آیا غیبت موجب بطلان روزه نمی گردد؟

چرا با توجه به وجود احادیثی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مبنی بر باطل کردن روزه با گناه غیبت، این گناه از مبطلات روزه در کتاب های احکام آورده نمی شود؟

1. همان طور که کارهای نیک و اعمال صالح انسان دارای درجات متفاوتی از ارزش و ثواب هستند، گناهان انسان نیز از نظر فساد و عقوبت در یک سطح نیستند. این گونه احادیث، بیانگر بزرگی گناه غیبت و شدت فساد آن است؛ زیرا غیبت با بزرگ ترین سرمایه مردم یعنی با آبروی آنان سرو کار دارد. از این رو، اسلام عزیز آن را مذموم شمرده و با تعبیرات بسیار شدید از آن یاد کرده تا همگان را متوجه مضرات و آثار سوء آن کرده و از ارتکاب چنین گناهی باز دارد

2. از روایات ائمه معصومین (علیهم السلام)، این گونه بر می آید که روزه داری؛ دارای مراتبی است و مرتبه ظاهری آن، همان است  که در منابع فقهی به آن اشاره شده و برای آن شرایط و مبطلاتی ذکر نموده اند، اما مرتبه ی بالاتر و باطنی روزه، آن است که شخص روزه دار، تمام اعضای بدن او روزه باشد؛ یعنی بتواند چشم، گوش، زبان و سایر اعضایش را از حرام دور نگه دارد.

باید توجه داشت که چنین روزه ای است که مورد قبول حق تعالی قرار می گیرد و آن آثار کامل خود را به همراه خواهد داشت.
البته در مرحله ی نخست، هر مکلفی مأمور به انجام واجبات - به همان شکلی که در منابع فقهی بیان شده است - می باشد، چرا که ترک واجب، به بهانه ی عدم قبولی آن، خودش جُرم بوده و دارای عقوبت الاهی است.         
در نتیجه، روزه با ترک سایر واجبات یا همراه با انجام محرمات و گناهانی همچون «غیبت»، نتیجه مطلوب خود را نخواهد داشت، اما از آن جا که هر کدام از این اعمال دارای حکمی مستقل هستند که به تنهایی نیز آثار و نتایجی دارند، غیبت کردن، موجب بطلان روزه نخواهد شد، بلکه از ارزش و اثر واقعی آن می کاهد.