ذاکرین، از زندگی بیشتر بهره می برند!

انسان ذاكر تا هنگامی كه یاد خدا را در ظاهر و باطن رعایت كند، به منزله كسی است كه مشغول نماز و انجام ركوع و سجود باشد؛ رسول اكرم(ص) می فرماید: مادام كه به یاد خدا باشی، ایستاده یا نشسته، در بازار و یا در محفل صمیمی و یا هر كجا كه باشی، پیوسته درحال نماز و قنوت هستی.»

ذكر و یاد خدای متعال در صورت تداوم با روح و روان انسان، عجین می شود و آثار گرانبهایی را، به دنبال خواهد داشت ، امام صادق(ع) درباره آیه «ولذكر الله اكبر» می فرمایند: «منظور به یاد خدا بودن در هنگام رو برو شدن با حلال و حرام خدا است»

پایبندی به دستورات الهی

اولین اثری كه یاد خدای متعال، به همراه دارد، تقید و پایبندی انسان ذاكر، نسبت به دستورات الهی و رعایت حلال و حرام خداوند است. در واقع به واسطه تقویت ایمان، اراده ذاكر در جهت رعایت احكام و دستورات الهی قوی تر خواهد شد؛ لذا قرآن می فرماید: «مومنان كسانی هستند كه هر گاه نام خدا برده شود، دلهایشان، ترسان می گردد و هنگامی كه آیات او بر آن ها خوانده می شود، ایمانشان افزون تر می گردد.»(انفال.٢)

بصیرت و بینایی

بصیرت و روشن بینی، اثر دیگری از ذكرخداست. قرآن می فرماید: «پرهیزگاران، هنگامی كه گرفتار وسوسه های شیطانی شوند، به یاد ]خدا و پاداش و كیفر او[ می افتند و ]در پرتو یاد او، راه حق را می بینند و[ ناگهان بینا می شوند.»(اعراف. ٢٠١)

امام علی(ع) می فرماید: «علیك بذكر الله فانه نور القلوب»؛ بر تو باد به ذكر خدا كه آن روشنایی دل هاست

ایمنی از نفاق

قرآن کریم درباره این تاثیر ذکر می فرماید: منافقان، خدا را فریب می دهند و حال آن كه خدا فریبشان می دهد و چون به نماز برخیزند با اكراه و كاهلی برخیزند و برای خودنمایی و فریب، نماز می خوانند و جز اندك، خدا را یاد نكنند.» (نساء.١٤٢)

ذكر اندك منافقان، باعث دوری آنان از خدا و در نتیجه موجب فریب كاری و نیرنگ بازی آن ها با خدا و خلق خدا می شود. رسول اكرم(ص) می فرماید: «من اكثر من ذكر الله فقد بری من النفاق؛ هر كسی خدا را فراوان یاد كند؛ از نفاق به دور ماند.»

پیوسته درحال نماز

انسان ذاكر تا هنگامی كه یاد خدا را در ظاهر و باطن رعایت كند، به منزله كسی است كه مشغول نماز و انجام ركوع و سجود باشد؛ رسول اكرم(ص) می فرماید: «لاتزال مصلیا قانتا ما ذكرت الله قائما او قاعدا او فی سوقك او فی نادیك او حیثما كنت؛ مادام كه به یاد خدا باشی، ایستاده یا نشسته، در بازار و یا در محفل صمیمی و یا هر كجا كه باشی، پیوسته درحال نماز و قنوت هستی.»

توجه خداوند به انسان ذاكر

هرگاه بنده ای، دائم الذكر بوده و یاد و نام خدای متعال را بر لب داشته باشد و همراه با ذكر لفظی، روح و روان و قلبش نیز با زبان همراه شود، خدای متعال نیز در مقابل، بنده اش را بیشتر مورد عنایت و توجه قرار می دهد؛ لذا در سوره بقره می خوانیم: «فاذكرونی اذكركم(بقره.١٥٢)؛ مرا یاد كنید تا شما را یاد كنم.»

از امام صادق(ع) از قول ذات باری تعالی نقل شده است كه: «ای پسر آدم! در درون خود به یاد من باش تا من هم در جانم به یاد تو باشم. ای پسر آدم! در خلوت به یاد من باش تا در خلوت به یاد تو باشم. ای پسر آدم! در میان جمع مرا یاد كن تا تو را در میان جمع بهتر از جمع تو یاد كنم. هیچ بنده ای نیست كه خدا را در بین مردم یاد كند، جز این كه خداوند او را در جمع ملائك یاد خواهد كرد.»

نتیجه ذكر حق آرامش دلهاست

و بالاخره شاه بیت اصلی یاد خدا و به عبارتی، نتیجه نهایی ذكر حق آرامش قلوب انسان های ذاكر است.  از جمله آثاری كه در آموزه های دینی برای اصل ارزشمند «ذكر» و یاد خدای متعال، گفته شده است، اصل آرامش است. قرآن كریم در جمله ای كوتاه، ولی نغز و پرمحتوا، می فرماید: «الابذكر الله تطمئن القلوب؛(رعد.٢٨) آگاه باشید كه تنها راه مطمئن برای رسیدن به آرامش دل ها، یاد و نام خداوند است.» انسان مومن کسی است که در ظاهر و باطن، خلوت و جلوت، و در تمام مراحل زندگی، یاد و نام او را ، همراه داشته و از آثار ارزشمند آن، به خصوص آرامش درونی بهره مند شود، همان اصل ارزشمندی كه بشر در طول تاریخ، به دنبال آن بوده است.

منابع:
- الكافی كلینی، ج٢، ص٤٩٨، ص١٧٠
- میزان الحكمه، ج٤، ص١٨٥٦، ح٦٤٥٧
- غرر الحكم، ج١٨٩، ص٣٦٤٢
-میزان الحكمه، ج٤، ص١٨٥٢ و ص١٨٤٤
- بحارالانوار، ج٩، ص١٥٨