احیاگر میراث شیعه

علّامه مجلسی با احراز منصب شیخ الاسلامی قدرت مهمی به دست آورد، و از آن فرصت، حداكثر استفاده را نمود و تا سر حدّ امكان، در رونق و رواج علم و حدیث شیعه، و حمایت از اهل علم و مردم بی  پناه و امر به معروف و نهی از منكر و محدودیت بیگانگان اسلام، و مبارزه با ظلم و زورگوئی كه پیش از وی كسی قدرت جلوگیری آن را نداشت كوشید، و به همین جهت او یگانه ملجأ ستمدیدگان و مایه امید بی  پناهان و خانه او مجمع فضلاء هر دیار اعم از عرب و عجم بود، و به بهترین وجه از طالبان علم و فضل دستگیری و دلجوئی می نمود.
تعداد آثار علامه مجلسی بسیار زیاد است که از مهم ترین آنها به: بحارُ الأنوار، مِرآة العقول فی شرح اخبار آل الرّسول، شرح كتاب «كافی»، شرح اربعین (چهل حدیث)، حواشی متفرّقه بر كتب اربعه: كافی، تهذیب، من لا یحضره الفقیه و استبصار به عربی و حیات القلوب (در زندگانی پیامبران)، حِلیة المتّقین (در آداب و سُن  َن)، عَین الحیات (در اخلاق و عقاید)، مِشكاة الأنوار، که خلاصه عین الحیاة است، حفة الزّائر (در زیارت و آداب آن)، حقّ الیقین (در اعتقادات) به فارسی می توان اشاره کرد.