گفت و گو با پوریا پور سرخ
پور سرخ با انرژی تمام حرف می زند، سعی كرد سؤال‌ها را با دقت جواب دهد و حاشیه نرود. به قول خودش یاد گرفته كه «از حاشیه دوری كند» مدت زیادی از ورودش به حرفه بازیگری نمی‌گذرد اما با دلایلی كه در همین گفت‌وگو می‌گوید، كوشیده تا راه درست را انتخاب كند. دوست ندارد ناعادلانه قضاوت شود و برایش مهم است كه قرار است كجا بایستد. او در این گفت‌وگوی كوتاه از ورودش به سینما و تلویزیون می‌گوید؛ از ژوبین عاشق‌پیشه وفا تا شاهین لات‌منش صاحبدلان. این روزها هم بار دیگر جلوی دوربین محمدحسین لطیفی است كه درباره تداوم همكاری‌شان با شوق حرف می‌زند.
آرزو فراهانی
***
از شكل ورودتان به سینما شروع كنیم؛ پیش از آغاز كار حرفهای در سینما دوره بازیگری دیده بودید یا در كلاس‌های خاصی شركت كرده بودید؟
در مؤسسه كارنامه در خدمت استادانی مثل آقای پرستویی دوره بازیگری دیده‌ام.
اولین كار شما به عنوان بازیگر با محمدحسین لطیفی بود. با ایشان از چه طریقی آشنا شدید؟
در یك سمینار سینمایی. چون در آن مقطع دوست داشتم بازیگری را تجربه كنم، اولین كارم را با ایشان شروع كردم. دو سال و نیم پس از آشنایی با آقای لطیفی، ایشان می‌خواستند مجموعه فرار بزرگ را بسازند و نقش كوچكی هم به من پیشنهاد كردند. این آشنایی‌ها مقدمه‌ای بود برای این‌كه وارد سریال وفا بشوم. البته قبل از آن هم مدتی در خدمت آقایان امجد و رحمانیان تمرین تئاتر می‌كردم.
بعد از وفا در مجموعه تلویزیونی صاحبدلان بازی كردید و الان هم كه در روز سوم بازیگر فیلمی از محمدحسین لطیفی هستید. دلیل این همكاری مستمر چیست؟
مسأله درك متقابل است. همكاری مستمر بازیگر و كارگردان یا یك گروه بازیگر، نویسنده و غیره اتفاقی معمولی است كه در پشت صحنه ایجاد می‌شود. در تئاتر این همكاری بیش‌تر شكل می‌گیرد و منجر به تشكیل گروه‌های تئاتری می‌شود. در سینما هم می‌شود به این همكاری‌های گروهی مستمر رسید.
بین شما و لطیفی چه هماهنگی و اشتراكی بوده كه به تداوم همكاری‌تان كمك كرده است؟
نوع بازی‌گرفتن ایشان را بسیار می‌پسندم. به شكل غیرمستقیم و با عنوان‌كردن مسائلی كه بازیگر خودش هم متوجه نمی‌شود، بازیگردانی می‌كنند. من هم سعی می‌كنم این نكات را یاد بگیرم و شاگرد بدی برای ایشان نباشم.
در مجموعه صاحبدلان نقش متفاوتی را از نظر طبقه فرهنگی تجربه كردید.
خیلی دوست دارم به این سؤال جواب بدهم. بعد از موفقیت وفا عمده پیشنهادهای من نقش یك پسر رمانتیك و عاشق‌پیشه بود. برای آن نقش غیرمنصفانه نقد شدم، حتی در مجلات تخصصی‌تر كه اهمیت حرف‌های‌شان برای من بیش‌تر است. آن نقدها اغلب به نكاتی اشاره داشت كه فكر می‌كنم برازنده نبود، خصوصاً برای كسانی مثل من كه در ابتدای راه هستند و دوست دارند كارشان منصفانه قضاوت شود. خیلی می‌شنیدم و می‌خواندم كه پورسرخ در وفا خودش را بازی كرده است! برای همین وقتی نقش صاحبدلان پیشنهاد شد، خیی خوشحال شدم چون شخصیت شاهین حتی ده درصد هم با شخصیت خودم همخوانی نداشت و دیگر كسی نمی‌توانست بگوید دارد خودش را بازی می‌كند. با قبول این نقش می‌خواستم آن ذهنیت را بشكنم.
