جیغ صورتی
مغز انسان قادر است ترس را به تجربه‌ای لذت‌بخش تبدیل کند
دانشمندان عقیده دارند مغز انسان به‌طور طبیعی قادر است ترس را به تجربه‌ای لذّت‌بخش بدل کند و همین توانایی انسان می‌تواند برای درمان ترس‌های بی‌اساس (PHOBIA) و مشکلات اضطرابی مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش سایت اینترنتی «لایوساینس»، هنگامی که انسان می‌ترسد، بدن او به صورت خودکار سازو کار آمادگی برای «مبارزه یا فرار» و ترشح هورمون آدرنالین را فعّال می‌کند که طی آن ضربان قبل افزایش یافته، تنفس سریع‌تر و عضلات فشرده می‌شود و تمرکز انسان برای پاسخ سریع و موثر به خطرات و تهدیدها افزایش می‌یابد.
به گفته «دیوید راد» روان‌شناس دانشگاه «تگزاس تک» در آمریکا، اگر مغز بداند که در واقع خطری انسان را تهدید نمی‌کند، ترشح هورمون آدرنالین به تجربه‌ای لذت‌بخش برای انسان تبدیل می‌شود و در واقع انسان با اندازه‌گیری و تخمین خطر آسیب دیدن، می‌تواند هیجاناتی مانند تماشای فیلم‌های ترسناک را به تجربه‌ای لذّت‌بخش برای خود تبدیل کند.
وی افزود: کودکان گاه خطر آسیب دیدن را بیش از میزان واقعی آن تخمین می‌زنند و به‌همین علت دچار ترس واقعی می‌شوند. در این هنگام کودک به والدین خود چسبیده و شروع به گریه می‌کند زیرا احتمال آسیب دیدگی حقیقی را بالا می‌داند.
این در حالی است که بزرگسالان در مواجهه با یک تجربه ترسناک مشابه ممکن است ابتدا حتی جیغ بکشند امّا به سرعت شروع به خنده می‌کنند زیرا سریعاً متوجه می‌شوند خطر واقعی آنها را تهدید نمی‌کند.
این مطلب می‌تواند علت لذت انسان را از تجربیاتی نظیر پریدن از هواپیما با چتر نجات، پرش از ارتفاع با کمک کش و ورزش‌های خطرناک و مهیج را توجیه کند.
افراد شرکت‌کننده در این فعالیت‌ها با آموزش و استفاده از امکانات ایمنی مناسب خطر آسیب‌دیدگی را به حداقل می‌رسانند و از تجربه ترسناک خود لذت می‌برند. به گفته «راد»، به نظر می‌رسد ساختار اصلی از مغز که مسئول ایجاد این هماهنگی باشد بخشی موسوم به «آمیگدالا» است که همین بخش مسئولیت شکل دادن و مرتب کردن خاطرات احساسی انسان را نیز بر عهده دارد.
به گفته «فرنک مک آندرو» روان‌شناس کالج «ناکس» در «گیلزبرگ»، توانایی لذت بردن از ترس با توجه به روند تکامل انسان منطقی به نظر می‌رسد. وی افزود: علاقه انسان به ترس سبب می‌شود برای شناسایی موقعیت‌های جدید تحریک شده و به جستجوی منابع غذایی جدید، یافتن مکان‌های بهتر برای زندگی رو بیاورد.
مغز انسان در صورت تداوم مواجهه با یک محرک ترسناک، با آن سازگاری پیدا کرده و دیگر آن را ترسناک فرض نمی‌کند و محققان عقیده دارند از همین مطلب می‌توان برای درمان بیمارانی که به ترس‌های بی‌اساس مبتلا هستند، استفاده کرد. به گفته «مک اندرو»، چنین درمان‌های ذهنی در صورت استفاده در کنار داروها می‌توانند تا 80 درصد این قبیل بیماری‌های روانی را درمان کنند.
