اظهار گستاخانه مفتی کریه المنظر عربستان!

«عبدالعزیز بن عبدالله آل الشیخ» مفتی وهابی عربستان در گفت وگو با روزنامه مکه، رهبر ایران را به دشمنی با اسلام متهم کرد و مدعی شد منشأ سخنان او اختلاف با اهل تسنن است.

فرآوری: حجت الاسلام تیموری - بخش احکام اسلامی تبیان

آل الشیخ که نسبش به «محمد بن عبدالوهاب» موسس فرقه وهابیت می رسد مدعی شد که انتقادات رهبر ایران از برگزاری مراسم حج به وسیله عربستان موضوع غیر قابل انتظاری نبوده و افزود: باید بدانیم که اینها مسلمان نیستند؛ اینها فرزندان مجوس [معرب مغ] هستند و دشمنی آنها با مسلمانان به ویژه اهل سنت دیرینه است.

وی همچنین مدعی شده که اطمینان دارد افرادی که سعی می کنند در خصوص آنچه خدمت رسانی سعودی ها برای حج و حاجیان توصیف کرده انتقاداتی را مطرح کنند به اهداف خود نمی رسند.

آیت الله خامنه ای در پیام امسال خود تأکید کرده بودند جهان اسلام، اعم از دولتها و ملّتهای مسلمان باید حاکمان سعودی را بشناسند و واقعیت هتّاک و بی ایمان و وابسته و مادّی آنان را بدرستی درک کنند؛ باید به خاطر جنایاتی که در گستره ی جهان اسلام به بار آورده اند، گریبان آنها را رها نکنند؛ باید به خاطر رفتار ظالمانه ی آنان با ضیوف الرّحمان، فکری اساسی برای مدیریّت رمحین شریفین و مسئله ی حج بکنند. کوتاهی در این وظیفه، آینده ی امّت اسلامی را با مشکلات بزرگتری مواجه خواهد ساخت.

توضیح اجمالی در مورد تفاوت مجوس (مغ) با زرتشتی

به عقیده علی اصغر حکمت "آیین مغان که رواج فراوانی در دولت مادها داشت، گرچه با ظهور زردشت از رونق افتاد، اما برخی عقاید و سنن آنان به زردشتیان منتقل گشت، از قبیل احترام به عناصر اربعه آب، خاک، باد و به ویژه عنصر آتش. تجلیل مغان از آتش بیش از زردشتیان بوده است. بر همین اساس است که حافظ شیرازی از آتش درون، به یاد دیر مغان می افتد نه آتشکده زردشت:

از آن به دیر مغانم عزیز می دارند              که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

اعتقاد به ثنویت و قدرت و تأثیرگذاری اهریمن، در آیین مغان بسیار شدیدتر از عقایدی است که در دین زردشت به چشم می خورد. آفتاب پرستی و جادوگری نیز از ویژگی های آنها بوده است؛ تا جایی که مغان را به جادوگری می شناختند."

از نظر اعراب، مجوس به چه کسانی گفته می شد؟

آیا بعد از فتح ایران که حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) ایرانیان را مجوس می خواند باز هم باید در این رابطه کنکاش کرد؟

درباره تعریف مجوس و نظر اعراب بد نیست که به تفسیر نمونه مراجعه نماییم:

"واژه" مجوس" فقط یک بار در قرآن مجید در همین آیات مطرح شده و با توجه به اینکه در برابر مشرکان و در صف ادیان آسمانی قرار گرفته اند چنین بر می آید که آنها دارای دین و کتاب و پیامبری بوده اند.

تردیدی نیست که امروز مجوس به پیروان زردشت گفته می شود، و یا لااقل پیروان زردشت بخش مهمی از آنان را تشکیل می دهند، ولی تاریخ خود زردشت نیز به هیچوجه روشن نمی باشد، تا آنجا که بعضی ظهور او را در قرن یازدهم قبل از میلاد دانسته اند و بعضی در قرن ششم یا هفتم!

این تفاوت و اختلاف عجیب یعنی پنج قرن! نشان می دهد که تا چه اندازه تاریخ زردشت تاریک و مبهم است.