حضور در كنار بازیگر معتبری مثل پرویز پرستویی چه نكته‌های آموزنده‌ای برای شما داشت؟
بزرگانی مثل پرستویی و شكیبایی، چهره‌های غیرقابل انكار سینمای ما هستند و نصیحت‌های ایشان در پشت و جلوی دوربین بسیار آموزنده و ارزشمند است.
شما از تلویزیون به سینما آمده‌اید. در حال حاضر در یك شرایط فرضی مشابه، پیشنهاد كار در تلویزیون را قبول می‌كنید یا سینما را؟
به تلویزیون احترام زیادی می‌گذارم و در شرایطی كه برای كار كردن در این حرفه پیشنهادهای عجیب و غیرمعقولی وجود دارد، فكر می‌كنم عاقلانه‌ترین راه ورود من به دنیای بازیگری از طریق تلویزیون بود. اگر قرار باشد دوباره در تلویزیون كار كنم، دوست دارم با گروهی باشد كه به كارشان احترام می‌گذارند و برایش وقت بیش‌تری صرف می‌كنند. كارهایی در حد و اندازه‌های صاحبدلان و وفا.
ویژگی مجموعه صاحبدلان چه بود كه از كار در آن مجموعه این‌قدر راضی هستید؟
وسواسی كه برای این پروژه وجود داشت، در عین فشردگی و محدودیت زمان، فرقی با كارهای سینمایی نداشت. یك گروه حرفهای و فیلم‌نامه خوب و از همه مهم‌تر نقش متفاوت. مثلاً مطمئن هستم اگر كارگردان دیگری از باران كوثری برای كار در تلویزیون دعوت می‌كرد، قبول نمی‌كرد.
محبوبیت تلویزیون باعث می‌شود كه پیشنهادهای سینمایی زیادی داشته باشید و دست‌تان برای انتخاب بازتر شده است. در این شرایط معیار شما برای این انتخاب‌ها چیست؟
بعد از وفا چند مورد بی‌تجربه‌گی كردم و این روند داشت مرا به سویی می‌برد كه هر روز تعداد مصاحبه‌های من بیش‌تر می‌شد و همان قصه نقدهای تند كه قبلاً توضیح دادم پیش آمد. فكر می‌كنم تفاوت بین بازیگرانی كه در این مسیر می‌مانند و كسانی كه از این حرفه می‌روند در همین دقت و وسواس است. اگر فقط به محبوبیت فعلی‌ام در تلویزیون دل‌خوش باشم، از مسیری كه دارم دورنمای آن را می‌بینم جدا می‌شوم. باید بیش‌تر تمركزم را روی پیشنهادهای سینمایی بگذارم و فكر می‌كنم الان به آن مقطع از حساسیت در انتخاب رسیده‌ام. فیلم‌نامه و كارگردان برای من مهم است، چون معتقدم كارگردان خوب از فیلم‌نامه بد هم می‌تواند فیلم متوسطی بسازد. همچنین بازیگران مقابل هم برایم مهم هستند.
با توجه به وسواسی كه می‌گویید اخیراً پیدا كرده‌اید، چه ویژگی شاخصی در پسران آجری (مجید قاری‌زاده) و دو فیلم دیگری كه در آن زمان بازی كردید، وجود داشت؟
در آن مقطع نیاز داشتم كه حضور خودم را در سینما اعلام كنم، ضمن این‌كه پسران آجری فیلم‌نامه خیلی خوبی هم داشت و بهترین پیشنهاد من تا آن زمان بود. بعد از آن مهمان (سعید اسدی) را با آقای فرح‌بخش كار كردم كه كار با ایشان برایم تجربه خاصی بود. مصایب دوشیزه (مسعود اطیابی) هم یك كار معناگرا بود كه خیلی از حضور در آن راضی بودم. الان هم كه در روز سوم مجدداً با آقای لطیفی كار می‌كنم و لذت زیادی از آن می‌برم.
