تبیان، دستیار زندگی
سراخیه نام یکی از روستاهای خوزستان است، روستایی که از وسط آن آب میگذرد و مردم با قایق در آن عبور و مرور میکنند. اینجا ونیز ایران است.این روستا در نزدیکی تالاب شادگان در بخش خنافره، دهستان ناصری، شهرستان شادگان واقع شده است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

سراخیه روستای ونیزی ایران

سراخیه نام یکی از روستاهای خوزستان است، روستایی که از وسط آن آب میگذرد و مردم با قایق در آن عبور و مرور میکنند. اینجا ونیز ایران است.این روستا در نزدیکی تالاب شادگان در بخش خنافره، دهستان ناصری، شهرستان شادگان واقع شده است.

به کوشش: علیرضا عابدینی-بخش گردشگری تبیان
روستای سراخیه

رودخانه «جراحی» بزرگترین تامین کننده آب این تالاب است و بعد از آن نهر «بحره» که از رودخانه کارون منشعب می شود، تالاب شادگان را تغذیه می کنند. طغیان کارون و مدهای خلیج فارس و بارش های منطقه هم در تامین آب شادگان نقش دارند. تالاب شادگان باقیمانده تالاب بسیار بزرگی است که زمانی تا هورالعظیم در مرز عراق ادامه داشته و احتمال می رود بخش دور افتاده و جدا شده ای از مجموعه تالاب های گسترده و به هم پیوسته بین النهرین باشد.
مساحت تالاب شادگان که در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده، 400 هزار هکتار است اما اندازه گیری سال 1383 مساحت تالاب را حدود 54 هزار هکتار نشان می دهد.این تالاب یک سیستم زیست محیطی وسیع متشکل از تالاب های شیرین و شور، به علاوه خلیج جزر و مدی خور موسی و جزایر آن است. تالاب در پائین دست حوزه رودخانه جراحی بین شهرهای شادگان، آبادان و ماهشهر در استان خوزستان قرار داشته و در سمت پائین دست، به خلیج فارس می پیوندد.
از ویژگی های مهم و بی نظیر تالاب شادگان می توان به مقیاس بزرگ، طبیعی بودن، تنوع زیستگاهی و نقشی که در تامین معاش ساکنان محلی ایفا می کند، اشاره کرد. سه شهر بزرگ شادگان، آبادان و ماهشهر در حاشیه این تالاب و تعدادی روستا نیز در مجاورت آن قرار دارند، همچنین دو روستای سراخیه و رگبه در داخل این تالاب قرار گرفته اند. جمعیت شهر شادگان و روستاهای اطراف از نظر تاریخی برای تامین معاش وابسته به تالاب هستند.
به گواه افرادی که در محیط پیرامون تالاب شادگان حضور یافته اند، این تالاب آنقدر زیبا و پر جذبه است که بیش از دو بار افرادی را به سمت خود می کشاند و به عبارتی ارزش و لذت بیش از یک بار دیدن را دارد.

روستای سراخیه

در این تالاب، انواع ماهیان آب شیرین و شور مانند بنی، شیرید، حمری، شانک، ماهی های پرورشی و پرندگانی چون فلامینگو، حواصیل، لک لک، غاز وحشی، اردک، گراز و ٦ زیست می کنند. تنها زیستگاه و محل زاد و ولد اردک کرکری در جهان این تالاب است و پرندگانی چون «گیلانشاه خالدار» و «اکراس آفریقایی» نیز از نمونه های بسیار کمیابی هستند که در این منطقه یافت می شوند.
آب و هوای گرم و مرطوب شهرستان شادگان سبب رواج محصولات گرمسیری در این ناحیه شده است. گندم، خرما و برنج از عمده ترین محصولات کشاورزی منطقه به شمار می روند. دامداری نیز در این شهرستان رواج داشته و انواع فرآورده های لبنی و تولیدات دامی مانند لبنیات، پشم و پوست از محصولات دامی این شهرستان است.
از مهمترین تهدیدات این تالاب می توان به وجود جریانات ورودی زهکش ها، آلودگی آب، کاهش جریان های سیلابی، تغییرات اقلیمی، خشکسالی طولانی مدت، معرفی گونه های غیربومی، نشت مواد نفتی از لوله ها و اختلال و ایجاد مزاحمت برای حیات وحش اشاره کرد.

کوچه پس کوچه های روستای سراخیه در میان آب

به گواه افرادی که در محیط پیرامون تالاب شادگان حضور یافته اند، این تالاب آنقدر زیبا و پر جذبه است که بیش از دو بار افرادی را به سمت خود می کشاند و به عبارتی ارزش و لذت بیش از یک بار دیدن را دارد

اینجا ونیز ایران است البته به جز آب هیچ شباهت دیگری به ونیز ندارد. بر خلاف تصور اولیه در تمام این محدوده آب نمی بینید و تالاب شادگان، فضایی مشابه خور دارد.
 تالاب بین المللی شاد گان که به عنوان یک تالاب مهم بین المللی شناخته شد ه، زیستگاه 174 گونه پرند ه است که 13 گونه از آنها  مانند اردک مرمری، پلیکان پا خاکستری، عروس غاز، اردک سرسفید ، گیلانشاه خالدار، عقاب شاهی، عقاب تالابی خالدار و عقاب دریایی دم سفید در معرض خطر انقراض جهانی اند . در میان این تالاب روستای سراخیه قرار دارد که به عنوان یکی از روستاهای دارای جاذبه گردشگری خوزستان معرفی شده است.  سراخیه با بافتی سنتی، یکی از روستاهای قابل مطالعه در استان خوزستان است. این روستا به لحاظ مردم شناسی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و می تواند بخشی از فرهنگ بومی منطقه را بازگو کند . اهالی روستا عرب و به زبان عربی صحبت می کنند . رفت وآمد در این روستا و بین روستاهای اطراف همچون رفت و آمد در ونیز ایتالیاست.

روستای سراخیه

اهالی روستاهای سراخیه و رگبه ساکنان اصلی این تالاب را تشکیل می دهند که در دو سوی تالاب شادگان زندگی می کنند. در این روستا مهاجرت کمتر صورت می گیرد ، اهالی سراخیه روستای خود و زندگی در کنار تالاب را به مهاجرت ترجیح می دهند . بسیاری از جوانان سراخیه با ماندن در روستا و ازدواج های بومی باعث افزایش جمعیت بومی آن نیز شده اند . معماری روستای سراخیه، با دستان بومی منطقه ساخته می شود و از این جهت اهمیت زیادی دارد . این معماری در امتداد معماری سنتی منطقه بوده و ساکنان روستا با استفاده از مصالحی همچون خشت و گل و نی که تالاب در اختیارشان قرار می دهد، خانه های خود را می سازند . ارائه سرویس های گردشی به گردشگران از جمله مشاغل اهالی سراخیه است. آن ها گردشگران را با قایق های خود به داخل تالاب می برند و نقاط مختلف روستا را به آنها نشان می د هند .



منابع: بینابین، باشگاه خبرنگاران جوان، ارک توریسم، دالاهو