زندگی به توان مثبت
خیلی وقت‌ها چند كار كوچك و ساده می‌تواند هورمون‌های خوشحالی را در ما آزاد كند. گاهی باید فقط كمی از وقتی كه برای دورهمی‌های تلگرامی می‌گذاریم كم كرده و عوضش دورهمی‌ها را در خانه‌های یكدیگر برگزار كنیم. كمی از آلرژی‌های خودمان و آدم‌های آلرژی‌زا كناره بگیریم. البته در اغلب موارد شاد نبودن ما به‌خاطر این است كه بلد نیستیم چگونه شادی كنیم، به‌دنبال پیداكردن الگوی درستی از شادی و شادبودن نیستیم و مدام در دام غرولند و روزمرگی و افسردگی گرفتاریم.
تا توانی هنر به‌دست آور
برای یادگرفتن فن و هنر، وقت بگذارید. آدم هیچ‌وقت از یادگرفتن آنها پشیمان نمی‌شود. هیچ وقت هم برای یاد گرفتن فوت وفن‌های مختلف و انواع هنرها دیر نیست. ضرب‌المثلی هم هست كه می‌گوید: «هنر دست (كسی كه هنرمند است) امان از فقر است». فرایند یادگیری را خوب جهت‌مند كنید و بعد از یادگرفتن هنر یا فن مورد علاقه‌تان تلاش كنید آن را در اطراف خودتان به‌كار ببرید. یادگیری خیلی از هنرها امروز كمتر به كلاس و صرف هزینه نیاز دارد. با كمی خلاقیت و حوصله به خرج‌دادن استاد خودتان باشید. بعد از اینكه اطرافتان را با تزئین مورد علاقه‌تان آراستید یا لباسی كه دوست دارید برای خود دوختید و... حتما می‌توانید میزان لذت و رضایتمندی خود را از زندگی بالا ببرید. بعضی از فنون و هنرها نه فقط تغییر مثبتی در زندگی شما ایجاد می‌كنند كه با یاد دادن آنها به دیگران هم می‌توانید جنبه دیگری از رضایتمندی را در خود تجربه كنید. ضمن اینكه یادگیری این فنون در بیشتر موارد شما را از بعضی خریدهای اجباری بی‌نیاز می‌كند.
برو دیگه صدام نكن!
همیشه هم لازم نیست برای كسب شادی، كاری «انجام دهیم» یك وقت‌هایی لازم است با ترك افعال، وضع خود را ارتقا دهیم. یكی از توصیه‌های مهم خدا برای داشتن زندگی پاكیزه، تزكیه است؛ به‌معنای دور نگه‌داشتن نفس از خیلی از اعمال. سرك كشیدن در زندگی دیگران و مقایسه مدام زندگی خود با دیگران، غصه گذشته را خوردن و عزای آینده نیامده را گرفتن، شما را آدم غرغرو و ناشكری می‌كند كه نمی‌توانید برای خود لحظه‌های خوبی بسازید. سعی كنید خودتان را از موضع تهمت دور كنید اما حواستان باشد كه حرف دیگران را بیش از اندازه در زندگی خود مهم ندانید.
به قضاوت افراطی و خارج از چارچوب شرعی آنها اهمیتی ندهید و اگر كار درستی می‌كنید با همان فرمان پیش بروید چرا كه توجه زیادی به حرف دیگران شما را به وسواس فكری می‌اندازد و با تلاش مدامتان برای كسب رضایت همه، از مسیرخودتان خارج می‌شوید. همانطور كه باید سراغ بعضی كارها نرفت، باید از همراهی با بعضی آدم‌ها هم اجتناب كرد. آدم‌های همیشه غرزن و ناله‌كن را از زندگی‌تان حذف كنید؛ آدم‌هایی كه نعمت شكرگزاری را بلد نیستند و همیشه موج منفی با خود دارند در سركوب حال خوب شما هم مؤثرند. دوست و همنشین بد، آدم را جهنمی می‌كند. یكی از حسرت‌های روز قیامت این است كه «یا وَیلَتی لَیتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِیلاً».با آدم‌هایی معاشرت كنید كه از رفت‌وآمد با آنها چیزی بر ایمان و اخلاق‌تان اضافه شود.
من با تو خوشم!