شهرت و محبوبیت یك‌باره بعد از سریال وفا چه تأثیری در زندگی عادی شما داشت؟
در این‌جا به یك جمله از آقای پرستویی استناد می‌كنم كه می‌گویند «نه عینك آفتابی بزن كه نشناسنت، نه عینك نزن كه بشناسنت». وقتی عكسی از خودم را در مجلات می‌دیدم ناراحت می‌شدم، چون مسائل حاشیه‌ای برای من كه این حرفه را دوست دارم باعث سوءتفاهم می‌شود. برای همین ارتباطم را با آقای پرستویی نزدیك‌تر كردم تا از حاشیه‌ها دور باشم. به همین دلیل بعد از صاحبدلان تعداد مصاحبه‌هایم بیش‌تر از چهار تا نیست و تمام آن‌ها هم با مجلات تخصصی بوده است.
با جنجال‌ها و حاشیه‌هایی كه مجلات زرد برای‌تان درست می‌كنند چه‌طور كنار می‌آیید؟
جنجال‌های مجلاتِ به تعبیر من «عامه‌پسند» و به قول شما «زرد» جزء لاینفك جامعه ما هستند. من این مدت را با كم‌ترین حاشیه‌ای پشت سر گذاشتم، طوری كه هیچ تیتر خانمان‌براندازی درباره من زده نشد! به سؤالاتی كه درباره افراد خاص باشد و اسم داشته باشد، جواب نمی‌دهم. آن قدر مسیر پیش روی من دشوار است كه دغدغه فعلی‌ام مطبوعات نیست. حتی اگر روی كاغذ اسم من در كنار بزرگان به عنوان بازیگر بیاید، باز هم باید مواظب انتخاب‌هایم باشم؛ این دغدغه فعلی من است.
به نظر شما وجود این جور نشریات برای شناخته‌شدن و محبوبیت بین عموم مردم لازم است؟
هر چیزی در حد معقول آن درست و به‌جا است. مثلاً در یك دوره‌ای صلاح دانستم در یك‌سری از مجلات مطرح شوم، اما حالا اوضاع فرق كرده است.
قضیه درگیری و حرفهای شما درباره محمدرضا گلزار مدتی خوراك اصلی این مجله‌ها بود. این را از این جهت می‌پرسم كه این موضوع روشن شود...
همان طور كه گفتم به سؤالاتی كه اسم شخص خاصی را می‌برند، جواب نمی‌دهم. به تمام بازیگران قبل و بعد از خودم احترام می‌گذارم و این قضایا و حرف‌هایی را كه از قولم نوشتند، به‌كلی تكذیب می‌كنم.
توقع شما از نشریات تخصصی سینمایی چیست؟
بازیگران حرفهای هم گاهی محاسبه‌های اشتباه روی بعضی از نقش‌ها داشته‌اند و كار ناموفق از آب درآمده. از نشریات تخصصی انتظار دارم كه هر جمله‌شان قوام‌یافته و شسته‌رفته باشد. ما بازیگران جوان انتظار داریم كه اگر هم قرار است چوبی بخوریم، چوب معلم باشد. باید زیر بال و پَر جوان‌های مستعد را با نوشته‌های‌شان بگیرند، چون از جمع كثیر علاقه‌مندان و فارغ‌التحصیلان بازیگری تعداد خیلی خیلی محدودی می‌توانند وارد فضای كار حرفهای شوند. نوشته‌ها باید طوری باشد كه خستگی به تن بچه‌ها نماند.
چه چشم‌انداز و دورنمایی برای كار بازیگری‌تان در آینده دارید؟
دوست دارم وقتی به پشت سرم نگاه می‌كنم كاری نكرده باشم كه از انجام‌شان پشیمان و شرمنده باشم.
منبع خبر : مجله فیلم
