کرکره زندگی را پایین نکشید

دوران بازنشستگی را چطور دوست داشتنی کنیم؟

بازنشستگی یكی از دوران معمول زندگی است، پس نیاز به آماده شدن و مهارت یابی برای آن هم مثل همه دوران ها جدی می شود. در اغلب موارد در این دوران خانه نشینی های مداوم زندگی را به سکون تبدیل کرده، حال آنکه تحرک و شادی تکراری شدن زندگی را کمرنگ می کند.

عینک را از جعبه درمی آورد و جملات روزنامه را یکی یکی بالاو پایین می کند. گوشه خانه تفرجگاه او شده است؛ مبلی که رویه آن رنگش پریده تر از مبل های دیگر است. آخر این مبل رنج و درد یک سالمند را از سایر آنها بیشتر درک کرده است.
دقیقه ها را می شمارد و پیش خود می گوید لعنت بر دقیقه های کشدار، چرا زمان نمی گذرد؟ بیشتر از گذشته دلش می خواهد مقابل زندگی بنشیند و با او بگومگو کند؛ یک سالمند که تصمیم خود را گرفته است و حتی نمی خواهد قدمی کوچک به سمت زندگی و در اجتماع بودن بردارد. با وجود این که خانواده اش گسترش یافته است و امروز همان عروس و دامادها و نوه هایی که دیروز آرزویشان را داشته کنارش هستند، اما باز احساس می کند درگیر تکرار شده است و از خود می پرسد، راستی امروز چند شنبه است؟
خیلی از افراد از این دوران رنج می برند و حتی می ترسند بازنشسته شوند اما آیا واقعا دوران بازنشستگی ترسناك و منفور است؟ اگر این طور است پس چرا بعضی از افراد، تازه در این دوران دست به كارهای جدیدی می زنند و شكوفا می شوند؟ جواب این سوال ها این است كه شما باید یاد بگیرید دوران بازنشستگی را چطور مفید،دوست داشتنی، لذتبخش و آرامش بخش زندگی كنید.

شما بازنشستگی را چگونه می بینید؟

بازنشستگی از آن دوره های زندگی است كه مردم نگاه های مختلفی به آن دارند. از «با زن ها در خانه نشستن!» گرفته تا «همچون پرنده باز كه حالا نشسته»؛ باز را كه می شناسید ؟ همان پرنده معروف ایرانی ها كه دائم می گویند: كبوتر با كبوتر، باز با باز. این یعنی بعضی ها با یك جمله معروف از همان اول خود را خانه نشین می كنند یا به خودشان اسم پرنده ای را می دهند كه كمی باید بنشیند تا احتمالا دوباره پرواز كند. پس در نخستین قدم با خودتان فكر كنید بازنشستگی برای شما چه تعریفی دارد؟

یک تعبیر اشتباه از سالمندی

بازنشستگی در تمام كشورها وجود دارد. بدترین نوع تعبیرهای رایج از بازنشستگی كه خطر روحی و جسمی برای صاحبش دارد، فكرهایی است كه می گویند: دیگر دوران كار و سودمندی ام تمام شد. این گروه چون زندگی را فقط كاركردن می دانند، بازنشستگی را هم كابوس می دانند. برخی دیگر خودشان را با كارشان تعریف می كنند و بازنشستگی را بی هویت بودن یا عاطل و باطل بودن معنا می كنند. آسیب هایی چون پرخاشگری، افسردگی ، ناامیدی، كاهش روابط اجتماعی و خانوادگی، كاهش توان جسمی به دنبال كم شدن فعالیت جسمی و ذهنی برخی از تبعات این تعریف های اشتباه از بازنشستگی است.

