اینترنت اشیا چیست؟

در میان لغات جدیدی که هر روزه در دنیای فناوری ساخته و پرداخته می شود، مدتی است که یک لغت کاربران را هیجان زده کرده: اینترنت اشیا. اما از آنجایی که این واژه به خودی خود مبهم است، تصورات غلطی در کنار این واژه شکل گرفته است. اما واقعا این واژه به چه معناست و چرا باید به آن اهمیت دهیم؟

طبق روندی که ما به سمت جلو پیشرفت می کنیم، فراگیر شدن اینترنت اشیا امری اجتناب ناپذیر است، و تا زمانی که شما روی کره زمین باشید، نمی توانید از آن فرار کنید. این امکان پذیر نیست که از اینترنت خودداری کنیم، و اینترنت اشیا عملا قدم محکم بعدی در سیر تحولات ارتباطات گسترده است.
پس از آنجایی که نمی توانید از آن فرار کنید، بهتر است که بدانید چیست. هنوز هم برایتان مبهم است؟ بگذارید برویم سر اصل مطلب تا مفهوم اصلی را کاوش کنیم و ببینیم که چگونه قرار است زندگی آینده ما را تحت تاثیر قرار دهد.
 اینترنت اشیا چیست؟
در حال حاضر اینترنت تنها توسط انسان ها استفاده می شود. میلیون ها کیلومتر کابل و میلیون ها روتر در سرتاسر دنیا ترافیک اینترنتی را هدایت می کنند و هزاران سرور و مرکز اطلاعاتی اعداد را برای بهبود خدمات متراکم می کنند. اما زمانی که وارد محیط می شوید، اینترنت چیزی نیست جز یک شبکه ارتباط شخص به شخص، و دنیای دیجیتال تنها این ارتباط را تسهیل می کند.
بنابراین اینترنت بدون انسان ها هیچ است. وبلاگ ها بدون بلاگر ها چه اهمیتی دارند؟ تالار های گفت و گو بدون اعضا به چه دردی می خورند؟ بازی های ویدیویی بدون بازی کن چه فایده ای دارند؟ ویدیو ها بدون تماشاگر؟ تورنت ها بدون دانلود کننده؟ قریب به تمام جنبه های اتصال مدرن، بتوسط افراد بوجود و برای افراد وجود دارد، و این اتصال فوق العاده است.

هزاران ترابایت اطلاعات روزانه از کابل های اینترنتی گذر می کنند و ما هیچگاه اینگونه یک جامعه جهانی نبوده ایم. اما از زاویه دیگر، حداقل در زمان حال، تعداد کمی از این اطلاعات می توانند به سرعت پردازش شوند و موثر واقع شوند. انسان ها نمی دانند که وسیله های دیجیتالی تا چه اندازه قابلیت های محاسباتی و پردازشی زیادی دارند. و اینجاست که کم کم اینترنت اشیا قدم به میان می گذارد.
اینترنت اشیا، یعنی دستگاه های دیجیتالی بسیار زیادی بدون دخالت انسان با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند. این ارتباط دستگاه به دستگاه معمولا شامل مجموعه اطلاعات و پردازش اطلاعات می شود که باعث می شود دستگاه ها تصمیم گیری کنند و براساس تصمیم شان فعالیت کنند. از این رو به آن اینترنت ( ارتباط) اشیا ( دستگاه ها) می گویند.
که نام انگلیسی آن Internet of Things یا به اختصار IoT است.
اینترنت اشیا به چه دردی می خورد؟
این مسئله ممکن است ما را به یاد فیلم هایی بیاندازد که در آن روبات ها برنامه های انسان ها را پیش می برند، با این تفاوت که اینترنت اشیا شامل برنامه هایی با مفاهیم حقیقی زندگی می شود که به راستی می تواند جامعه مدرن را ارتقا دهد.
یکی از عوامل حامی پیشرفت اینترنت اشیا، نسخه نویسی دارویی در پزشکی است. تاثیر هر دارو نیازمند مصرف در فواصل زمانی خاص بوده و فراموش کردن مصرف دارو در زمان مناسب، می تواند خطر های تهدید آمیزی برای سلامتی داشته باشد. حالا فرض کنید که جعبه ی داروی شما به یک وسیله کوچک مجهز باشد که در صورت فراموش کردن مصرف دارو توسط شما، یک پیامک و یا ایمیل برایتان ارسال کند و حتی یک تماس تلفنی جهت یادآوری مصرف دارو برایتان برقرار کند.

