تبیان، دستیار زندگی
مردادماه یادآور حضور دستمال سرخ ها و شهید چمران در مقاومت پاوه تا ثمر نشست آن به فرمان امام (ره) است که منجر به شهادت تعداد زیاد پاسداران شده بود، است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

پنج روز مقاومت برای پاوه

مردادماه یادآور حضور دستمال سرخ ها و شهید چمران در مقاومت پاوه تا به ثمر نشستن آن به فرمان امام (ره) است که منجر به شهادت تعداد زیاد پاسداران شد.

فرآوری: صادق جعفری- بخش فرهنگ پایداری تبیان
شهید چمران

«محسن معاذی» از پیش مرگان مسلمان کرُد پاوه و برادر شهید «عبدالکریم معاذی» از آن پنج روز می گوید:
در تاریخ 23 مرداد نیروهای حزب دموکرات کردستان به پاوه حمله کردند و این شهر را به محاصره درآوردند و با آتش خمپاره راه های منتهی به شهر را مسدود و حلقه محاصره را تنگ تر کردند.
«اصغر وصالی» به همراه گروه «دستمال سرخ ها» 24 مرداد 1358 وارد پاوه شدند؛ تعداد گروه آن ها حدود 35 نفر بود؛ که در درگیرهای با ضدانقلاب 25 نفرشان شهید و تعدادی نیز مجروح شدند.
علیرغم مقاومت نیروهای «دستمال سرخ»، نیروهای ضدانقلاب کرد پیشروی کرده و چند نقطه شهر را به تصرف خود درآوردند که در صورت ادامه پیشروی و تسلط ضدانقلاب به شهر پاوه، راه نفوذ آنان به کردستان نیز باز می شد به همین دلیل با درخواست شهید وصالی از مرکز جهت اعزام نیروی کمکی، در تاریخ 25 مرداد شهید دکتر مصطفی چمران -که در آن زمان معاون نخست وزیر دولت موقت بود- همره با شهید تیمسار فلاحی فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، ابو شریف فرمانده عملیات سپاه با بالگرد وارد پاوه شدند و پس از چند ساعت شهید فلاحی و ابو شریف به کرمانشاه بازگشتند و ازآنجاکه جنگ به صورت مردمی بود نیروهای دکتر چمران در ترکیب مردم جای گرفتند و نبرد را ادامه دادند.
یک روز بعد یعنی 25 مرداد شهید چمران وارد پاوه شد؛ پس از بررسی اوضاع می خواستند به کرمانشاه بروند؛ مردم از شهید چمران خواستند تا در پاوه بماند و ایشان موافقت کرد. چمران اصلاً با گروهک ها مذاکره نکرد. قسمتی که در فیلم «چ» تحت عنوان مذاکره شهید چمران با گروهک ها نمایش داده شد، واقعیت ندارد. این فیلم بیشتر در وصف شهید «اصغر وصالی» است. چمران تلاش کرد تا بتواند بدون جنگ و خون ریزی به محاصره پاوه پایان دهد؛ اما این اتفاق رخ نداد.
چمران دو هفته در پاوه ماند. در ساختمان ژاندارمری «محمدعلی ذوالفقاری» که از بچه های تیپ نوهد بود کار فرماندهی را بر عهده گرفت.

ترس و وحشت به قدری در شهر فراگیر شده بود که نمی توانستیم شهدا را در قبرستان شهر دفن کنیم. اگر پشتیبانی مردم نبود 350 نفر نمی توانستند در برابر 12 هزار ضدانقلاب مقاومت کنند. همان زمان با اینکه شهر در محاصره بود ضدانقلاب جرانت نمی کرد وارد شهر شود

ترس و وحشت به قدری در شهر فراگیر شده بود که نمی توانستیم شهدا را در قبرستان شهر دفن کنیم. اگر پشتیبانی مردم نبود 350 نفر نمی توانستند در برابر 12 هزار ضدانقلاب مقاومت کنند. همان زمان با اینکه شهر در محاصره بود ضدانقلاب جرانت نمی کرد وارد شهر شود.
در روز جمعه 26 مرداد 58 مصادف با آخرین جمعه ماه مبارک رمضان؛ «روز قدس»، درگیری و محاصره با قطع آب و برق و کمبود مهمات و اسلحه شدت گرفت.
در تاریخ 27 مرداد 58 با صدور فرمان تاریخی حضرت امام (ره) مبنی بر لزوم شکست حصر پاوه مقاومت نیروهای انقلابی مضاعف شد و مردم کرمانشاه نیز پس ازاین پیام با ابزارآلات بعضاً غیرجنگی به سوی پاوه حرکت کردند، هجوم مردم و نیروهایی که به سمت پاوه می آمدند باعث عقب نشینی ضدانقلاب و شکست حصر پاوه شد. متن این فرمان که از رادیو پخش شد در واقع مهلت 24 ساعته ای بود که امام به دولت و ارتش جهت شکست حصر پاوه و پاک سازی منطقه از لوث ضدانقلابیان داد. امام خمینی (ره) در بخشی از پیام خود فرمود: «...به دولت و ارتش و ژاندارمری اخطار می کنم اگر با توپ ها، تانک ها، قوای مجهز تا 24 ساعت دیگر حرکت به سوی پاوه نشود من همه را مسئول می دانم»

شهید چمران


شبی که چمران در پاوه بود چند ساعت در کنار او بودم. ضمن اینکه مثل شیر نترس بود و به بچه ها دلداری می داد، اما هرلحظه «انا لله و انا الیه راجعون» می گفت. قبل از فرمان حضرت امام(ره) همگی ناراحت و مأیوس بودیم؛ دشمن در 20 متری ما بود. وقتی پیام را از طریق رادیوهای تک موجی شنیدیم مثل گل شکفتیم و بر دشمن غلبه کردیم.
بدین ترتیب در 28 مرداد 58 نیروهای مسلح ارتش وارد پاوه شدند و نقاط حساس نیز به دست نیروهای سپاه پاسداران افتاد و مهاجمین با تخلیه مناطق حساس شهر به ارتفاعات اطراف گریختند و عملیات پاک سازی با تعقیب آنان ادامه پیدا کرد. از مجموع 180 پاسدار اعزامی از تهران و اصفهان بیش از 150 تن از آنان زخمی و یا به شهادت رسیدند.


منابع: خبرگزاری دفاع مقدس، سایت شهید آوینی