تبیان، دستیار زندگی
پیشوایی در جامعه ای که تمام توجهش در پی مادیات نبوده و معنویات در آن جریان داشته باشد، بدون در نظر گرفتن بعد الهی امکان پذیر نیست.انسانی کامل و وارسته شایستگی این رهبری را دارد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

ویژگی های پیشوای الهی از منظر امام حسین (علیه السلام)

واقعه ی عاشورا ، با همه ی بزرگی مصیبت و بی هماوردی فجایعی که بر بزرگترین انسانهای تاریخ داشت، درسهای فراوانی دارد. توجه به این مسئله که در کنار شور حسینی نباید شعور حسینی فراموش شود و از قطره قطره اشکهایی که بر اباعبدالله (علیه السلام) ریخته می شود باید درس گرفت و در زندگی به کار بست، خود از درسهای عاشوراست. در میان معاصرین یکی از بزرگترین اندیشمندانی که توجه ویژه ای به این مسئله داشته اند مرحوم علامه محمد تقی جعفری(ره) بودند که مجموع سخنرانی ها و مطالب ایشان در این خصوص در کتاب "حسین، شهید فرهنگ پیشرو انسانیت" منتشر شده است. به لطف خدا بعضی از مطالب ایشان در ایام محرم باز نشر خواهد شد که قسمت شانزدهم آن را در ادامه می خوانید...

فرآوری: محدثه السادات حسینی- بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
ا

پیشوایی در جامعه ای که تمام توجهش در پی مادیات نبوده و معنویات در آن جریان داشته باشد، بدون در نظر گرفتن بعد الهی امکان پذیر نیست.انسانی کامل و وارسته شایستگی این رهبری را دارد.

از ابتدای خلقت انسان وظیفه رهبری جامعه مسلمین بر عهده پیامبران عظام و پس از آن ائمه اطهار (علیهم السلام) بوده است؛ اما بعد از این بزرگواران وجود انسانی با عالی ترین صفات و اصول اخلاقی و دینی در این جایگاه ضرورت دارد. قطعاً سخنان معصومین (علیهم السلام) در این خصوص، روشنگر و راهنمای انسان بوده و از به خطا رفتن او جلوگیری می کند.
امام حسین (علیه السلام) ذیل نامه خود به مردم کوفه چهار شرط و خصلت اساسی برای زمامدار جامعه اسلامی بیان نموده اند که به اختصار بیان می گردد:

حکم بر مبنای کتاب الهی:

انسان در زندگی فردی و اجتماعی خود با دو مسئله مهم روبروست که عدم وجود هر یک ادامه راه را برای انسان ناممکن می سازد.
مسئله اول پاسخ صحیح به سؤالات مهم حیات انسان یعنی [من کیستم؟ از کجا آمده ام؟ برای چه آمده ام؟ به کجا آمده ام؟ با کیستم؟ و به کجا می روم؟] است. اگر انسان نتواند برای این سؤالات پاسخ کاملی بیابد، ادامه مسیر حیات و رشد او مقدور نیست.
مسئله دوم چهار نوع ارتباطی است که در صورت عدم وجود هر یک، حیات اجتماعی انسان دچار اختلال می گردد. این ارتباطات عبارت اند از: ارتباط با خویشتن، ارتباط باخدا، ارتباط با همنوع خود و ارتباط با جهان هستی.
قرآن کریم آخرین کتاب آسمانی ما مسلمانان، برای تمام ابعاد زندگی انسان برنامه ارائه نموده است. قطعاً پاسخ به سؤالات اصلی انسان و روشن نمودن قوانین چهار ارتباط حیاتی او در زندگی، جز با تمسک به این کتاب آسمانی میسر نیست.
پیشوای الهی احکام وضع شده در جامعه را باید بر مبنای قرآن و احکام الهی قرار دهد تا بتواند به اداره جامعه اسلامی و رفع نیاز و رشد مردم بپردازد.

قیام به عدالت:

عدالت از اساسی ترین نیازهای انسان است. در طول تاریخ هرکجا که پیشرفت مفیدی برای بشر اتفاق افتاده قطعاً ردپایی از عدالت در این پیشرفت قابل رؤیت است و هم چنین بزرگ ترین موردی که می تواند انسان را به سقوط بکشاند، عدم توجه به این مسئله مهم یعنی رعایت عدالت است. در آموزه های دینی ما مکرراً به رعایت این مهم، تأکید شده و عدم توجه به آن را با نابودی همراه می دانند.
زمامداری که ضرورت رعایت عدل را در جامعه درک نکند و حکومت او بر این پایه استوار نباشد، قطعاً پیشوای الهی نبوده و راه به جایی نخواهد برد.
مؤمن به دین حق:
دین حق همان دین کلی الهی است که خداوند توسط پیامبران اولوالعزم خود یعنی حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسی، حضرت عیسی و حضرت محمد (صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین) برای بشر نازل نمود و سعادت دنیا و آخرت او را در گروی پایبندی به آن دانست. پیشوا بودن در جامعه الهی توسط فردی که از دین الهی و قوانین آن آگاه نباشد و اصول و ارزش های الهی را درک نکند، امری محال بوده و قطعاً چنین جامعه ای را نمی توان الهی دانست.

پیشوایی در جامعه ای که تمام توجهش در پی مادیات نبوده و معنویات در آن جریان داشته باشد، بدون در نظر گرفتن بعد الهی امکان پذیر نیست.انسانی کامل و وارسته شایستگی این رهبری را دارد.

وابستگی نفس به خداوند:

حاکم جامعه اسلامی باید بداند که حیات او نشأت گرفته از حکمت الهی است و او در حیات و مرگ خود و آنچه در زندگی او رخ می دهد وابسته به خداست.
با اندک توجهی در تاریخ و شیوه حکومتی زمامداران می توان به این مسئله پی برد که عدم توجه به هر یک از این موارد جامعه را ویران ساخته و عاقبت خوشی برای انسان رقم نزده است. قطعاً افرادی چون معاویه و یزید از این شروط اساسی بهره مند نبوده و موجب ضررهای جبران ناپذیری برای اسلام و مسلمین گردیده اند. چه کسانی همچون علی و اولاد او سزاوار چنین جایگاهی در جامعه و هدایت مردم بودند؟ زمامدار جامعه اگر در مسیر صحیح حرکت نکند بسیاری از افراد را به قهقرا کشانده و موجب نابودی ارزش ها و اصول انسانی می گردد. یزید بن معاویه نمونه ای از این نوع حکومت و حسین ابن علی (علیه السلام) نمونه ای از تلاش جدی انسان های الهی برای زنده کردن این اصول و حفظ دین حق است.
صلی الله علیک یا اباعبدالله


منبع:
امام حسین شهید فرهنگ پیشرو انسانیت، علامه محمد تقی جعفری

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.