من در انتخابات مظلومم!

حضرات آقایان بزرگوار شورای نگهبان، بیش از هرکس و هر گروه به حوزه علمیّه قم صانها الله عن الحدثان تعلّق دارند و باید حرمت حوزه را بیش از هرکس و هر گروه نگه دارند.

محمدجوادحجتی کرمانی در بخشی از نامه سرگشاده به فقهای شورای نگهبان در روزنامه اطلاعات منتشر کرد، نوشت: من مظلومم و به حکم "لا یحب الله الجهر بالسوء من القول الامن ظُلم"، در این نوشته بدون "جهر به سوء" از خودم دفاع می کنم.
من در این نوشته از خودم دفاع می کنم اما اساس دفاع من برمی گردد به یک ادّعای عامّ مستدلّ و آن اینست که حضرات بزرگوار شورای نگهبان دامت برکاتهم که قاعدتاً باید تجسّم و تبلور درآمیختگی فقه و سیاست باشند (چرا که در مقامی اند که صد درصد هم سیاسی است هم فقهی) اما در ردّ گسترده نامزدهای مجلس شورا و خبرگان، سخت بی سیاستی کرده اند! ...
این نویسنده کمترین، بی اطلاع از سیاست نیست و بیش از ۶۰ سال است که با سیاست زیسته و سال های سال، قبل و بعد از زندانِ ده ساله و به خصوص در ده ساله زندان به صورت میدانی و رودررو، تمرین سیاست آموزی و سیاست فهمی داشته است و اکنون خود را مستدلاً و با ارائه شواهد و قرائن، مجتهد سیاسی می داند.

این حقیر سراپا تقصیر، بر آنست که شورای محترم نگهبان نه تنها سیاست ندارد بلکه کاملاً برخلاف مقتضای سیاست (سیاست عقلی و عرفی و شرعی) عمل کرده و می کند. و اما دلیل:

حضرات آقایان بزرگوار شورای نگهبان، بیش از هرکس و هر گروه به حوزه علمیّه قم صانها الله عن الحدثان تعلّق دارند و باید حرمت حوزه را بیش از هرکس و هر گروه نگه دارند. اما وقتی می بینیم آقایان برخلاف نظر صریح تنی چند از مراجع بزرگوار قم عمل می کنند و چنان بی اعتنایی می کنند که گویی اصلاً نه مرجعیّتی در کار است و نه مراجع احترامی دارند، معلوم می شود که اصلاً حضرات بزرگوار در حوزه عملکرد علمی و فقهی خودشان هم، سیاست ندارند تا چه رسد به حوزه عمومی به خصوص جوانان و دانشگاهیان و روشنفکران دینی صاحب نظر به اصطلاح دگراندیش.
آقایان بزرگوار بی اعتنا به افکار قشری وسیع از عامه مردم و نیز تحصیلکردگان و روشنفکران و دانشگاهیان و اهل اطلاع و مطالعه عمل می کنند.
می گویند "احترام امامزاده با متولّی است". وقتی شورای نگهبان احترام مرجعیت را ندارد چه توقعی است که مردم دیگر، به خصوص جوانان و بالاخص اهل سیاست و فرهنگ به مرجعیت و روحانیت احترام بگذارند؟ وقتی مردم می بینند حضرات بی توجه به افکار عمومی که حوزه های علمیه و دانشگاهیان و روشنفکران دینی و غیرهم در گروه کثیری از داوطلبان مجلس و خبرگان خود را نشان می دهند اینقدر بی اعتنا و توجهند، چه انتظاری می توان از عامّه مردم، برای شرکت "گسترده!" در انتخابات داشت؟ در این بخش بیشتر صحبت نمی کنم و می روم بر سر دفاع از خودم:
* * *
همانگونه که در نامه اعتراضیه ام خطاب به فقهای بزرگوار نوشته ام، حقیر در انتخابات مجلس خبرگان دومِ رهبری در امتحان اجتهاد قبول شدم و در انتخابات شرکت کردم و از کرمان به نمایندگی مجلس خبرگان رهبری برگزیده شدم و هشت سال نماینده خبرگان بودم. به آقایان یادآور شده ام که مجرای "استصحاب"، "یقین سابق" و "شک لاحق" است و این قاعده اصولی که عقلانی و عرفی است مورد عمل شورای نگهبان قرار نگرفته است علی الخصوص که این دفعه حتی مرا برای امتحان مجدّد هم فرا نخواندند هرچند در اصل لازم هم نبود.
به علاوه، من چند صفحه از تقریرات درس "حاج آقا روح الله خمینی (رحمت الله)" را که در حدود ۶۰ سال پیش نوشته بودم ضمیمه کردم که دلیل دیگری بر اجتهاد من است البته با تمسک به استصحاب، دلیل سوم من اجتهاد فقهی و سیاسی خودم در مورد حکم قتل سلمان رشدی مرتد بود که گفته بودم "مخاطب" این حکم "دولت ایران" نبوده است چرا که دولت ایران به حکم "اوفوا بالعقود" ملزم به اجرای معاهدات بین المللی است پس اجرای حکم اعدام برای دولت ایران حرام است زیرا دولت به اصطلاح حوزوی، تخصصاً یا تخصیصاً مشمول حکم امام نیست. و بر این اساس بود که مشکل حقوقی ما با دولت انگلیس حل شد.
* * *

این بود اجمالی در مورد دفاع از خودم در حوزه فقاهتی که در قلمرو وظایف فقهای شورای نگهبان است و بزرگواران حقوقدان در این مورد نظری نمی دهند و نباید بدهند.

اما سخن من در نامه ام منحصر به این قسمت نبود و بلکه از باب "دفع دخل مقدر" از لحاظ سیاسی هم یادآور شده بودم که حقیر مانند هر صاحب نظر مستقل سیاسی با وصف ایمان و وفاداری به انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی و رهبری امام خمینی و حضرت آیت الله خامنه ای، نظرات خاص سیاسی خودم را دارم و همانگونه که فقهای عظام با وصف احترام به یکدیگر، صریحاً نظر مخالف یا موافق خود را در برابر همگنان خود ابراز می دارند، حقیر هم در همه موارد و مصادیق خاص سیاسی اعم از داخلی و خارجی و اعم از نظری و عملی، نظر مستقل خودم را ابراز داشته ام و ابراز خواهم داشت و این اختلاف و تفاوت نظر سیاسی، هیچگاه به ارادت و عشق و علاقه ام به انقلاب و رهبر فقید و رهبر جدید انقلاب کوچکترین خدشه ای وارد نکرده و نخواهد کرد ...
* * *

و سرانجام یک سؤال:

آقای جنتی و فقها و حقوقدانان شورای نگهبان از چه می ترسند؟! ٦ من و امثال من از صاحبان رأی آزاد که احیاناً با آراء حضرات آقایان سازگار نیست، چرا باید از حق خود محروم گردیم؟ و چه کسی شک دارد که ردّ یا عدم قبول امثال این حقیر، جنبه فقهی ندارد و صد درصد سیاسی است. کاش سیاسی بود! ضدّ سیاسی است! آقایان نه تنها فقه و سیاست را درهم نیامیخته اند، بلکه روشی کاملاً غیرسیاسی و ضدّسیاسی پیش گرفته اند... (غیرسیاسی به معنای منفی یعنی بی سیاستی! )...
آقایان هم می فرمایند ما سیاسی عمل نمی کنیم و مقصودشان اینست که دیدگاه ها و عملکرد سیاسی نامزدها در رد و قبول آنان مؤثر نیست!... و کیست که به این دعوی باور کند حتی خودشان؟!

منبع : خبرآنلاین