شما احتمالا قبل از تمام کردن این جمله، یک بار گوشی همراهتان را چک می‌کنید. شاید هم در مورد انجام این کار فکر می‌کنید. این خود نشان می دهد شما به موبایل تان وابسته هستید. لازم است بدانید که این تنها شما نیستید که تلفن همراهتان را در هر جا با خود دارید، بلکه در کل حدود 90 درصد افراد دارای موبایل در هر مکان و زمان و شرایطی آن را به همراه خود دارند و حدود یک سوم آنها هرگز گوشی خود را خاموش نمی کنند.

بله این فناوری، انقلابی بزرگ را پدید آورد و موجب ظهور مشاغل و صنایع جدید در جهان شد، اما همین تکنولوژی به نظر عالی و بی‌نقص موجب شده انسان به یک فرد کمتر مولد، مضطرب و بی وقفه پریشان تبدیل شود.

در کل قرار گرفتن زیاد در معرض تکنولوژی در طول یک روز موجب بروز یک نوع نسبتا جدیدی از اضطراب در هر فرد شده است. صدا، نور، ارتعاش و هر چیز دیگری که منجر به جلب توجه ما به موبایل می‌شود، نوعی پریشانی ذهن را به دنبال خود دارد، زیرا ما را به یک فرد منتظر برای دریافت اطلاعات بعدی تبدیل خواهد کرد. حال با دانستن این مطالب مهم می‌خواهید از روش‌هایی برای سالم ماندن در کنار تلفن همراهتان مطلع شوید؟

با کوچک‌ترین صدایی که از گوشی همراه بلند می‌شود و پیام آور یک موضوع غمگین و یا شاد است، مغز ما اجازه پیدا می‌کند سیگنال تولید مقدار کمی کورتیزول یا مقدار کمی دوپامین را به بخش‌های هدف بدن ارسال کند و این یک توطئه محسوب می‌شود که بدن را وادار به بروز واکنش های بسیار سریع می‌کند.

متأسفانه آن روزهایی که می‌توانستیم بدون تلفن همراهمان برای چند دقیقه خانه را ترک کنیم و یا حتی سفر کنیم، گذشته است. تقریبا هیچ کس در داشتن این مشکل تنها نیست و تعداد کثیری از  مردم دنیا این اضطراب را دارند و اگر شما هم یکی از همین افراد هستید ما به شما چند راه بسیار خاص نشان می‌دهیم تا بر این اضطراب تان غلبه نمایید.

اضطراب ناشی از کاهش شارژ باتری

90 درصد از ما به این نوع خاص از اضطراب دچار هستیم و همیشه نگرانیم که باتری گوشی همراهمان تمام شود و با کم شدن میزان آن دچار نوعی اضطراب می‌شویم، گویی با تخلیه‌ی باتری، شادی نیز از وجودمان رخت بر می‌بندد.

در حدود کمتر از 20 درصد مردم علاوه بر این ترس، با خارج شدن از دسترس شبکه‌ی تلفن همراه هم دچار نوعی وحشت می‌شوند و از اینکه این اتفاق قریب الوقوع باشد، دچار اضطراب می‌گردند.

از طرفی نگرانی جدا شدن از تلفن همراه آنقدر زیاد است که ما نمی دانیم چطور در زمان شارژ شدن آن منتظر بمانیم و یا حتی بعضی از ما حاضر نیستیم تا آخرین لحظه شارژ از آن جدا شویم، در حالیکه از تمام شدن باتری آن هم  وحشت داریم و از اضطراب رنج می‌بریم.

سندروم توهم ویبره

زیاد پیش می‌آید که احساس کنید موبایل تان در جیب تان می لرزد. لذا سریع به آن نگاه می‌کنید تا ببینید چه کسی تماس گرفته است و بعد متوجه می شوید که این ارتعاش تنها در خیال شما رخ داده و اصلا تماسی در کار نبوده است.

تا ده سال پیش اگر لرزه یا خش خشی در جیبمان احساس می کردیم شاید سریع لباسمان را در می آوردیم و یا از ترس اینکه موجودی در جیبمان باشد فریاد می زدیم، اما اکنون با وجود اینکه گاهی می دانیم تلفن مان همراهمان نیست، باز هم فکر می‌کنیم کسی با ما تماس گرفته است. به این پدیده را سندروم توهم ویبره (لرزش) می‌گویند.

گاهی گمان می‌کنیم صدایی شنیده ایم و فکر می‌کنیم شاید یک پیام متنی برای مان ارسال شده است، در حالیکه هیچ پیام و صدایی در کار نبوده است و از این رو به این مشکل ringxiety می گویند.

نوموفوبیا

شما مبتلا به نوموفوبیا هستید اگر ترس از دست دادن گوشی همراه‌تان را دارید. افراد دچار نوموفوبیا اگر بدون موبایل شان بمانند، دچار اضطراب، فشار خون و ضربان قلب بالا می‌شوند و اغلب آنها در این شرایط سریع با دوستان و خانواده خود ارتباط برقرار می کنند و یا با آنها به هر طریقی شده تماس می گیرند.

فومو

فومو نوعی اضطراب است که با فکر از دست دادن گوشی تلفن هوشمند ایجاد می‌شود به این دلیل که فرد بدون گوشی هوشمند نمی تواند در شبکه های اجتماعی فعالیت داشته باشد.

متأسفانه اغلب دانشجویان و دانش آموزان در هر ساعت، چهار بار و هر بار به طور متوسط چهار دقیقه گوشی همراهشان را چک می کنند و همه ی این چک کردن های پی در پی و کوتاه، ناشی از ترس از دست دادن است. آنها مدام دنبال آن هستند که از دوستان خود عقب نمانند که این خود نوعی حسادت است و در نهایت منجر به افسردگی می‌شود.

چه کاری از دستمان بر می‌آید؟

اتصال دائم به دنیای مجازی به این معنی است که ما هرگز فرصت آن را نمی یابیم که خلاقانه فکر کنیم و به یک فرد مولد تبدیل شویم و از طرفی با این کار، خودمان را از بودن در کنار خانواده و دوستانمان محروم می‌کنیم. ترس، وحشت، اضطراب، بی خوابی و ... همه و همه از عوارض دست برنداشتن از این تکنولوژی فریبنده است.

شما می توانید با یک برنامه ریزی ساده خود را از این همه مشکل رها کنید. در گام اول بهتر است ساعت زنگی گوشی‌تان را برای هر پانزده دقیقه فعال کنید و هر بار که مجبور می شوید زنگ ساعت را خاموش کنید دو دقیقه فرصت دارید گوشی خود را نیز چک کنید.

با گذر زمان و پس از چند روز تایمر را روی هر بیست، سی و در آخر سی و پنج دقیقه تنظیم کنید. در این حالت زمان جدا ماندن شما از تلفن همراه به نسبت روزهای اول دو برابر می‌شود. همچنین در این حالت ذهن شما عادت می‌کند هر بار که صدایی از گوشی شنیده شد آن را چک کند ، نه همیشه.

بعد از مدتی سعی کنید تلفن همراهتان را در اتاقی غیر از آنجا که هستید قرار دهید، مخصوصا در هنگام خواب.