قوه قضائیه معتقد است که بر اساس قانون عمل می کند ولی ما خواستیم که اتفاقا بر اساس آن، دلایل قانونی کار به ما ارجاع داده شود. ما نمی توانیم در کار قوه قضائیه دخالت کرده و فقط می توانیم نظارت کنیم؛ بنابراین نظارت، همان نامه ای بود که نوشته شد تا توضیح دهند چه کارهایی انجام شده و روند قانونی به چه شکل است؟پیگیر قضیه هستیم و ادامه خواهیم داد و هرجا احساس کنیم که وجودمان به عنوان نمایندگان مردم با توجه به وظیفه نظارتی، لازم است که دخالتی صورت گیرد، ورود می کنیم. نقش نظارتی باعث می شود قانون اجرا شود و قرار نیست قانون جدیدی هم تصویب شود زیرا از دید من در کشور به قدر کافی قانون داریم و باید همان قانون ها به درستی اجرا شود.
در ادامه، برای نرگس محمدی اقدام جدیدی انجام خواهید داد؟
برای بار دوم درصدد تهیه یک نامه هستیم که امضاهای بیشتری داشته باشد.
نقدهایی درباره فراکسیون زنان مجلس دهم وجود دارد و آن طور که باید، فعالیت چشمگیری ندارند یا اگر فعالیتی وجود دارد، نمود بیرونی پیدا نمی کند. چرا فعالیت زنان مجلس دهم کمرنگ است؟
این صحبت را قبول ندارم. ما در سه ماهه اول کاری خود، توانستیم کاهش ساعت کاری زنان و طرح تابعیت را به انجام برسانیم و به عنوان ناظر خیلی خوب توانستیم در مجلس رأی بیاوریم. بالاترین رأی ها برای زنان بود. زنان این دوره بسیار فعال هستند و شاید بتوان گفت دو برابر شدن ظرفیت آنها، انتظارات را بسیار بالا برده است؛ علاوه براین، همیشه نصف امضاها مربوط به زنان است و مردها معمولا مشارکت کمتری دارند. با اینکه زنان مجلس، از نظر رویکردهای سیاسی با هم متفاوت هستیم ولی همدل و همراه عمل می کنیم. ملاقات های بسیاری هم در زمینه های مختلف و در رابطه با مسائل زنان و همچنین بازدید از مناطق مختلف داشته ایم. با اینکه کار نمایشی انجام بدهم، مخالف هستم و مخالف این هم بودیم که نامه نرگس محمدی افشا شود چون قصد داشتیم برای او کار کرده باشیم، نه اینکه خودمان را معروف کنیم.

یک نگاه دیگر که همیشه در حوزه زنان وجود داشته، نگاه مرکزگرایی و عدم شناخت درست مشکلات زنان در سایر نقاط بوده است؛ درحالی که در برخی از شهرها، برخی از زنان حق ادامه تحصیل ندارند یا موارد دیگر. آیا این نگاه مرکزگرایی در میان زنان مجلس دهم برای حل مشکلات زنان وجود دارد؟
اکثر ما از شهرهای دیگر به مجلس ورود پیدا کرده ایم و دردآشنا بوده و از نزدیک با مشکلات زنان در سایر نقاط آشنا هستیم. مشکلات زنان از شهری به شهر دیگر و حتی در تهران، در شمال و جنوب شهر متفاوت است. برنامه ریزی کردیم که به حوزه های دیگر شهرها سر بزنیم و بازدید کرده و با مشکلات مردم در مناطق مختلف آشنا شویم. امیدواریم بتوانیم کاری انجام دهیم چون صرف دانستن درد، آن را دوا نخواهد کرد. برای ریشه کن شدن مسائل غلط در کشور، باید از راه فرهنگ وارد شد. دختران این مناطق، مشکلات خیلی بزرگ تری دارند که این مسائل در حاشیه است. باید روی فرهنگ آگاهی دهنده کار کنیم. این دغدغه وجود دارد ولی دغدغه اصلی نیست و از نبود شناخت و آگاهی مردم بوده، برداشتن رسوم غلط بسیار سخت است و تغییر اساسی باید در فرهنگ صورت گیرد.
