تفسیر فاتحة الکتاب در تبیان
«تفسیر فاتحة الکتاب»، ترجمه فارسى کتابى با همین عنوان، اثر علامه عبدالحسین امینى نجفى است که به قلم قدرت الله حسینى شاهمرادى، به فارسى روان ترجمه شده است.
هومن بهلولی- روابط عمومی
مقدمه اى از مترجم، بر ابتداى کتاب افزوده گردیده که در آن، نکاتى پیرامون کتاب و نویسنده آن، بیان شده است مترجم بر این باور است که بهترین نوشته، آن است که با زبان معمول و مصطلح روز مردم، حرف بزند تا هماهنگى و تبادل افکار، به آسانى انجام گیرد و لذا در این ترجمه، سعى کرده که از عبارات و کلمات غیر مستعمل، پرهیز شود، به ویژه اصطلاحات نامأنوس و لغات بیگانه.
در خلال این تفسیر، مطالب و نکات قابل بحث، تا حدودى فراوان است، اما مترجم، فقط به شرح و بیان چند مورد مهم پرداخته است. مخصوصا تصمیم گرفته است که اجمالا، مباحثى پیرامون سه موضوع مهم این تفسیر، به آخر کتاب بیفزاید؛ مباحثى که بین دانشمندان، متکلمین و حکما، از صدر اسلام تاکنون، مورد اختلاف بوده است. این سه موضوع، عبارتند از: تفسیر امام عسکرى( علیه السلام)، کتاب فقه الرضا( علیه السلام) و مشیت ازلى و حادث. فهرست هاى عمومى کتاب، که عبارتند از فهرست: موضوعى؛ آیات؛ اعلام مذکور در متن، به همراه فهرست منابع مورد استفاده نویسنده، در انتهاى آن آمده است.
پاورقى ها توسط مترجم نوشته شده و در آنها علاوه بر ذکر منابع و توضیح برخى از کلمات، نص آیات و روایاتى که در متن، ترجمه آن ها آمده ذکر شده است.
حضرت علامه امینى، یکى از مجاهدان نستوه و عالمان عامل و مفاخر شیعه است که در کارنامه درخشان خود جهاد علمى مستمرى دارد. وى در تمام عمر بابرکت خویش از تلاش و کوشش بازنایستاد؛ چهل سال از عمر شریف خود را صرف کرد و ده هزار کتاب را دید تا توانست موسوعه عظیم« الغدیر» را به رشته تحریر درآورد و انصافا خدمت شایانى به ساحت مقدس اهل بیت( علیهم السلام) و مکتب تشیع بنماید.
در بدو امر به نظر مى رسد این کتاب فقط واقعه« غدیر خم» را بررسى کرده است، اما در واقع این موسوعه بابرکت، واقعه « غدیر خم» را به عنوان نقطه آغازین امامت و ولایت مطرح نموده و سپس به دفع شبهات این واقعه پرداخته است و در نهایت، همه مباحث کلیدى تاریخ صدر اسلام را که در مسئله امامت و ولایت نقش داشته است، مورد بررسى قرار داده است؛ حتى صلح امام حسن و قیام امام حسین(علیه السلام) نیز در این کتاب بررسى شده است، تا چه رسد به حوادث زمان خلفاى سه گانه و زمان خود امیرالمومنین(علیه السلام).