و حتی مثال های بیشتر: بهبود مصرف برق. نیروگاه های برق می توانند سیر انتقال برق را به تجهیزاتی ارتقا دهند که مصرف برق مقصد را در بازه های زمانی متفاوت ثبت کند و اعلام کند که بهترین زمان برای آغاز به کار شبکه انتقال چه موقعی است؛ برای نمونه، زمانی که مقصد تقاضای بالا دارد. اگر مقصد شبکه انتقال که شامل منازل خانواده ها و فروشگاه ها و شرکت ها و غیره می شود، به این سیستم "برق هوشمند" مجهز شوند، واضح است که مصرف برق و فعالیت دائمی شبکه انتقال برق کاهش بسیار چشمگیری خواهد داشت.
اینترنت اشیا می تواند به مقیاس بزرگی از برنامه ریزی مدیریت ترافیک مجهز شود. اگر بتوان زیرساخت های یک شهر را به سنسور های کنار جاده ای تجهیز کرد، می توان از اطلاعات این سنسور ها برای بررسی و آنالیز الگوی ترافیک و به طبع آن برنامه ریزی پویا و همزمان چراغ های راهنمایی و رانندگی برای کاهش ترافیک و گرفتگی های مسیر ها استفاده کرد.
سخن نهایی
اینترنت اشیا مفهومی ساده است که به سه چیز برای اجرا نیاز دارد:
- وجود راهی برای اتصال دستگاه ها به یکدیگر
- وجود راهی برای انتقال اطلاعات به دستگاه ها
- وجود راهی برای دریافت و پردازش اطلاعات و ایجاد یک تصمیم و عمل کردن به آن بر پایه اطلاعات دریافتی
همانطور که در بالا بحث شد، ارتباط دستگاه ها با یکدیگر موجب ایجاد پیامد بزرگی در بهبود کارایی و اتوماسیون و خودکار سازی می شود.
وقتی اینترنت اشیا به درستی پیاده سازی و اجرا شود، این ارتباط و پردازش غیر انسانی، موجب افزایش وقت برای انسان ها می شود. در آینده بسته به اینکه به چه نحوی از اینترنت اشیا استفاده شود، از چند دقیقه تا چند ساعت از وقت ما در روز اضافه می شود، که در هر صورت این یک سود است.

البته ناگفته نماند که این تکنولوژی تعدادی خطر ها و هشدار هایی دارد که ما باید از آنها آگاه باشیم:

امنیت اطلاعات امری بسیار مهم است. اتصال دستگاه به دستگاه و ارتباطشان با یکدیگر از دور بسیار زیبا و شیک است. اما تا زمانی که یک انسان نخواهد برای اهداف شوم خود، دست به سرقت از راه دور اطلاعات بزند. البته این ماجرا برای دستگاه تعیین کننده دمای اتاق برای تهویه هوا یک خطر به حساب نمی آید. اما در دست گرفتن کنترل هدایت ترافیک یک شهر می تواند یک فاجعه باشد.
از طرف دیگر، همه ما می دانیم که سخت افزار ها و نرم افزار ها جایز الخطا هستند (!) و همیشه امکان بوجود آمدن اشکال هست. و اینکه گاهی اوقات اشکال های بوجود آمده جدی هستند. با توجه به اینترنت اشیا، بوجود آمدن اشکال در سخت افزار (نگهداری اطلاعات) و نرم افزار (پردازش اطلاعات) منجر به یک پیچش عظیم در شبکه ای گسترده می شود.
و مسئله آخر، حضور اطلاعات در همه مکان ها است. با توجه به مشکلاتی که بعضا بوجود می آید و موجب پخش اطلاعات شخصی افراد می شود، شاید نگهداری و پردازش گسترده اطلاعات چیزی نباشد که ما دنبال آن برویم، حتی تحت عنوان بهبود کارایی و راحتی برای فردا.