حتی برخی از مسائل زنان در جامه تابو شده است و نمی توان درباره آن صحبت کرد.
بله، نمونه آن سلامت جنسی زنان است. متأسفانه روابط خارج از چارچوب، باعث  شده است که مردان جامعه ما بیماری های بسیاری داشته باشند که وقتی با دختری ازدواج می کنند، ریسک سرطان دهانه رحم را در زن بالا می برد و خانواده ها از این موضوع بی خبر هستند. اگر در 15 سالگی، واکسن سرطان دهانه رحم تزریق شود، فرد این بیماری را نمی گیرد و ریسک ابتلا به آن پایین می آید ولی آگاهی بخشی در این زمینه وجود ندارد. به دنبال آن هستیم که واکسن سرطان دهانه رحم را به صورت رایگان در اختیار زنان قرار دهیم. رایزنی هایی در این باره انجام داده ایم. اگر امکان آن وجود نداشته باشد، حداقل کاری که می توان کرد، آگاهی بخشی در این زمینه است. آموزش سلامت جنسی تابو است زیرا بین ما حرمت هایی رایج بوده که سخت است. عیب ما این است که مسائل فرهنگی و اجتماعی را سیاسی می بینیم.
تعدادی از ان جی او های زنان درباره بحث زنان آسیب دیده و به طور خاص، بحث عقیم سازی زنانی که دارای سوءمصرف مواد بودند و فرزندی در بهزیستی داشتند که دیگر نمی خواستند بار دیگر فرزند دار شوند، نظر چند نفر از مراجع معظم تقلید را پرسیدند. از سمت شما اقدامی در این زمینه صورت گرفته است؟ نظر شخصی شما درباره موضوع چیست؟
اگر مراجع ما با این امر مخالفت نداشته باشند، مشکلی ندارد. درعین حال، ما دیدیم که خیلی ها بعد از یک بار بچه دارشدن، این کار را می کنند. به نظر می رسد این امر بیش از آنکه دخالت لازم داشته باشد، یک امر شخصی است اما مسئولان در راستای قراردادن امکانات لازم درگیر می شوند. من به شخصه حس می کنم ما انسان هستیم و در لحظه ممکن است تصمیم بگیریم که بهتر است فردی مثل من فرزندی به دنیا نیاورد که سربار جامعه باشد ولی با وجود احساسات مادرانه و زن بودن، بعدها ممکن است خود فرد را دچار چالش و آسیب کند و آثار روانی منفی بر فرد به جای بگذارد.
فعالیت های سازمان بهزیستی درحال حاضر به طرف خصوصی سازی می رود که در حوزه های مختلف شاهد اثرات بسیار منفی آن خواهیم بود ؛ برای نمونه، بچه های ترخیصی هستند که در آستانه 18 سالگی باید بهزیستی را ترک کنند و حتی مبلغی که برای کمک به آنها در نظر گرفته شده، به آنها پرداخت نمی شود. آیا مجلس برای نظارت به این بخش و بهزیستی به طور مشخص برنامه ای دارد؟
اتفاقا ما جلسه ای با وزارت کار داشتیم که این مسئله را مطرح کردیم و قرار شد کارگروه هایی تشکیل دهیم که خوابگاه هایی برای این افراد بسازند و همچنین برای آنها اشتغال تأمین کنند ولی در جریان نیستم که نتیجه به کجا رسید. جوانانی که در بهزیستی زندگی کرده اند و پس از 18 سال وارد جامعه می شوند تا آن زمان برخورد نزدیکی با مردم و جامعه نداشته اند. این موضوع بسیار آسیب زا و نگران کننده است.