مخالفت 18 ناشر با چاپ کتاب برنده «بوکر»
«پل بیتی» پس از کسب من بوکر، از 18بار جواب رد شنیدن برای چاپ کتابش می گوید.
«پل بیتی» اولین نویسنده آمریکایی است که با رمان «Sellout» موفق شد جایزه «مَن بوکر» را به خود اختصاص دهد. او در جدیدترین مصاحبه اش پس از کسب این جایزه، از 18بار جواب رد شنیدن برای چاپ کتابش می گوید.
به گزارش ایسنا، «گاردین» نوشت: بامداد چهارشنبه (پنجم آبان ماه) نام «پل بیتی» نویسنده سیاه پوست آمریکایی به عنوان برنده جایزه ادبی «من بوکر» 2016 اعلام شد و اتفاقی بی سابقه را در تاریخ این جایزه رقم زد. «بیتی» اولین نویسنده آمریکایی لقب گرفت که پس از تغییر قوانین جایزه «بوکر»، موفق به کسب آن شد.
جایزه 50 هزار پوندی «من بوکر» اولین بار در سال 1969 برگزار شد و بهترین اثر ادبیات داستانی که به زبان انگلیسی نوشته شده را برمی گزیند. این جایزه بیش از 40 سال تنها به نویسندگان کشورهای مشترک المنافع، انگلیسی ها و ایرلندی ها تعلق می گرفت، اما از سال 2013 با وضع قوانین متفاوت، تمام آثار نوشته شده به زبان انگلیسی و چاپ شده در انگلستان، حق شرکت در آن را پیدا کرده اند.
بخشی که برای «بیتی» مشکل ساز شد، دقیقا بخش آخر این قانون است، چاپ شدن کتاب توسط یک ناشر انگلیسی. «بیتی» در اولین اظهارنظر خود پس از کسب «من بوکر» 2016، اعلام کرده فروش چهارمین رمانش به ناشران، کار خیلی سختی بوده و 18 ناشر دست رد به سینه او زدند تا این که یک انتشارات مستقل کوچک با او وارد معامله شده است.
«وان ورلد» نام این انتشارات کوچک انگلیسی است که در سال 1986 توسط یک زن و شوهر راه اندازی شد. «وان ورلد» همان ناشری است که رمان «تاریخچه هفت قتل» نوشته «مارلون جیمز» و برنده سال گذشته «من بوکر» را به چاپ رساند.
«بیتی» 54 ساله که روز گذشته خبر برنده شدنش را شنیده، با صدایی حاکی از بی خوابی شب گذشته، درباره تجربه شکست های مکررش می گوید: عجیب بود. چرا؟ قضیه چه بود؟ حس بدی پبدا می کنم اگر بخواهم حدس بزنم چرا نمی توانستم کتابم را منتشر کنم. دردم می گرفت. انگار بگویی: واقعا؟ هنوز هم؟ فکر می کنم آن ها تصور می کردند کتاب نمی فروشد.
او ادامه می دهد: من واقا ناراحت می شوم بعضی ناشران از کتاب هایی می گویند که واقعا دوست داشته اند، اما نتوانسته اند چاپ شان کنند. نمی دانم این یعنی چه. گاهی تصورات رمانتیکی دارم، حتی در خیالم به رنسانس «هارلم» می روم، دورانی که مردم می گفتند: «این کتاب نمی فروشد، اما من تو را باور دارم.» فکر می کنم هنوز از این آدم ها در صنعت نشر وجود دارد. امیدوارم هنوز تعدادی از آن ها باشند.
نویسنده «Sellout» در ادامه به نقل قولی از «کولسون وایت هد» که در مصاحبه ای تلویزیونی درباره موضوع کتابش گفته بود "فقط دارم به خودم فضایی برای شکست می دهم" اشاره می کند و می گوید: لعنتی، این جمله خیلی هوشمندانه است. او به خودش فرصت تغییر داد تا با آنچه دیگری از او می خواست، روبرو نشود.
این نویسنده لس آنجلسی ساکن نیویورک که در دانشگاه کلمبیا به تدریس نویسندگی خلاق مشغول است، سعی دارد مهارتی را در دانشجویانش تقویت کند؛ مهارت گوش دادن به خودشان. او در این باره می گوید: نه گوش دادن به افکار یا حرف های خودتان، بلکه گوش دادن به گوش سپردن هایتان. مهارت فکر کردن به این که چه چیزهایی پذیرفته می شوند و چه چیزهایی نه، به آنچه از دست داده اید و این که چطور مطالب را شنیده اید. با این روش می توانید نوشته های خودتان را منتقدانه بخوانید. اما فراتر از این، این کار به من کمک می کند جهان را تفسیر کنم. من در کلاس هایم دوست ندارم بچه ها در مورد کتاب های دیگر حرف بزنند. مقایسه کردن آن ها با «گابریل گارسیا مارکز» هیچ کمکی به هیچ کس نمی کند... من به آن ها می گویم، سعی کنید بی همتا باشید.
«پل بیتی» در ادامه از علاقه مادرش به فرهنگ آسیایی و تاثیری که ادبیات ژاپنی و روسی روی او گذاشته، می گوید: از من پرسیدند «برای یک نویسنده آفریقایی آمریکایی عجیب است که تحت تاثیر ادبیات ژاپنی باشد، اما فکر می کنم در مورد شما این قضیه برژس باشد». من ناراحت نشدم اما گفتم: مرد، تو چطور فکر می کنی آدم ها می توانند از لحاظ فرهنگی برژس هم باشند؟ این اصلا یعنی چه؟
برنده «من بوکر» همچنین از علاقه اش به «کورت ونه گات» و «کنجی میزوگوچی» گفت و افزود: تاثیر به معنای این نیست که بخواهی شبیه دیگری باشی، بلکه به معنی این است که یک نفر چیزی را در درون تو شارژ کند. من از آدم هایی که اصلا اهمیت نمی دهند مدال به که رسیده، خوشم می آید. مادرم همیشه به خاطر علاقه به فیلم هایی که در آن ها هیچ اتفاقی رخ نمی دهد، مسخره ام می کرد؛ فیلم هایی درباره شمشیرزنان که در آن هیچ مبارزه ای درنمی گرفت. وقتی هیچ اتفاقی رخ نمی دهد، در واقع یک چیزی دارد اتفاق می افتد. من سکوت نابجا را دوست دارم.
منبع: ایسنا