معروف این است او کتابی به نام" اوستا" داشته که در سلطه اسکندر بر ایران از بین رفته است، و بعدا در زمان بعضی از پادشاهان ساسانی بازنویسی شده است. از عقائد آنها مطالب زیادی در دست نداریم، ولی چیزی که امروز بیش از همه شهرت دارد مساله اعتقاد به دو مبدأ خیر و شر یا نور و ظلمت است، به این ترتیب که خدای نیکیها و نور را" اهورامزدا" و خدای شر و ظلمت را" اهریمن" می دانند، و به عناصر چهارگانه مخصوصا" آتش" احترام بسیار می گذارند.

بعضی واژه مجوس را از ماده" مغ" که به پیشوایان و روحانیون این مذهب می گفتند مشتق می دانند، و" مؤبد" که اکنون به روحانیون آنها گفته می شود در اصل از ریشه" مغود" بوده است .

در روایات اسلامی آنها از پیروان یکی از انبیای بر حق شمرده شده اند (که بعدا از اصل توحید منحرف گشته و به افکار و عقائد شرک آلود روی آورده اند).

در بعضی از روایات می خوانیم مشرکان مکه از پیامبر (صلی الله علیه و آله) تقاضا کردند از آنها جزیه بگیرد، و اجازه بت پرستی به آنها بدهد! پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: من جز از اهل کتاب جزیه نمی گیرم، آنها در پاسخ نوشتند تو چگونه چنین می گویی در حالی که از مجوس منطقه " هجر" جزیه گرفته ای؟! پیامبر اکرم فرمود:

ان المجوس کان لهم نبی فقتلوه و کتاب احرقوه؛

" مجوس پیامبری داشتند و کتاب آسمانی، پیامبرشان را به قتل رساندند، و کتاب او را آتش زدند"!.

در حدیث دیگری از" اصبغ بن نباته" می خوانیم که امام علی علیه السلام بر فراز منبر فرمود:

سلونی قبل ان تفقدونی ؛" از من سؤال کنید پیش از آنکه مرا نیابید".

" اشعث بن قیس" (منافق معروف) برخاست و گفت: ای امیر مؤمنان چگونه از مجوس جزیه گرفته می شود در حالی که کتاب آسمانی بر آنها نازل نشده و پیامبری نداشته اند؟ حضرت فرمود: آری ای اشعث

قد انزل اللَّه الیهم کتابا و بعث الیهم نبیا؛ خداوند کتابی بر آنها نازل کرده و پیامبری مبعوث نموده است.

و در حدیثی از امام سجاد علی بن الحسین علیه السلام می خوانیم که پیامبر فرمود:

سنوا بهم سنة اهل الکتاب، یعنی المجوس؛ " با آنها طبق سنت اهل کتاب رفتار کنید، منظور پیامبر اسلام مجوس بود".

ضمنا باید توجه داشت که واژه" مجوس" جمع است و مفرد آن " مجوسی" است.

در حقیقت می توان گفت که عنوان مجوس بر ایرانیان از سوی پیامبر (صلی الله علیه و آله) عنوانی توهین آمیز نبوده است و اشاره به یک دین توحیدی داشته است. ضمن اینکه نباید بین ایرانیان (فارس زبانان) و زرتشتیان لازمه ای برقرار کرد چرا که ایران، در دوران پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) امپراطوری بسیار بزرگی بوده است و از طوایف مختلف با فرهنگ ها و زبان های گوناگون تشکیل شده بوده، بنابراین نمی توان مجوس را به ایرانیان معروف در اذهان که عمدتا فارس زبان هم بودند اطلاق نمود چه بسا در ایران آن زمان مجوسیان عرب نیز وجود داشته است. علاوه بر این باید توجه داشت که مجوس در آیات و روایات به معنای آتش پرستی نیست. و ایرانیان این عصر عمدتا مسلمان و شیعه می باشند. و هیچ کس حق ندارد مسلمانی را از انجام فرائضش بازدارد.

پی نوشت ها:
1] اعلام قرآن صفحه 550.
[2] تفسیر المیزان جلد 14 صفحه 392.
[3] وسائل الشیعه جلد 11- ابواب جهاد العدو باب 49 صفحه 96.
[4] وسائل الشیعه جلد 11- ابواب جهاد العدو باب 49 صفحه 96.
[5] وسائل الشیعه جلد 11- ابواب جهاد العدو باب 49 صفحه 96.

منابع:
خبر گذاری فارس
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
ویکی پدیا