آیا توجیه و دلایل نظامی نیز برای ورود نیروهای ایران به خاک عراق وجود داشت؟
بله؛ایران با محاسبه و بررسی ملاک‌های نظامی نیز، موظف و بلکه مجبور بود به جنگ ادامه دهد. در توضیح این اجبار، عوامل و دلایل زیر قابل توجه است:
پس از فتح خرمشهر هیچ‌گونه پیشنهادی برای صلح از هیچ مجمع رسمی و بین‌المللی ارائه نشد و پیشنهادها تنها در حد آتش‌بس بود؛ ولی برای عدم پذیرش آتش‌بس نیز وضعیت زیر حاکم بود:
الف‌ـ ارتفاعات آق‌داغ، قلاویزان، میمک و مهریز در اختیار عراق بود و دشمن بر شهرهای قصر شیرین و مهران و دشت میمک تسلط دید و تیر داشت و علاوه بر آن، نفت‌شهر نیز همچنان در اختیار عراق بود، لذا توازن نظامی به نفع این کشور سنگینی می‌کرد.
ب‌ـ به علت آن که عقبه اصلی ارتش عراق آسیب اندکی دیده بود و اشتهای تجاوز همچنان در سران حکومت عراق وجود داشت، لذا امکان تجاوز عراق همچنان پابرجا بود.
ج‌ـ پس از عملیات بیت‌المقدس، فاصله عراق با شهرهای اصلی ایران در جنوب (آبادان ـ خرمشهر) 500 تا 700 متر بود؛ ولی ایران از شهر اصلی عراق در این منطقه 17 کیلومتر فاصله داشت، لذا با توجه به برتری عراق و با توجه به این نکته که امکان تجاوز عراق منتفی نشده بود، لذا برتری عراق، همچنان تهدیدی علیه تمامیت ارضی ایران به شمار می‌رفت.
دـ با توجه به باقی ماندن شاکله کلی ارتش عراق، خطر حمله مجدد به خاک ایران وجود داشت و نبودن تضمین بین‌المللی و منطقه‌ای برای جلوگیری از تجاوز مجدد عراق به ایران، بر اهمیت و جدی بودن این تهدید و خطر می‌افزود. بنابراین تدبیر و اندیشه نظامی حکم می‌کرد تا زمانی که دشمن خطرناک است و امکان تجاوز مجدد وجود دارد، او را تا حدی که امکان تجاوز را مرتفع می‌سازد، به عقب راند. همچنین از برتری نظامی خود برای ایجاد فضای مناسب جهت برقراری صلح با ثبات استفاده کرد؛ کاری که ایران به آن پرداخت.
منبع: ساجد
لینک ها:
چرا بعد از فتح خرمشهر جنگ تداوم یافت؟