امام صادق(ع) فرمودند:«اگر مسلمانی، مومن دیگری را ملاقات كند امر ما را زنده كرده است. خدا رحمت كند بنده‌ای را كه امر ما را زنده كند». بعضی كارها در زندگی ما اثر وضعی دارند. نخستین اثر شادكردن دیگران برگشت اثر مثبت آن به‌خودمان است. برای دوست و فامیل خود وقت مناسبی درنظر بگیرید. لازم نیست حتما مقید به زمان‌های خاص دیدوبازدید باشید، گاهی دیدار سرزده از یك دوست، یك فامیل و خویشاوند-كه البته حواسمان باشد خیلی هم سرزده نرویم پشت درشان- باعث خوشحالی بیشتر و بیرون آمدن از كسالت می‌شود. ترجیحا در دیدارهای خود هدیه كوچكی همراه ببرید، نه اینكه لزوما پرخرج باشد، یك شاخه گل قلمه‌زده از گلدان خودتان، یك شیشه مربای فصل، كیك‌خانگی و...هم می‌تواند هدیه كوچك و خوبی باشد كه بیشتر از هدیه‌های گران‌قیمت محبت شما را انتقال می‌دهد.
از بچه‌های دوست و فامیل غافل نشوید. تجربه افراد مكررا ثابت كرده داوطلب شدن برای نگهداری چندساعته از بچه‌های كوچك فامیل تا چندروز حس خوبی برای افراد داشته است. هیجان انسان باید راهی برای تخلیه‌شدن پیدا كند و بازی و پابه‌پای بچه‌ها دویدن عامل مؤثری برای تخلیه هیجان و ثبات نشاط است. همراه شدن با دیگران نه فقط عامل اشتراك‌گذاری شادی‌ست كه باعث می‌شود از مشكلاتشان هم باخبر شوید و اگر از عهده‌تان برآمد مشكلی هرچند كوچك از آنها برطرف كنید. شك نكنید خوشحالی ناشی از رفع آن مشكل حتما به‌خود شما هم منتقل می‌شود.
آهسته و پیوسته رویم
اگر شما هم هركاری كه می‌كنید از خودتان ناراضی هستید، خواسته‌های عجیب و غریب دارید یا فكر می‌كنید جان آدمی شریف است به اینكه در چندروزه عمرش حتما كار خارق‌العاده‌ای انجام دهد، قطعا درحال فرسوده‌كردن ذهن خودتان هستید. بنشینید و با خودتان حساب و كتاب كنید كه خواسته‌تان از زندگی دقیقا چیست؟ توان خود را روی كاغذ بیاورید و فاصله بین خواسته‌ها و توانتان را اندازه بگیرید. اگر خلأ بزرگی وجود دارد باید فكری به حال یكی از آنها بكنید؛ اگر توانش را دارید، توانتان را بیشتر كنید وگرنه توقع‌تان را از خود معقول‌تر كنید و واقع‌بین باشید. زندگی پاكیزه را خواسته‌های معقول از توانی می‌سازد كه خدا اندازه‌اش را در هركسی متفاوت گذاشته. به اندازه توانتان هم تلاش كنید، نه كمتر از توان خود كه تنبل شوید چرا كه انسان تنبل، افسرده می‌شود. بعد از شناخت خودتان چشم‌اندازی از آینده ترسیم كنید و با درنظر داشتن اصل توكل و توسل، روز خود را در جهت رسیدن به آن ساماندهی كنید. هرشب قبل از خواب كارهای روز گذشته را فهرست كنید و از كارهای مثبت‌تان برای فردا انگیزه بگیرید. صبح خود را با قرآن شروع كنید و حواستان باشد كه «لاتقنطوا من رحمة‌الله».
آستین‌ها را بالا بزنید
برای اینكه شادتر زندگی كنیم باید شناختمان از خودمان را بالا ببریم و در‌عوض توقعمان از دیگران را پایین بیاوریم. به جای ناامیدی از شكست در اجرای برنامه‌های روزانه، برنامه‌های بلندمدت آهسته و پیوسته داشته و امیدوار به انجام آنها باشیم. برای تقویت باورهای دینی، توانایی‌ها و مهارت‌هایمان وقت مناسبی درنظر بگیریم و هیچ‌وقت فراموش نكنیم كه حیات‌طیبه در گرو تصمیمات و اعمال خود ما به‌علاوه لطف و عنایت خداست.
