آینهی جمال یزدان | |
ای آینهی جمال یزدان | |
پیدا ز رخت كمال یزدان | |
تابنده چو مهر ز آسمانها | |
از چهره ی تو جلال یزدان | |
تا عرش كمال پر گشوده | |
با قوّت عشق و بال یزدان | |
مقصود توئی تو زآفرینش | |
از حكمت بی مثال یزدان | |
در آینه ی خیال بندم | |
رخسار تو از جمال یزدان | |
جلوه تو كنی به چشم خاطر | |
گر وهم كند خیال یزدان | |
چون دل دُر معنی از خرد سُـفت | |
عشق آمد و مدحت علی گفت | |
ای چرخ به مهر بركشیده | |
وی مهر به چرخ سر كشیده | |
در سایه ِ پّر آسمانیت | |
خورشید ز كوه پر كشیده | |
تا بر تو برد نماز، هر صبح | |
دامن به طراز زركشیده | |
اسلام به یمن مقدم تو | |
رایت به شكوه و فر كشیده | |
خورشید به سوی روی تو سر | |
از روزنهی سحر كشیده | |
از خاور دین، طلوع كرده | |
سر از بر باختر كشیده | |
ای از بر چرخ بارگاهت | |
سرمنزل عشق شاهراهت | |
ای آیت رازگوی قرآن | |
وی رایت عرش پوی قرآن | |
باقی و دُرد و آن می صاف | |
تابان ز تو در سبوی قرآن | |
دل پیشرو شمیم مویت | |
از رایحه ی نكوی قرآن | |
هم رایت حق به دست احمد | |
هم آیت دین به روی قرآن | |
ای چهر تو آبروی اسلام | |
وی مهر تو آبروی قرآن | |
تحریر تو راز گوی هستی | |
تقریر تو بازگوی قرآن | |
تو بوالحسنی، تو مرتضائی | |
تو جلوه ی حق، تو مصطفائی | |
ای جان جهان و جان هستی | |
وی زنده به تو روان هستی | |
جولانگه نور دلفریبت | |
جولانگه بی كران هستی | |
هستی است بمدحتت سخنگوی | |
گفتار تو ترجمان هستی | |
جاوید شده به یمن بودت | |
این هستی جاودان هستی | |
ای ماه به شامگاه گیتی | |
ای مهر به آسمان هستی | |
روشن به عنایت خدائی | |
از چهر تو اختران هستی | |
ای مشغل دلفروز ایمان | |
شمشیر خدا به دست یزدان | |
ای شمع ولایت محمّد | |
نور دل و آیت محّمد | |
با فّر و شكوه آسمانی | |
در دست تو رایت محمّد | |
وه وه كه چه دلپذیر گوید | |
لعل تو حكایت محمّد | |
ز آغاز و نهایت تو پیدا | |
آغاز و نهایت محمّد | |
خواهد ز خدا دل پریشان | |
مهر تو حمایت محمّد | |
هم در كنف حمایت تو | |
در ذیل عنایت محمّد | |
ای امر تو چیره بر شب و روز | |
وی خیل تو برستاره پیروز | |
ای از بر سدره پر گرفته | |
جز حق ز همه نظر گرفته | |
یكسر همه حق شده همه عشق | |
تا شاهد حق به بر گرفته | |
شمشیر خدا و دست ایمان | |
بر خرمن شرك در گرفته | |
و آن تیغ درخش بار گلگون | |
هر دم ز كف سحر گرفته | |
چون مهر كشیده سر ز خاور | |
تا آنسوی باختر گرفته | |
از چرخ برای رایت تو | |
آفاق بزیر پر گرفته | |
ای صبح فروغ بخش اسلام | |
با ذكر توایم بام تا شام | |
ای گوهر گوهر ولایت | |
خورشید منوّر ولایت | |
ای مهر فروغ بخش اسلام | |
وی مشغل انور ولایت | |
ای آیت حقّ و روح قرآن | |
وی رایت و افسر ولایت | |
سلطان سریر عقل و ایمان | |
والی هنر، در ولایت | |
ای گوهر عشق و جان عرفان | |
تاج سر و مفخر ولایت | |
ای جان مجسّم نبّوت | |
وی روح مصوّر ولایت | |
مقصود نبی ز لافتائی | |
ممدوح خدا ز هل اتائی | |
مهرداد اوستا |
یزدان ای آینهی جمال یزدان پیدا ز رخت كمال یزدان تابنده چو مهر ز آسمانها از چهره ی تو جلال یزدان تا عرش كمال پر گشوده با قوّت عشق و بال یزدان مقصود توئی تو زآفرینش از حكمت بی م...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1385/10/17