آرزوهای به زمین مانده برای این روزهاست

آمارها نشان می دهد كه افراد هرچه بدون آمادگی به دوران بازنشستگی برسند آن را سخت تر ارزیابی می كنند و در نتیجه دچار سختی ها و فشار روانی بیشتری هم می شوند. پیشنهاد های زیر برای روبه رو شدن با این مرحله می تواند به شما كمك كنند:
قبل از اینكه بازنشستگی شروع شود، می توانید لیستی از آرزوهای به زمین مانده خودتان را تهیه كنید. كارهایی كه مدت هاست به خاطر كار مداوم تان از آنها بازمانده اید. ممكن است سفر با خانواده، استراحت بیشتر، راه اندازی یك باغچه، كتابخوانی  و راه انداختن یك كسب و كار جدید یا حتی درس خواندن در رشته مورد علاقه تان فكر خوبی برای روزهای بعد از بازنشستگی باشد.یادگیری انواع رشته های هنری، مهارت های فنی و حرفه ای و یا حضور در فعالیت های خیریه و داوطلبانه می تواند بخشی از شروع فعالیت های جدید شما باشد.

خانواده چه كند؟

بعد از سال ها وقتی پدر و مادر در یك خانواده بازنشسته می شوند شرایط خانواده تغییر می كند. گذران بیشتر وقت همسران و فرزندان همانقدر كه وابستگی آنها را به هم بیشتر می كند، احتمال ایجاد چالش را هم در خانواده افزایش می دهد. بیشتر شدن بخشی از چالش های خانوادگی در دوران بازنشستگی به خاطر بیشتر شدن زمان با هم بودن افراد است اما بخش دیگر آن می تواند از بی برنامگی همسران برای گذران اوقات خود و در نتیجه خستگی روحی، عصبانیت، دقت بیشتر به امور زندگی و... باشد.
شیرین شدن دوران بازنشستگی برای خانواده نیاز به برنامه ریزی  و آگاهی همه اعضای خانواده دارد. هرچه فعالیت، استفاده از ورزش، مشورت خواهی و گفت وگوهای خانوادگی، سرگرمی ها و حتی بازی های دسته جمعی و ایجاد دغدغه های مفید و سازنده برای فرد بازنشسته بیشتر باشد، وضعیت روحی و به تبع آن تعاملات او بهتر خواهد بود. خانواده ای كه تا دیروز به خاطر مشغله های كاری والدین از كم بودن تعاملات و با هم بودن مثل سفر، خرید، گفت وگو، كارهای مشترك و....گله مند هستند این بار فرصت خوبی پیدا می كنند تا از با هم بودن لذت ببرند.

یادگیری همیشه تازه است

یادگیری دل را تازه و روحیه را شاداب نگه می دارد. بازنشسته های بسیاری ترجیح می دهند در زمانی كه به دست آورده اند، در دوره های دانشگاهی، فنی و حرفه ای، حوزه علمیه و... شركت كنند. رفتن در این راه، امید به زندگی را به میزان قابل توجهی بالا می برد. شما هم حتما این روش را امتحان كنید. لذت آموختن و كشف كردن در این دوران بسیار شیرین تر و جذاب تر از دورانی است كه شما در دوران دانشجویی گذرانده اید.

جبران معنویت از دست رفته

گاهی سال ها فرد در پی جبران وظایف دینی خود بوده اما ازدحام و انباشته شدن كارها مانع او در انجام اعمال معنوی به صورت دلخواه و متعالی آن شده است. حالا تقدیر با شما همراه شده و این فرصت برای شما فراهم شده است كه بتوانید به جبران كم كاری های معنوی تان فكر كنید. برنامه ریزی برای مطالعه روزانه قرآن، نماز یا روزه های احتمالی قضا شده می تواند بخشی از برنامه ریزی روزانه و سالانه شما باشد.

یك فكر خیر

پایه گذار بسیاری از انجمن های خیریه، میانسال هایی هستند كه روزهای بازنشستگی، فكر پویای آنها را به حمایت از اقشار نیازمند انداخته. اعتبار بازنشسته ها در جامعه، تجربه و حلقه دوستان آنها سرمایه هایی است كه می تواند جریان خیری را در جامعه بسازد.

نوه ها را به پارک ببرید

شما می توانید به آنها پیشنهاد بدهید كه چند روز در هفته از بچه های آنها نگه داری كنید. با آنها به پارك بروید؛ با این كار هم لحظات خوب و خوشی را با بچه ها بوده اید هم نوه عزیزتان را شاد كرده اید علاوه بر اینكه حتما مثل تمام دوران زندگی تان، كمك بسیار بزرگی برای فرزندان خود بوده اید.

منابع: همشهری، جام جم