غزل پست مدرنیسم دستاورد برتر دوره دوم پژوهشسرا دکتر اذکایی همدان

یازدهمین دوره از پروژه های دانش آموزی تبیان نیز با یاری خداوند و حضور پر شور شما دوستان و علاقمندان به پایان رسید.
در این دوره از جشنواره تعداد 105 گروه به عنوان گروه های برتر در بخش های سمینارهای علمی، مسابقات و غرفه های نمایشگاهی به عنوان گروه های برتر برگزیده و معرفی شدند.
 بر آن شدیم تا با معرفی پروژه های گروه های برتر علاوه بر قدردانی از این دوستان نوآور، زمینه ای را برای ایده پروری سایر پژوهشگران علاقمند فراهم آوریم.
  
مقطع: دوره دوم متوسطه
موضوع: غزل پست مدرنیسم
نام مدرسه: پژوهش سرای دکتر اذکایی همدان
نام استاد: خانم زهرا امانی الست
دانش آموزان: پریا حاجیلویی، نسیم غلامی

چکیده:
یکی از این جریان های نوآیین، شـعر پسـت مدرن فارسـی است که به ویژه از آغاز دهۀ هفتاد مطرح شده است. این نوع شـــعر که با نگاهی به تحولات غربی در ایران پدیدار شـــده، اگرچه در ادامه نوآوری های شـــعر دهه های قبل می باشـد، ویژگی هایی دارد که آن را از شـعر دوره های پیش متمایز و مشخّص می کند. در واقع شـعر پسـت مدرن هم از نظر فرم و زبان، هم از نظر محتوا و هم از نظر تصویر و سبک ادبی در تقابل کامل با سـنّت کلاسـیک شـعر فارسی است. به همین دلیل مورد انتقاد بسیاری از محققان واقع شده است.

در این مقاله سـعی شـده است با بررسی سبکی در سه سطح زبانی، محتوایی و ادبی، ضعف ها و قوت های این نوع شعر مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد  نتیجه بیانگر این است که عدم توجه به معنا و معنـاگریزی در حوزه محتوا، توجـه افراطی بـه زبـان و ناهنجاری ها و اختلالات زبانی در حوزة زبان و عدم استفاده از تصویر در حوزة ادبی از ویژگی های این اشعار است. به همین دلیل این جریان، با ذوق و سلیقه ایرانیانی که به بروز عناصر فوق در شعر اعتقادی راسخ دارند، تناسب و همخوانی ندارد.

نتیجه:
ساختار شکنی و انحراف از فرم معمول و منطقی غزل یا هر قالب دیگری باید مطابق با زمینه و ظرفیت جامعه ادبی و مردم باشد و باید بپذیریم که ما هنوز نتوانسته ایم خود را از اصول سنتی آن گونه استقلال دهیم که منافع سنت مورد خطر قرار نگیرد و جامعه سنت گرا یا تربیت یافته بافت سنتی علیه ما به اعتراض واداشته نشود. اکنون در فضایی که هنوز جنبش مدرن حساب خود را با جنبش سنتی جدا نکرده و مستقل و تثبیت نشده است، ما چگونه می توانیم بگوییم که جنبش مدرن نمی تواند نیازهای شعری ما را برآورده کند و نیاز به جنبشی قوی تر مثلاً "پست مدرنیسم " داریم؟ 

یک بحث دیگر هم این است که شاعرانی که به معرفی جنبش پست مدرنیسم و دفاع از آن می پردازند خود در غزل مدرن کارهایشان به حد اشباع یا بلوغ نرسیده است و نتوانسته اند خود را کاملا از بافت سنتی و آن گونه که هنجار شکنی مبتذل رخ نداده باشد جدا کنند. ما هم به وجود شاهرگ هایی قوی از جنبش سنت در شعر مدرن کنونی اعتقاد داریم و هم اکنون تنها می توان دور نمایی از جنبش پست مدرنیسم را تصور کرد که به قطع با صبوری خودمان و پذیرش واقعیت و درک ظرفیت های موجود جامعه ادبی و شعری، تنها عتیقه ای خواهد بود برای نسل های بعد. 

و در پایان باید گفت: این جنبش پیش از آن که بخواهد یا بتواند بر گستره ادب فارسی و غزل امروز کوچک ترین تغییر مثبت و سازنده ای از خود برجای بگذارد خود به خود موجب تخریب و ناهنجاری در ادبیات و به هم زدن هنجارهای منطقی و سازنده غزل شده است. جنبش غزل پست مدرن ایران بر پایه تئوری های بی اساس و توجیه های غلط و با به کار گرفتن واژه ها و اصطلاحات کاذب و دهن پر کن چیزی جز بی اعتباری برای خود و آشفتگی در عرصه غزل امروز به همراه نداشته است. 

برای مشاهده مجموعه فایل های ضمیمه اینجا کلیک کنید.
  
بخش پژوهش های دانش آموزی تبیان، تهیه و تنظیم: نسرین صادقی