چه کسی می رود این همه راه را؟!
"اوووه! کی میره این همه راه رو!" این جمله را بارها و بارها در موقعیت های مختلف شنیده ایم؛ برای درس خواندن، کسب و کار و تلاش، تولید پول و ثروت، رقابت های علمی و فرهنگی و حتی برای تفریح و ورزش! و حالا هم برای زیارت قبور ائمه اطهار و معصومین (سلام الله علیهم).
برخی از جوانان و نوجوانان امروزی ترجیح می دهند همه موفقیت ها و آرزوها و احساس های خوب را در رختخواب یا اتاق خواب خود به دست بیاورند! البته عبارت "به دست آوردن" هم برای آنها زیاد است، چراکه امیدشان به سوراخ شدن سقف و افتادن یکجای خواسته ها و آرزوهایشان از سقف به داخل اتاق خواب است؛ آنهم دقیقا کنار میز کامپیوتر، چسبیده به موس!
این روزها سواره بودن بر پیاده رفتن ترجیح داده می شود؛ زود رسیدن بر ایمن رسیدن ارجحیت دارد؛ و سلامت جسم و روان و روح فدای خواسته های زودگذر و فست فودی ما می شود.
تغییر سبک زندگی، راحت طلبی، فست فودی شدن بسیاری از امور زندگی و ایجاد دغدغه هایی که گاه کاذب و غیرضروری هستند، انسان ها را از توجه به فعالیت هایی که سازنده و تقویت کننده روح و روان است بازمی دارد. از جمله ارزش هایی که نسل به نسل و سینه به سینه با تلاش بزرگان معنوی و دینی به روزگار امروزی منتقل شده، پیاده رفتن به قصد زیارت ائمه اطهار (سلام الله علیهم) است و هرچند این سنت و رسم معنوی با توجه به شرایط زندگی ما در عصر حاضر کمرنگ تر شده اما همچنان می شود رنگ و بو و نشانی از آن را در افکار، منش و رفتار برخی مردم مشاهده کرد.
سابقه پیاده روی زیارتی
سفر به اماکن مقدس با پای پیاده از دیرباز مورد توجه اهل بیت (علیهم السلام) و علمای دینی بوده است. امام حسن مجتبی (علیه السلام) 25 مرتبه با پای پیاده به زیارت خانه خدا رفتند و این کلام از ایشان است که: "من حیا می کنم به زیارت بیت الله بروم در حالی که با پای پیاده نروم."
علمای تشیع هم به پیروی از اهل بیت (علیهم السلام) سفر به سرزمین ها و شهرهای مذهبی با پای پیاده را بارها تجربه کرده اند که از جمله آنان می توان به شیخ انصاری، ملاصدرا و ایت الله بافقی اشاره کرد. شهید مصطفی خمینی فرزند امام خمینی (رحمت الله علیه) نیز مسئولیت یک کاروان زیارتی به مقصد مشاهد اهل بیت را برعهده داشت. شهید مدنی هم به همراه تعدادی از علمای دینی ایران با پای پیاده به زیارت قبور ائمه اطهار می رفتند.
تغییر سبک زندگی، راحت طلبی، فست فودی شدن بسیاری از امور زندگی و ایجاد دغدغه هایی که گاه کاذب و غیرضروری هستند، انسان ها را از توجه به فعالیت هایی که سازنده و تقویت کننده روح و روان است بازمی دارد. از جمله ارزش هایی که نسل به نسل و سینه به سینه با تلاش بزرگان معنوی و دینی به روزگار امروزی منتقل شده، پیاده رفتن به قصد زیارت ائمه اطهار (سلام الله علیهم) است
در چند دهه اخیر یک چهره شاخص که کاروان های پیاده روی به مقصد آستان علی بن موسی الرضا (علیه السلام) را هدایت و راهبری می کرد، مرحوم حجت الاسلام علی اکبر ابوترابی بود که سال های سال اشتیاق زیارت آستان امام هشتم را در دل جوانان ایرانی شعله ور کرده و زنده نگاه می داشت. هنوز هم با گذشت 14 سال از وفات ایشان، هرگاه نام پیاده روی به قصد زیارت امام رضا (علیه السلام) به میان می آید، نام آن مرحوم به ذهن ها متبادر می شود.
با وفات حجت الاسلام ابوترابی هرچند تلاش هایی برای ادامه فعالیت ها و برنامه های پیاده روی ایشان انجام شد اما به نظر می رسد احیای اساسی و واقعی آن در گرو توجه بیشتر رسانه ها، مدیران متولی و جوانان است.
به راستی چه می شود که زندگی های امروزی، توجه به معنویت و نیازهای متعالی روح انسان را به حاشیه برده و حتی حذف می کند و نکته قابل تامل اینکه آنچه جایگزین این نیازها می شود، خیلی زود انسان ها را به پوچی و احساس های منفی می رساند. دور شدن از معنویات و ارزش هایی همچون تحمل سختی های ظاهری برای زیارت ائمه اطهار، در حقیقت نتیجه تغییر ناگهانی و غیراصولی سبک زندگی ما و تقلید نابجا و نادرست از فرهنگ هایی است که تطابق و تناسبی با خواسته ها و نیازهای متعالی و روحانی انسان ها ندارد. به همین علت است که صاحبنظران و نظریه پردازان غربی، معنویت را مهمترین گمشده غربی ها نام می برند.
مسیر گردشگری مذهبی داشته باشید
پیاده روی به مقصد اماکن مقدس و شهرهای مذهبی شاید در نگاه سطحی و نخستین، اندکی سخت به نظر برسد اما آنهایی که طعم شیرین این نوع زیارت را چشیده اند، به خوبی تاثیر مثبت آن را در زندگی شخصی و اجتماعی خود احساس کرده اند.
برای آغاز این راه معنوی و بی انتها می توانید برای خودتان مسیر گردشگری مذهبی تعریف کنید. به طور مثال اگر ساکن شهرهای زیارتی مانند قم، شیراز و مشهد هستید از خانه تا مسجد مقدس جمکران، شاه چراغ (آرامگاه پسر ارشد امام موسی کاظم علیه السلام) و آستان مقدس امام رضا علیه السلام را با پای پیاده بروید. اگر در تهران هستید نیز می توانید با تلفیق تفریح و زیارت، گام نخست را برای پیاده روی به قصد زیارت اماکن مذهبی تهران و حوالی آن بردارید.
شما می توانید به مرور زمان، برنامه های پیاده روی زیارتی طولانی تری را برای خود طراحی کنید و از شهر خود راهی کربلا، مشهد یا قم شوید تا در زمانه ای که برخی جوانان حاضر به پیاده شدن از تختخواب یا صندلی راحتی خود نیستند، به خودتان و دیگران اثبات کنید که "شما می روید این همه راه را!"
